Η σεζόν της μεγάλης αλλαγής στον Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε τέλμα. Έχει γίνει συνήθεια η μετριότητα και ο κόσμος του είναι λογικό να είναι δυσαρεστημένος.

Το θέμα του γηπέδου έχει μπει σε μία τροχιά κι εφόσον προχωρήσει αυτό, τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε αλλαγή ιδιοκτησιακού, με πρωταγωνιστή φυσικά στις εξελίξεις τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Το γηπεδικό φυσικά δεν είναι τόσο απλό. Αλλά δεν γίνεται να χαθεί κι αυτή η χρονιά. Πρέπει με κάθε τρόπο να προχωρήσει. Αν και τώρα δεν γίνει τίποτα με τον Βοτανικό, που είναι νομικά όλα τακτοποιημένα, ο Παναθηναϊκός θ’ αργήσει να βρει λύση.

Επιπλέον, όσο καθυστερεί το γηπεδικό δύσκολα στο ιδιοκτησιακό θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος έχει αναλάβει να υλοποιήσει το πρότζεκτ του Βοτανικού, δεν θα μπει στη διαδικασία να πάρει την ΠΑΕ, αν δεν έχει γήπεδο. Ο Γιάννης Αλαφούζος με τη σειρά του, οφείλει να τακτοποιεί τις υποχρεώσεις της ερχόμενης περιόδου και να πληρώνει τους διακανονισμούς, που έχει υπογράψει, προκειμένου να μειώνεται κι άλλο το χρέος. Αυτοί οι δύο τρόποι είναι για να βρεθεί επενδυτής. Μία καθαρή από χρέη ομάδα με περιουσιακά στοιχεία που είναι τα γήπεδα.

Ακόμα κι αν δεν πρόκειται να φύγει ο Αλαφούζος, αλλά να είναι συμπαίκτης με τον Γιαννακόπουλο, είναι κι αυτό μία λύση. Μία εξέλιξη. Σαφώς ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη πλέον στον Αλαφούζο, όμως, έχει στον ιδιοκτήτη του μπασκετικού Παναθηναϊκού και προέδρου του Ερασιτέχνη. Δεν νοείται να χαθεί και η νέα σεζόν. Δεν γίνεται να μην υπάρχει εξέλιξη στο γηπεδικό. Καταλαβαίνει κανείς ότι να αρχίσει να χτίζεται σε 5-6 μήνες είναι ουτοπία. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα, τα οποία πρέπει να διευθετηθούν. Είναι απαραίτητο, ωστόσο, να γίνουν όλα εκείνα τα βήματα, ώστε το συντομότερο να ξεκινήσει η κατασκευή του. Να έχουν αποφασιστεί και να έχουν συμφωνηθεί εγγράφως όλα. Νομικά και οικονομικά. Στην περίπτωση που τέτοια εποχή σε έναν χρόνο δεν έχει συμβεί τίποτα ουσιαστικά στο γηπεδικό, θα πρόκειται δεδομένα γι’ αποτυχία. Όλων των εμπλεκομένων. Διότι λύσεις πάντα υπάρχουν…

Στο σενάριο να μην προχωράει το γηπεδικό, είναι πολύ πιθανό να έχουμε και την ίδια κατάληξη στο ιδιοκτησιακό. Να μείνει ακόμα έναν χρόνο ο Αλαφούζος ή έστω να είναι μόνος του χωρίς ισχυρό συμπαίκτη, δεν είναι κάτι που θα προκαλέσει αισιοδοξία. Ας κάνουμε μία υπόθεση. Ρίχνει ο Αλαφούζος στο τέλος της ερχόμενης αγωνιστικής περιόδου το χρέος στα 10 εκατ. ευρώ. Απόλυτα διαχειρίσιμο ποσό για το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος, λοιπόν, έχοντας ρίξει το χρέος από τα 50 εκατ. ευρώ στα 10 έχει διάθεση να ρίξει περισσότερα για να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα;

Η επιχειρηματική λογική λέει «ξοδεύω ένα και δύο ευρώ λιγότερα, απ’ όσα εισπράττω». Έτσι, οι ισολογισμοί της ΠΑΕ θα είναι πάντα θετικοί, ο σύλλογος θα είναι υγιής, η τσέπη του Αλαφούζου δεν θα πονάει, αλλά ο Παναθηναϊκός τίτλους δεν θα μπορεί να παίρνει. Γιατί χωρίς γήπεδο, τα έσοδά σου δεν θα είναι τόσα όσα χρειάζονται για να γίνεις πιο ισχυρός. Επίσης, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας έδωσε μάχη με το παρασκήνιο στην αρχή, αλλά μετά τα παράτησε. Έδειξε ανήμπορος να έχει δυνατό τον σύλλογο στα θεσμικά όργανα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Όσο δεν προχωράει το γήπεδο και δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει έναν ή δύο δυνατούς επιχειρηματίες στην ιδιοκτησία του, τότε η ομάδα θα είναι μέσα στη μετριότητα. Μ’ εκλάμψεις ενδεχομένως (ίσως ένα κύπελλο, έξοδος στην Ευρώπη), αλλά όχι ικανή για την κορυφή και την αξιοπρεπή παρουσία εκτός συνόρων. Η περίοδος που έρχεται είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να προχωρήσουν όλα. Ο Παναθηναϊκός έχει εννέα χρόνια χωρίς τίτλο και νομίζω όλοι πιστεύουν ότι αυτά θα γίνουν δέκα. Απαγορεύεται να περάσει ακόμα μία σεζόν χωρίς να έχει υπάρξει μία θετική εξέλιξη σε ένα από τα δύο μεγάλα μέτωπα, το γηπεδικό και το ιδιοκτησιακό.