ΠΑΟΚ : το μόνο που μπορούμε να εγγυηθούμε είναι ότι θα γλεντάμε τον Παναθηναϊκό

Μετά τον πυροβολισμό που εδέχθη ο εγκέφαλος μου διαβάζοντας για τον ευνοημένο ΠΑΟΚ από κάποιο Βενιζέλειο νομοσχέδιο του 2001 που ακόμα αναζητείται, σκόνταψα σε ένα ακόμα επικό κείμενο, σε αθλητικό site γενετικών και κυτταρικών προδιαγραφών αυτή τη φορά.

Δεν γνωρίζω αν έπεσε γραμμή κι όλοι οι πράσινοι αρθρογράφοι αναφέρονται σε ρόδες και κύκλους της ζωής, ίσως πάνω στην απελπισία προσπαθούν να εντοπίσουν διεξόδους για το σύλλογό τους, τετραγωνίζοντας τον κύκλο.

Την απάντηση την έδωσα ήδη, αυτά έπρεπε να τα έχουν υπόψιν όταν η ομάδα τους έκλεβε και πατούσε επί πτωμάτων για να κατακτά τρόπαια, τώρα είναι αργά για δάκρυα. Ας γνωρίζουν επίσης πως ενώ τα πάνω και τα κάτω της ζωής είναι απαράβατος κανόνας για όλους, η διάμετρος του κύκλου ορίζεται από τη στάση του καθενός, αν παλέψεις ο χρόνος θα σε δικαιώσει, αν προσπαθείς μεταξύ άλλων να κατασκευάσεις εξιλαστήρια θύματα, θα ξοδέψεις και δυνάμεις και φαιά ουσία, με μοναδικό θύμα τον ίδιο σου τον εαυτό.

Δεν αισθάνομαι πως έχω αποστολή να παραδίδω αυτονόητα μαθήματα συμπεριφοράς σε ανθρώπους που συνδιαμορφώνουν την κοινή γνώμη και λογική, αν εγκεφαλικά δε βρίσκονται τουλάχιστον ένα κλικ πάνω από εκείνους που απευθύνονται και να επισημάνεις το λάθος δε θα το καταλάβουν ποτέ.

Ό,τι κάνω λοιπόν, το κάνω για το κοινό του site και το δικό μου που διαβάζει τώρα, το οποίο δεν έχει υποχρέωση να θυμάται, ούτε διαθέτει ενδεχομένως την απαραίτητη γνώση για να διακρίνει το σωστό από το λάθος, ακόμα και η άγνοια μιας λεπτομέρειας μπορεί να οδηγήσει σε πλάνη.

Η επίκληση λοιπόν του fair play που έκανε κάποτε ο Παναθηναϊκός στη Γιουβέντους ,ώστε να τεκμηριωθεί η απαίτηση να έκανε το ίδιο και ο ΠΑΟΚ την Κυριακή, είναι πέρα από κάθε λογική για περισσότερους από έναν λόγους.

Κατ’ αρχήν να επισημάνω πως ο ΠΑΟΚ έκανε fair play, όσοι ήταν στο γήπεδο άκουσαν τα μπινελίκια με στόχο του Λουτσέσκου όταν η ομάδα κατέβασε ταχύτητα. Το φινάλε του αγώνα μάλιστα ήταν εντελώς μπασκετικό, οι ποδοσφαιριστές της γηπεδούχου ομάδας άλλαζαν πασίτσες λες και περίμεναν να μηδενίσει το χρονόμετρο.

Στο παιχνίδι Παναθηναικός-Γιουβέντους οι Ιταλοί είχαν μείνει με 9 παίκτες, καμία σχέση με την Κυριακή όπου με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα, υπήρχε αριθμητική ισορροπία. Ακόμα κι αν δεν ίσχυαν τα παραπάνω όμως, σύγκριση δε μπορεί να γίνει για τον απλούστατο λόγο πως ο Παναθηναικός με τη Γιουβέντους ήταν αντίπαλοι, με τον ΠΑΟΚ είναι εχθροί.

Κι αυτό δεν το ορίζω ούτε εγώ, ούτε κάποιος τυφλωμένος και πολεμοχαρής οπαδός, το αποφάσισε η ιστορία που γράφτηκε μάλιστα με πράσινο μελάνι. Στις αρχές της 10ετίας του 90, ο αείμνηστος πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Θωμάς Βουλινός πήρε την ομάδα και αποχώρησε από το ΟΑΚΑ, μην αντέχοντας να τη βλέπει να βιάζεται από τον διαιτητή Καραμάνη.

