Για όσους ακόμα αμφιβάλλουν, πως το ζόρι του ήταν ο ΠΑΟΚ

Μόλις χθες έγινε γνωστό πως ο Ηρακλής οδεύει προς τη οριστική διάλυση. Για όσους έχουν ξεχάσει, πρόκειται για την ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο μοναδικός Βασίλης Χατζηπαναγής, το λέω επειδή η πλειοψηφία γνωρίζει αυτόν και αγνοεί την ομάδα.

Τα τελευταία χρόνια και με ελάχιστες εξαιρέσεις έκανε περιοδείες στην επαρχία, με αγαπημένη συνήθεια την αγορά ΑΦΜ για να ανεβαίνει κατηγορίες. Τιμής ένεκεν θα μπορούσε να ονομαστεί ΑΦηΜηκλής, η τελευταία απόπειρα για απόκτηση του ΑΦΜ του Βόλου δεν απέδωσε καρπούς.

Εκείνο που προκαλεί τη μεγαλύτερη απορία είναι πως δεν εμφανίστηκε ο Ταχιάος, που μέχρι πρότινος κόπτονταν για την προοπτική της μιας ομάδας στην πόλη, ξεκαθαρίζοντας μέσω διαγγελμάτων πως δε γουστάρει να υπάρχει μόνο ένας επιχειρηματίας.

Η τρίτη τη τάξει ομάδα που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια καλή κατάσταση και να τονώσει τον ανταγωνισμό έστω και σε τοπικό επίπεδο, βρίσκεται προ των πυλών του αφανισμού και ο θιασώτης του «μια πόλη πολλές ομάδες, ή περισσότερες από μια τέλος πάντων» ποιεί την νήσσαν. Δεν μπήκε στον κόπο να πάει έστω στο αεροδρόμιο και να μεταπείσει τον επενδυτή της ομάδας, κάποιον Ελληνοαμερικανό μίστερ Τομ. Να τον παρακαλέσει τουλάχιστον, ν΄αφήσει πίσω του τον Τζέρι…

Το υποκριτικό των προεκλογικών πυροτεχνημάτων του Ταχιάου ήταν προφανές. Το να μη συμφωνείς με το «μία πόλη μια ομάδα» είναι απολύτως θεμιτό. Το να απαξιώνεις το μοναδικό επενδυτή χωρίς να εξηγείς τους λόγους, αποδείκνυε περίτρανα πως επρόκειτο για πρόφαση, που απλά επιβεβαιώθηκε στην πράξη.

Επειδή στη δική του ομάδα υπάρχει μπατίρης ξάδερφος προέδρου αφενός, δεν έχει προδιαγραφές για να προσελκύσει κάποιον ισχυρό παίκτη αφετέρου, ονειρευόταν το «μια πόλη καμμία ομάδα», αυτό ήταν το ζόρι του.

Κι έτσι, αντί να υποστηρίξει τον έναν και μοναδικό σιγοντάροντας την προσέλκυση περισσότερων στο μέτρο του δυνατού, επιδόθηκε σε απαξίωση του ενός και μοναδικού…
Απολύτως αντιπροσωπευτικό της νοοτροπίας των ομοϊδεατών του, που επιζητούν απλά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…

Κάποια στιγμή μέσα στον προεκλογικό πυρετό, είχα αναφέρει πως το πόσες ομάδες θα έχει κάθε πόλη νομός κλπ, δεν το ορίζει κανένας υποψήφιος Δήμαρχος, αλλά η αγορά και τα οικονομικά δεδομένα.

Ο παραγόμενος πλούτος κάθε περιοχής οριοθετεί τόσο τον αριθμό όσο και τη δυναμική των ομάδων. Ούτε ο Σαββίδης μπορεί να το καθορίσει, ένας επενδυτής είναι, πως μπορεί να αποτρέψει άλλους να χώσουν λεφτά σε ομάδες, επιχειρήσεις κλπ;

Η Θεσσαλονίκη είναι αυτό που αναφέρει το παλιό άσμα, φτωχομάνα, η πόλη του καφέ, συντηρείται από τους φραπέδες που καταναλώνουν όσοι σουλατσάρουν στην παραλία, πως να στηρίξει έστω και μια ομάδα;

Γι αυτό και λέμε πως ο Ιβάν είναι ευλογία Θεού, υπό κανονικές συνθήκες δεν αρμόζει στις προδιαγραφές της πόλης. Πολυτέλεια είναι και υπάρχει, επειδή η βάση των επιχειρήσεων του είναι μακριά. Μας έκατσε λαχείο που λέμε και κερδίσαμε τον πρώτο λαχνό, αφού η δυναμική και η τρέλα του ΠΑΟΚτσή είναι τέτοια, που δε συμβιβαζόταν με τη μιζέρια του περιβάλλοντος που ανέπνεε και ουδέποτε υπέκυψε σε αυτήν.

