Κοιτάμε το δάχτυλο και χάνουμε το… φεγγάρι

Πολύς λόγος γίνεται για το αν η Αδριατική Λίγκα θα δεχθεί τον Ολυμπιακό (ενδεχομένως και τον Παναθηναϊκό, αν επιμείνει στο αίτημά του), για το αν χωρούν οι ομάδες, αν βγαίνει το καλεντάρι.

Ως συνήθως, ασχολούμαστε με λάθος πράγματα. Κάνουμε λανθασμένες ερωτήσεις και μοιραία παίρνουμε απαντήσεις, που δεν βοηθούν να λύσουμε τον γρίφο.

Ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός παίζει του χρόνου στην Αδριατική. Σιγά τη διοργάνωση! Δηλαδή, αν έχει κάποιος να επιλέξει αν θα πάει σε αγώνα της Ευρωλίγκας, ή σε αγώνα της Αδριατικής (πλην αυτού με τον Ερυθρό Αστέρα κι αυτό για ειδικούς λόγους), πού πιστεύετε ότι θα βάλει τον οβολό του;

Ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός, είτε με αναδιάρθρωση, είτε με νομοθέτημα, είτε με παρέμβαση Βελόπουλου ύστερα από χειρόγραφη επιστολή του Χριστού, παραμένει στην Α1. Για ποια διοργάνωση μιλάμε; Πρώτη αγωνιστική, συναντά ο Ολυμπιακός την Κύμη και πέφτει (γιατί έχει και μια… τύχη ο άνθρωπος) ο Αναστόπουλος. Τι γίνεται; Πάμε πάλι από την αρχή το μαγκανοπήγαδο;

Η ουσία δεν είναι πού θα παίζει ο Ολυμπιακός, αλλά πώς θα είναι το ελληνικό μπάσκετ την επόμενη μέρα. Γιατί, όπως και να ‘χει, η επόμενη μέρα ΔΕΝ μπορεί να είναι ίδια με την προηγούμενη. Ακόμα κι αν οι «ερυθρόλευκοι» κατεβάσουν τα… τσικό στην Α2, πάλι το πρωτάθλημα στην Α1 δεν θα είναι ίδιο, καθώς θα συρρικνωθούν τα διαφημιστικά έσοδα και θα δημιουργηθεί ένα αρνητικό ντόμινο.

Ως εκ τούτου το ζητούμενο δεν είναι πού θα παίζει ο Ολυμπιακός. Το θέμα είναι αν υπάρχουν δυνάμεις που αντιλαμβάνονται πως το καράβι (δηλαδή το ελληνικό μπάσκετ) πάει στα βράχια κι αν θα βρουν τρόπους να γεφυρώσουν χάσματα.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)

Προσέξτε (γιατί η ευφυΐα είναι συγκεκριμένο μέγεθος κι ο πληθυσμός στον πλανήτη αυξάνεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται): ΔΕΝ είναι ζητούμενο να μην πέσει ο Ολυμπιακός, γιατί αν δεν γίνουν βαθιές τομές, θα αποχωρήσει εκ νέου -διαφορετικά γιατί τόσος ντόρος- από το πρωτάθλημα. Ζητούμενο είναι να γίνουν οι τομές, ώστε αυτό που όλοι αποδέχονται, ότι η διαιτησία δεν μπορεί να παραμένει σε χέρια ερασιτεχνών, να υλοποιηθεί κι ας μουτρώσει ο γερασμένος (κυρίως σε ιδέες) πρόεδρος της ΕΟΚ.