ΠΑΟΚ : Η μεγαλύτερη πληγή, είναι οι βετεράνοι

Αν μου ζητούσαν να κατονομάσω τη μεγαλύτερη σύγχρονη πληγή του ΠΑΟΚ, θα απαντούσα χωρίς δισταγμό, πως είναι οι βετεράνοι της ομάδας. Η πλειοψηφία θα αναφερόταν στους φιλάθλους και δη τους οργανωμένους επικαλούμενη τις τιμωρίες τα πρόστιμα κλπ, οι φίλαθλοι όμως πληρώνουν -έστω και όχι πάντα- ένα εισιτήριο, καταθέτουν και το λαρύγγι τους από την κερκίδα.

Οι βετεράνοι τι;

Ειδικά στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ τη μοναδική ομάδα που πουλάει, η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη, στην Αθήνα υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες και μερικές μικρότερες, υπάρχουν ρεπορτατζήδες με αντικείμενο την ΕΠΟ, τη Λίγκα, το υπουργείο, τους αθλητικούς δικαστές.

Εδώ πάνω υπάρχει μόνο ΠΑΟΚ και για να καλυφθούν ραδιοφωνικές εργατοώρες και σελίδες εφημερίδων, οι βετεράνοι είναι η ενδεδειγμένη κι εύκολη λύση.Είναι και σίγουρη επίσης, σπάνια θα βρεις βετεράνο που θα κάνει τον δύσκολο μπροστά σε μικρόφωνο.

Χάνει ένα παιγνίδι ο ΠΑΟΚ και από το ξημέρωμα της επόμενης αρχίζει η παρέλαση στα ερτζιανά για να πούνε το μακρύ και το κοντό τους, πιάνουμε μεσημέρι. Αναπαραγωγή μέχρι αργά το απόγευμα των απόψεων αυτών που δόξασαν τη φανέλα το 1821, βγήκε το μεροκάματο της ημέρας.

Δεν είναι τυχαίο πως στις περισσότερες ομάδες τα Δ.Σ και οι ενεργοί βετεράνοι, είναι συνήθως όσοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν ως ποδοσφαιριστές και κατ΄αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να βγάλουν απωθημένα μιας ζωής. Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται λες και η ομάδα κάτι τους χρωστάει, λες κι επειδή φόρεσαν κάποτε μια φανέλα, ο σύλλογος έχει υποχρέωση να τους συντηρεί μέχρι να αποδημήσουν.

Κι επειδή ακόμα κι αν έτσι έπρεπε να γίνει καμιά ΠΑΕ δε μπορεί να κόψει εκατό και βάλε μισθούς για να βολευτούν όλοι, βγάζουν, κακία, μίσος, εμπάθεια και κατά περίσταση πονηριά, όταν θέλουν να περάσουν διακριτικά το μήνυμα πως έχουν περισσότερα προσόντα από τους υπάρχοντες προπονητές και διοικητικούς παράγοντες.

Προφανώς λησμονούν πως για το πέρασμά τους από κάθε ομάδα πληρώθηκαν -αδρά οι περισσότεροι- και πως αυτό το πέρασμα τους καταξίωσε κοινωνικά κι επαγγελματικά, όποια πορεία κι αν επέλεξαν στην πορεία της ζωής τους.

Στην αρχή της προηγούμενης περιόδου, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας Μιχάλης Μπέλης είχε ξεσπάσει κατά του Μίχελ με το αιτιολογικό πως είναι ξένος «δεν είναι δυνατόν την πορεία του ΠΑΟΚ να τη χαράσσουν αλλοδαποί που δε γνωρίζουν την ομάδα», είχε πει.
Ούτε ο Άδωνις Γεωργιάδης δε θα αμολούσε τέτοια κοτσάνα, ενημερωτικά το Μίχελ τον θεωρώ ελάχιστο για το πόστο που κατέχει, την άποψη μου πάντως μπορώ να την τεκμηριώσω με επιχειρήματα, δε με ενοχλεί η καταγωγή αλλά το έργο και η παραγωγικότητά του.

Κάθε φορά που ένας βετεράνος ανοίγει το στόμα του, η άποψη του έχει ειδικό βάρος λόγω του ονόματος που κουβαλάει και κυρίως της γνώσης που υποτίθεται πως διαθέτει, δε γίνεται να εξομοιώνεται με καφετζήδες, παπαγαλίζοντας αρλούμπες που κυκλοφορούν σε καφενεία.
Το ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι βετεράνοι βοήθησαν την ομάδα και βγήκαν μπροστά σε δύσκολες στιγμές ουδείς έχει δικαίωμα να το παραβλέψει, όπως έδειξε η ιστορία πάντως ακόμα κι αυτές τις φορές απώτερος στόχος τους ήταν να πετύχουν την προσωπική τους προβολή, μέσω της σωτηρίας ή της προσπάθειάς έστω.

Για να γράψω τις παραπάνω γραμμές δεν πήρα αφορμή από την ομάδα μου αλλά τον Παναθηναϊκό, διαβάζοντας τη δήλωση Θεοδωρόπουλου κατάλαβα πως ο άνθρωπος πρότεινε μια λύση υπό προϋποθέσεις την οποία οι συνδαιτυμόνες του -βετεράνοι- πλάσαραν στον κόσμο ως σωτηρία, κάτι που βόλευε μεν τους ίδιους αφού θα αυτοπαρουσιάζονταν ως σωτήρες ή έστω εφευρέτες, όχι και το Θεοδωρόπουλο όμως που όντας περπατημένος επιχειρηματίας σκέφτηκε πως σε περίπτωση αποτυχίας θα του ζητούσαν ευθύνες για κάτι που ουδέποτε είχε υποσχεθεί.

MUST READ

Αδιανόητο: Τα playoffs ξεκινούν και η Euroleague στέλνει πάλι Ντιφαλά και Μπελόσεβιτς στο ΟΑΚΑ

Το εμπέδωσα διαβάζοντας την απολογητική ανακοίνωση του Αντωνιάδη, τελικά αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία των βετεράνων δεν υπάρχει μόνο στον ΠΑΟΚ κι όπως αποδεικνύεται στην πράξη ισοδυναμεί με γάγγραινα.