Το να επικαλούνται λοιπόν το fair play εκείνοι που όχι μόνο δεν το τήρησαν ποτέ εν ώρα του αγώνα με γνώμονα τη συναδελφική αλληλεγγύη αλλά είχαν αναγάγει σε επιστήμη το στήσιμο ακόμα και των δοκαριών καταστρατηγώντας κάθε έννοια ευ αγωνίζεσθαι, είναι σα να ακούς ένοικο του Λευκού Οίκου να εξυμνεί την ειρήνη και το δικαίωμα στην ανεξαρτησία κάθε λαού.

Ακόμα όμως κι αν βαφτίσουμε αυτό και άλλα που προκάλεσαν σήψη στο ποδόσφαιρο ως περασμένα και ξεχασμένα, υπάρχουν και πιο πρόσφατα.

Μόλις ένα χρόνο πριν ο τηλεοπτικός σταθμός του Αλαφούζου ζήτησε δημοσίως συγγνώμη από τον Ιβάν Σαββίδη, για την αυθαίρετη εμπλοκή του ονόματός του σε σκάνδαλο διαπλοκής μεγάλων Ρωσικών εταιριών με την κυβέρνηση της χώρας.

Ο λόγος που ο Αλαφούζος είχε στοχοποιήσει τον Σαββίδη ήταν η πρόθεση του τελευταίου να εμπλακεί στο τηλεοπτικό σκηνικό, προφανώς σύμφωνα με την περί δημοκρατίας αντίληψη του τέως πράσινου προέδρου, η συμμετοχή νέων παικτών στο χώρο απαιτεί έγκριση από το Σκάι.

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα υπερασπιστούν τον οποιονδήποτε επιχειρηματία επειδή βάζει τα ωραία του λεφτά στην ομάδα μου και περνάω ευχάριστα τα Σαββατοκύριακα, ούτε θα ενοχοποιήσω αντίστοιχα παράγοντα αντίπαλης ομάδας επειδή έτσι ενισχύεται η δική μου ρητορική σε ένα φαύλο και ανούσιο επικοινωνιακό παιγνίδι.

Πείτε μου όμως ρε, τι έχετε με τον Σαββίδη, να τον κράξω πρώτος απ΄όλους. Ουρλιάζετε για σκάνδαλα, τα οποία αφορούν την εποχή… Μπρέζνιεφ και μετά κάνετε κυβίστηση ζητώντας συγγνώμη!

Τι έγινε ρε σαγόνια που έχεις καταντήσει τηλεοπτικό alter ego δικαστών κι εισαγγελέων με το λαθρεμπόριο της ΣΕΚΑΠ, καιρό έχουμε να μάθουμε νέα, κλήθηκαν μάρτυρες, ασκήθηκαν διώξεις, καταδικάστηκε κάποιος;

Έχουμε αγωνία για να πληροφορηθούμε τις εξελίξεις, κάποτε ήσουν λαλίστατος, τι έγινε δε μας έκαστε η φάση; Ο Αλαφούζος επίσης, όντας δήθεν συνοδοιπόρος του Σαββίδη στην κάθαρση, έσπευσε να στηρίξει αφαίρεση βαθμών από τον ΠΑΟΚ που είχε επιβληθεί από το σύστημα που υποτίθεται ότι αμφότεροι πολεμούσαν.

Δεν ψάχνω το δίκαιο και το άδικο ενδεχομένως εγώ να είμαι ο άδικος της υπόθεσης, ψάχνω τη λογική όμως. Ας μου εξηγήσει κάποιος, πως γίνεται να στέκουν και τα δύο;

Κι έρχονται τώρα οι Παναθηναικοί και κλαίγονται για fair play, ποιο fair play ρε; Εσείς δε μάθατε ποτέ το play ζητάτε τώρα να είναι και fair; Να πάτε στον Βαγγέλα που είναι ο φρέσκος σύμμαχός σας για fair play, πρόκειται για έννοια που αφορά στην καλύτερη συνεργάτες και στη χειρότεροι αντιπάλους, εμείς είπαμε, είμαστε εχθροί.

Εσείς αποφασίσατε να γίνει έτσι, εσείς κάνατε κωλοτούμπες, εσείς συκοφαντήσατε, εσείς αλλάζατε προσωπείο καθημερινά. Αν επιμένετε, βρείτε τρόπο να αναστηθεί ο συγχωρεμένος ο Βουλινός κι αν δώσει συγκατάθεση, το βλέπουμε.

Μέχρι τότε το μόνο που μπορούμε να εγγυηθούμε είναι ότι θα σας γλεντάμε, αν και δε βλέπω πιθανότητες να ξανασυναντηθούμε στο άμεσο μέλλον. Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει με τους Παναθηναικούς πάντως, ενώ βρίσκονται με το ένα πόδι στον τάφο η αλαζονεία ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους, κάτι που μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τα περί Β Εθνικής, επιλέγοντας ακόμα χαμηλότερη κατηγορία.