Όσα χέρια κι αν δώσετε το θέμα είναι οι μπουλντόζες

Η συνάντηση ανάμεσα στον νέο Δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πραγματοποιήθηκε μόλις δύο μέρες μετά την εκλογή του πρώτου. Ήταν γνωστό ότι έχει γίνει επαφή κι απλώς επιβεβαιώθηκε.

Τονίζεται, μάλιστα, ότι υπάρχει συμφωνία και ότι οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια. Και απομένει πλέον και η τελική συμφωνία και με τη νέα κυβέρνηση που πιθανότατα θα είναι η ΝΔ. Το ανέφερα και στο πρόσφατο παρελθόν. Φυσικά και θα δώσουν τα χέρια οι δύο πλευρές. Φυσικά και θα συμφωνήσουν προφορικά.

Φυσικά και η νυν κυβέρνηση κι αυτή που έρχεται (σύμφωνα με όσα είδαμε και στις ευρωεκλογές βέβαια) δεν έχουν κάποιο λόγο τώρα να πουν όχι. Προεκλογικά. Δεν νομίζω ότι έχουν λόγο να πουν όχι και αφού εκλεγούν. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το θέμα είναι πόση αποφασιστικότητα –μετά τις εκλογές- θα διαθέτουν κυβέρνηση, Παναθηναϊκός και Δήμος Αθηναίων. Πως θα ακολουθήσουν τα κατάλληλα βήματα χωρίς να παίρνουν ρίσκα που μπορεί να αποτελέσουν πισωγύρισμα.

Η Διπλή Ανάπλαση είναι δεμένη νομικά σε ό,τι αφορά το γήπεδο του ποδοσφαίρου και τις εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη. Ο Γιαννακόπουλος, όμως, θέλει εκεί και το μπάσκετ. Καλά κάνει, αρκεί να υπάρχει η προοπτική. Και να μην χαθεί χρόνος για κάτι που μπορεί να μοιάζει ανέφικτο. Επειδή στον χώρο που προβλέπονται οι εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη, υπάρχει κίνδυνος οποιαδήποτε μετατροπή ν’ απορριφθεί από το ΣτΕ, ο Μπακογιάννης έχει κάνει πρόταση για παραπλήσιο χώρο που ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Χώρο εκτός της Διπλής Ανάπλασης. Που λογικά θα είναι πιο εύκολο να πάρει προέγκριση από το ΣτΕ.

Μέχρι στιγμής αυτό που διαρρέει στο πρότζεκτ είναι ότι όλοι συμφωνούν και δίνουν τα χέρια. Έχουμε άπειρα παραδείγματα, όμως, για να μην ενθουσιαζόμαστε εύκολα με ό,τι περιλαμβάνει και την κρατική πρωτοβουλία σ’ αυτή τη χώρα. Δεν μου κάνει εντύπωση, λοιπόν, καμία προφορική συμφωνία. Δεν θα μου έκανε και γραπτή. Αλλά αυτή κάτι είναι. Στα λόγια, ωστόσο, χτίζεις ανώγεια και κατώγεια…

Ο Μπακογιάννης εκλέχθηκε, δεν έχει λόγο τώρα να πουλήσει φούμαρα και σίγουρα θέλει να προχωρήσει η Διπλή Ανάπλαση. Να υπάρξουν θέσεις εργασίας στη διάρκεια του έργου, μόνιμες στη συνέχεια, να λειτουργήσει και το Mall για να ικανοποιηθούν και οι τράπεζες και να πάρει και ο Δήμος το φιλέτο της Λεωφόρου και να το εκμεταλλευτεί όπως θέλει. Δίνοντας λογικά κι άλλες θέσεις εργασίας. Δεν θα είχε κάποιο λόγο να διαφωνήσει τώρα.

Όσο, όμως, δεν υπάρχει ενημέρωση για σημαντικά κομμάτια ο κόσμος καλά θα κάνει να κρατάει μικρό καλάθι. Πρώτον, δεν γνωρίζει κανείς που θα γίνει το γήπεδο μπάσκετ κι αν υπάρχει κίνδυνος προσφυγών ακόμα και στο παραπλήσιο οικόπεδο του Δήμου Αθηναίων. Κανείς δεν ξέρει πως θα χρηματοδοτηθεί το έργο. Μπορεί να βγει ο Μητσοτάκης και να πει «οκ» για τα κρατικά κεφάλαια. Να βγει και ο Πατούλης που εκλέχθηκε Περιφερειάρχης και να αποφασίσει το συμβούλιο ότι εγκρίνεται κονδύλι. Ε, και; Θα δοθούν;

Έχουμε πει ότι τα επτά εκατ. ευρώ  της Λεωφόρου, ο Παναθηναϊκός δεν τα έχει πάρει. Και δύο φορές απορρίφθηκε η απόφαση από το ελεγκτικό συνέδριο. Τώρα θα εγκριθεί; Και πόσο χρόνο θα πάρει; Πότε θα γίνει ένα business plan για την αποπληρωμή των δανείων που θα συνάψει η ΠΑΕ; Εκ μέρους της οποίας δεν έχουμε ακούσει τη φωνή του Αλαφούζου για την υπόθεση. Γίνεται εδώ και μήνες συζήτηση για το γήπεδο ποδοσφαίρου και ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ είναι εξαφανισμένος. Το έχω θέσει ξανά το ερώτημα; Θα ανοίξει έτσι εύκολα τη πόρτα στον Γιαννακόπουλο όταν προχωρήσουν όλα; Θα είναι μαζί;

Ποιος θα υπογράψει να βγει η άδεια κατεδάφισης της Λεωφόρου για να λειτουργήσει το Mall; Προσοχή άδεια κατεδάφισης. Όχι να γκρεμιστεί. Η Λεωφόρος πέφτει μόνο όταν παραδοθεί το νέο γήπεδο. Αλλά για να λειτουργήσει το εμπορικό και να αρχίσουν να εισπράττουν και οι τράπεζες που τώρα έχουν χασούρα, πρέπει κάποιος να βγάλει άδεια κατεδάφισης του ιστορικού γηπέδου. Ποιος θα το χρεωθεί επικοινωνιακά, όσο δεν παραδίδεται το γήπεδο; Το έχω ξαναπεί. Είναι πολλά τα ερωτήματα.

Οι προφορικές συμφωνίες δεν μου λένε τίποτα. Ο κόσμος θα πρέπει να ενθουσιαστεί όταν δει τις μπουλντόζες να κάνουν πραγματική δουλειά. Όχι απλώς να καθαρίζουν μπάζα. Να σηκώνουν εξέδρες. Μέχρι τότε, οι συμφωνίες, ειδικά οι προφορικές, είναι απλώς επιθυμία, πρόθεση, όνειρο. Η πραγματικότητα μετράει. Σύντομα αναμένεται να μιλήσει και ο Γιαννακόπουλος για το γηπεδικό. Όσο αισιόδοξος και να παρουσιαστεί, ακόμα κι αν προχωρήσει σε ορισμένες αποκαλύψεις, πάλι ο τελευταίος λόγος θ’ ανήκει στους μηχανικούς. Εννοείται και στο χρήμα…