Το ίδιο ισχύει για ολόκληρη την Ελλάδα, οι κάπως παλιότεροι θυμούνται τη δυναμική των επαρχιακών ομάδων, που αποτελούσε προϊόν της αντίστοιχης των τοπικών κοινωνιών. Παντού υπήρχαν βιομηχανίες, ισχυρές και παραγωγικές επιχειρήσεις, κυκλοφορούσε χρήμα, δυνατούς επενδυτές μπορούσες να ανακαλύψεις σε κάθε γωνιά.

Σήμερα, ολοένα και λιγότεροι χρηματοδότες των ομάδων της περιφέρειας δραστηριοποιούνται στις αντίστοιχες περιοχές, γιατί απλά είναι είδος προς εξαφάνιση..

Σε μια χώρα που παρακμάζει και η έννοια της επιχειρηματικότητας έχει πάψει να υφίσταται, που να βρεθεί η βάση στήριξης των συλλόγων;

Και οι λίγοι που έχουν απομείνει δεν αρκούν, όσο περισσότεροι τόσο μεγαλύτερος ο ανταγωνισμός.

Ότι ακριβώς ισχύει στο αγωνιστικό σκέλος των ομάδων, οι πολλοί και καλοί παίκτες προκαλούν άμιλλα που και ευγενής να μην είναι, είναι αποδοτικότερη από την ύπαρξη λίγων που έχουν τη φανέλα σπίτι τους.

Αν υπήρχαν εν δυνάμει ισχυροί επενδυτές στην κάθε Λάρισα, ο κάθε Κούγιας θα την έβλεπε αλλιώς, ίσως κι εκείνοι που θέλουν να φύγει να το επιδίωκαν πιο αποφασιστικά. Έτσι πάνε αυτά, μια αλυσίδα είναι…

Μη νομίζετε πως η Αθήνα ξεφεύγει από τον κανόνα, ακόμα κι αν εκεί είναι μαζεμένος όσος πλούτος έχει απομείνει στην Ελλάδα, οι συνέπειες έχουν αρχίσει να αχνοφαίνονται.

Στο ίδιο πνεύμα του «μία πόλη μια ομάδα» για τη Θεσσαλονίκη, το «τρεις πανίσχυρες ομάδες στην πρωτεύουσα όπως παλιά», ακούγεται ουτοπικό.

Μόνο ο Ολυμπιακός δε θα έχει πρόβλημα, στον Πειραιά των εφοπλιστών το χρήμα πάντα θα ρέει άφθονο. Αν αύριο ο Βαγγέλας αποφασίσει να πουλήσει, στην πρώτη συλλαβή που θα εκστομίσει θα μαζέψει μια ντουζίνα προσφορές…

Το χαρτί βάρεσε κανόνι κι έπεσε στη Γ λόγω χρεών, ο Παναθηναϊκός σώθηκε με κρατική παρέμβαση και φυτοζωεί.

Ακόμα και οι υπάρχοντες επενδυτές αν προσέξετε δεν είναι αυτό που γράφει η ταμπέλα τους, οπαδοί είναι που συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Σε περίπτωση που ο Βαγγέλας δεν ήταν γαύρος, ο Τζάμπας δεν ήταν οπαδός του χάρτου κι ο Τράκης βάζελος, πιστεύει κάποιος αφελής πως θα έβρισκαν επενδυτικό ενδιαφέρον για να χρηματοδοτήσουν αθλητικές εταιρίες;

Το ίδιο ισχύει για τον Ιβάν που άσχετα αν δεν είναι από τα μέρη μας, παραδόξως έχει φάει κόλλημα με τον ΠΑΟΚ, κυρίως λόγω του γιου του.

Πρωτεμφανίστηκε στα μέσα της προηγούμενης 10ετίας, απέτυχε να κάνει δικό του τον ΠΑΟΚ και επέστρεψε μερικά χρόνια μετά, μόνο για τον ΠΑΟΚ.

Αν βασικός του στόχος ήταν να επενδύσει γενικώς και αορίστως, ώστε να γίνει γνωστός ή να του ανοίξουν πόρτες, θα είχε χτυπήσει άλλες στο μεσοδιάστημα.

Αυτά τα ολίγα από κάποιον σαν την αφεντιά μου, που δεν έχει σπουδάσει οικονομολόγος, ούτε έχει το πολιτικό background του Ταχιάου, που κατεβαίνει για βουλευτής.

Απλώς να έχει υπόψιν πως η υποκρισία δε μπορεί να καμουφλαριστεί και τα ίχνη που άφησε, θα τον καταδιώκουν πάντα..