Κάνει διαρκώς βήματα προς τα πίσω

Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου χρόνο με το χρόνο μοιάζει σαν να επιστρέφει σε εποχές προ του 2004.

Δεν είναι μόνο οι συνεχόμενοι αποκλεισμοί από μεγάλες διοργανώσεις, αλλά η συνολική κατάσταση και η εικόνα που βγάζει προς τα έξω όλο το οικοδόμημα που ονομάζεται αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Το να περιμένει κανείς η Ελλάδα να πάρει τη νίκη κόντρα στην Εθνική Ιταλίας είναι από μόνο του ένα εξαιρετικά σπάνιο ενδεχόμενο. Ακόμα και στις τοπ περιόδους του ελληνικού ποδοσφαίρου κάτι τέτοιο φάνταζε πολύ δύσκολο.

Η χθεσινή εμφάνιση όμως, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά κακών έως το πολύ μέτριων παρουσιών της ομάδας σε επίσημα και φιλικά παιχνίδια. Η αντικατάσταση του Σκίμπε μετά την αποτυχία πρόκρισης στο Μουντιάλ της Ρωσίας, θα είχε λογική μόνον, εάν, ο αντικαταστάτης του ήταν ικανός να πάει την Εθνική ένα βήμα παραπέρα. Ο Άγγελος Αναστασιάδης, ένας τεχνικός με αρκετά αμφιλεγόμενες γνώμες να τον ακολουθούν, δείχνει ως μία επιλογή χωρίς λογική, χωρίς όραμα, αλλά και χωρίς παρόν.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους εκάστοτε αντιπάλους μας με τον καταρτισμό της ενδεκάδας που κάνει, φανερώνει  έναν προπονητή χωρίς πλάνο, χωρίς γνώση του υλικού του και χωρίς καμία επαφή με το διεθνές ποδόσφαιρο. Ας δούμε για παράδειγμα το χθεσινό ματς.

Κατεβάζει ένα σύνολο με ένα σχήμα που κανείς δεν ήξερε πως θα μπορούσαν οι συγκεκριμένοι παίκτες που το αποτελούσαν να το υπηρετήσουν. Με μοναδικό προωθημένο τον Φορτούνη, επιλογή που όχι μόνο δεν βγαίνει, αλλά τον στερεί και από το κέντρο της ομάδας, όπου είναι απαραίτητος, με εξάρι τον αργοκίνητο Σιόβα και με την ελπίδα να κάνουν παιχνίδι ο Σάμαρης με τον Κουρμπέλη, δεν κερδίσεις όχι την Ιταλία, αλλά ούτε το γειτονικό της Σαν Μαρίνο. Το μόνο που μοιάζει να έχει φέρει ως φιλοσοφία ο συμπαθής κόουτς είναι η ταχύτητα με την οποία η Εθνική τρώει τα γκολ.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε λιγότερο από δέκα λεπτά έχουμε φάει δύο γκολ στη Ζένιτσα, δύο γκολ από την Τουρκία και τρία χθες από τους Ιταλούς. Συγκέντρωση μηδέν δηλαδή. Οι παίκτες φαίνονται ανήμποροι να αντιδράσουν αν δεχθούν γκολ, εναλλακτικό σχέδιο δεν υπάρχει και η απογοήτευση φέρνει την ήττα.

Το γεγονός ότι στη Βοσνία σώσαμε το βαθμό οφείλεται, εν πολλοίς, στον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα των γηπεδούχων, στην Τουρκία δεν έγινε πάρτι από τους γείτονες εξαιτίας του φιλικού χαρακτήρα της αναμέτρησης και για χθες ας ανάψουμε μια λαμπάδα στον Μπάρκα που κράτησε το σκορ σε σχετικά αξιοπρεπή επίπεδα.

Το ματς με τους Αρμένιους, πάλι στο Ο.Α.Κ.Α., την προσεχή  Τρίτη, είναι κομβικό. Η νίκη είναι μονόδρομος και μετά μέχρι τα επόμενα δύο παιχνίδια του Σεπτεμβρίου υπάρχει χρόνος να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές και να μαζευτεί η κατάσταση.

Πρόκριση με Αναστασιάδη στον πάγκο δεν έρχεται όσο και αν ελπίζουν ορισμένοι στην Ομοσπονδία. Πέρα από τον προπονητή πρέπει να βρεθεί λύση και με την έδρα της Εθνικής. Το Ο.Α.Κ.Α είναι αφιλόξενο και κρύο.

Στα παιχνίδια με τους διεκδικητές της δεύτερης θέσης επιβάλλεται να έχουμε καυτή ατμόσφαιρα. Χθες είχαμε κάτι τέτοιο μόνο λόγω ζέστης. Η μέχρι τώρα συγκομιδή δεν είναι κακή. Το αντίθετο θα έλεγα. Με την εικόνα μας όμως δεν θα αργήσει να έρθει η στραβή και τότε αντίο…..