Απέναντι στην Αρμενία η Εθνική Ελλάδος καλείται να βελτιώσει την άμυνά της και να βρει τις λύσεις για την επίθεση…
Οι αγώνες όπως αυτός της Εθνικής μας ομάδας με την Ιταλία εντάσσονται στην κατηγορία εκείνων που υπό κανονικές συνθήκες δεν «απειλούν» τον προπονητή του αουτσάιντερ. Ποιος θα καταλόγιζε ευθύνες στον ελληνικό πάγκο αν έχανε από έναν τέτοιον αντίπαλο;
Κι όμως το κατάφερε κι αυτό η ελληνική ομάδα, να απολέσει και το «ηθικό πλεονέκτημα», από τη στιγμή που παρουσίασε τέτοια θλιβερή εικόνα. Η εξήγηση είναι απλή και την κατάλαβαν μέχρι και οι Ιταλοί δημοσιογράφοι που έβαλαν στον Αναστασιάδη κάτω από τη βάση, αναφερόμενοι ακόμη κι αυτοί που δεν γνωρίζουν και τόσα πολλά πράγματα για την Εθνική μας, στις πολλές λάθος επιλογές του.
Θέλει και πολύ όμως για να διαπιστώσεις ότι με τον Ζέκα το δεξί άκρο της άμυνάς μας ήταν κάτι σαν… αφύλαχτη διάβαση; Ή μήπως δεν έκανε «μπαμ» το αλαλούμ στον άξονα της μεσαίας γραμμής με τους Σιόβα, Κουρμπέλη και Σάμαρη; Κι όσο για τον Φορτούνη, έχει παίξει ξανά σε αυτήν τη θέση και μάλιστα εναντίον Ιταλών, αλλά το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Προφανώς και δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ Μαρτίνς και Άγγελου, καθώς δεν γίνεται να βάζουμε στη ζυγαριά και την καθημερινή προσπάθεια των παικτών ενός συλλόγου με αυτήν των εθνικών ομάδων που μαζεύονται αραιά και που. Απλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε πολύ πιο δύσκολη αποστολή, από τη στιγμή που ήταν υποχρεωμένος να νικήσει την Μίλαν με δύο γκολ διαφορά και τελικά της έβαλε τρία και την πέταξε έξω από το Γιουρόπα.
Παίζει ρόλο το σχέδιο, καθώς ο Πορτογάλος «έχτισε» πάνω στον Φορτούνη, ακόμη κι όταν πήρε την απόφαση να τον βάλει στο… 9,5. Είχε δίπλα του όμως κι άλλον παίκτη στο «κουτί», τον Γκερέρο και δεν τον άφηνε τόσο μακριά από τις πτέρυγες και τον άξονα. Αντιθέτως ο Αναστασιάδης αντί να καταστρώσει το δικό του πλάνο μπέρδεψε ακόμη περισσότερο την ενδεκάδα του, σαν να προσπαθούσε να φτιάξει σπαγγέτι με … κριθαράκι.
Υπάρχει όμως ένα ακόμη ερωτηματικό και μάλιστα σοβαρό για την Εθνική μας ομάδα, πέρα από τα πολλά «φάλτσα» του Γραμμένου. Πόσο κοντά είναι οι παίκτες με τον προπονητή; Θα το αφήσουμε επί του παρόντος αναπάντητο, καθώς θα μας το δείξει η συνέχεια, αρχής γενομένης από το ματς με την Αρμενία.
Σε αυτό η ελληνική ομάδα θα πρέπει να σουλουπώσει την ανασταλτική λειτουργία της για την οποία φημιζόταν τα… παλιά τα χρόνια και να βρει λύσεις στην επίθεση, τις οποίες δεν τις είχε ούτε όταν βρισκόταν στα καλύτερά της. Μοιάζει με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, όμως στο ποδόσφαιρο κάθε επόμενο παιχνίδι αποτελεί και μία καινούργια ευκαιρία. Για την αρχή ή για το τέλος…