Ρομαντικό το πλάνο της Ντόρτμουντ, αλλά μόνο για Γερμανία

Δεν το συνηθίζω να συμφωνώ με τον Κωσταβάρα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο. Εκείνος πιστεύει πως μπορεί ακόμα και σήμερα να κάνει τη διαφορά παίζοντας, εγώ του λέω ότι μεγάλωσε για όλα αυτά και κάπου εκεί τελειώνει η κουβέντα. Συνήθως με εκφράσεις του τύπου «άμπαλος», «ανύπαρκτος», «άσχετος» και διάφορα άλλα ωραία.

Ήρθε η ώρα να συμφωνήσω μαζί του και σε κάτι. Στο ότι η λύση που πρότεινε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος για τη σωτηρία του Παναθηναϊκού, δεν είναι ρεαλιστική. Δεν μπορεί να προχωρήσει. Τα πολλά χρήματα από τους λίγους που τα έχουν γίνεται να δοθούν, όπως έγραψε ο Σωτήρης στο μπλογκ του στο 10.gr. Τα λίγα χρήματα από τους πολλούς, δεν γίνεται. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τόσους πολλούς, δηλαδή για 300.000 Παναθηναϊκούς. Ακόμα κι αν δεν έκανε πίσω ο Θεοδωρόπουλος μέσα σε ένα 24ωρο, θα αντιλαμβανόταν πως το σχέδιό του για μια «ελληνική Ντόρτμουντ» δεν θα μπορούσε να σταθεί σε ρεαλιστικές βάσεις. Θα το καταλάβαινε όταν θα άνοιγαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για να βάλει ο κόσμος λεφτά.

Τα 50 ευρώ μπορεί να μη φαίνονται μεγάλο ποσό για να το δώσεις προκειμένου να βοηθήσεις την αγαπημένη σου ομάδα. Όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων σήμερα σκέφτονται ακόμα και το 10ευρω. Και ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού θα σκεφτεί πως θα πρέπει να δίνει 1-2 φορές τον μήνα ένα 20ευρω για να πάει στο γήπεδο και να στηρίξει – και – οικονομικά την ομάδα, θα σκεφτεί πως θα πρέπει να δώσει (όσοι έδωσαν) 100 ευρώ για να αγοράσει ένα εισιτήριο στη 13, με τα έσοδα να πηγαίνουν στον σύλλογο, θα σκεφτεί να πάει και στο μπάσκετ να δει την Ευρωλίγκα, θα σκεφτεί πολλά. Όταν του λες δώσε συν 50 ευρώ για να μαζευτούν τα 15 εκατομμύρια και τα προσθέσει όλα μαζί, πιθανόν να του φανούν βουνό.

Προσπάθησαν να του το εξηγήσουν του Θεοδωρόπουλου κάποια απ’ τα ιδρυτικά στελέχη της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας», πως και τότε ο κόσμος έδειξε αρχικά έναν ενθουσιασμό, που πολύ σύντομα κόπασε. Καλά έκαναν όσοι το έκαναν. Εκείνοι που δεν έκαναν καλά ήταν όσοι βγήκαν μετά τη συνάντηση και μετέφεραν χαρτί και καλαμάρι όλα όσα πρότεινε ο Θεοδωρόπουλος, κάνοντας τον να φύγει μακριά πριν καλά καλά εμφανιστεί στο προσκήνιο.

Η Ντόρτμουντ, που έφερε ως παράδειγμα μέσα στην αίθουσα του Χίλτον ο Θεοδωρόπουλος, είναι ένα υπέροχο παράδειγμα που μελετώντας το καταλαβαίνεις πως υπάρχει ακόμα ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι πως εκεί, στη Γερμανία, έχουν ένα άλλο ποδόσφαιρο. Και σίγουρα έχουν διαφορετικά πορτοφόλια απ’ τα ελληνικά.

Εδώ, λοιπόν, θα πρέπει να βρεθεί ένα ή περισσότερα γερά πορτοφόλια. Ένας πλούσιος. Για να το πούμε πιο λαϊκά, ένας «λεφτάς», που θα σπρώξει ζεστό χρήμα, θα κάνει την ομάδα δική του και θα την επαναφέρει στην κανονικότητα. Δεκτή και σεβαστή οποιαδήποτε άλλη λύση, αλλά είναι μη ρεαλιστική στην Ελλάδα του σήμερα.