Εδώ και πολλές μέρες έχει μπει ξανά στη ζωή των φιλάθλων του Παναθηναϊκού ο Βοτανικός. Με το ρεπορτάζ στα μεταγραφικά να είναι από μικρό έως ανύπαρκτο, ειδικά αν το συνδυάσουμε με το μέγεθος του Συλλόγου, η επαναφορά του θέματος της κατασκευής του γηπέδου μοιάζει με «ευλογία» για ΜΜΕ και κόσμο.
Από άποψη, αλλά και προσωπική επαφή και γνώση ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα επιφυλακτικός σε εξαγγελίες και δεσμεύσεις πολιτικών προσώπων. Η δυσπιστία μου αυξάνεται ακόμα περισσότερο όταν αυτές γίνονται κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου ή με την προοπτική μιας εκλογικής διαδικασίας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι υποσχέσεις, ειδικά σε ζητήματα που δεν αφορούν αυτό που λέμε με άμεσο τρόπο την καθημερινότητα των πολιτών, είναι ανέξοδες και διατυπώνονται με περίσσεια ευκολία. Το θέμα με την κατασκευή του νέου, ή νέων αν πιστέψουμε όλα όσα λέγονται, γηπέδου για τον μεγαλύτερο Σύλλογο της Αθήνας επανήλθε στην επικαιρότητα μετά από πολλά χρόνια. Οι λόγοι που συνέβη αυτό πολλοί.
Πρώτον η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος που διανύουμε με Ευρωεκλογές, Αυτοδιοικητικές και οσονούπω Εθνικές κάλπες. Δεύτερον η διαφαινόμενη προσπάθεια του μοναδικού παράγοντα, που υπάρχει αυτή τη δεδομένη στιγμή στο πράσινο στρατόπεδο, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, να μπει μπροστά και να λύσει το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζει συνολικά ο Σύλλογος, τη στέγαση των τμημάτων του. Τρίτον η διάθεση των τραπεζών να τελειώνουν με ένα αραχνιασμένο project που όσο περνάει ο χρόνος τους κοστίζει σε χρήματα, αλλά και prestige. Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που ο Βοτανικός έχει επανέλθει στο καθημερινό ρεπορτάζ των πρασίνων. Πόσο όμως είναι ρεαλιστικές οι ελπίδες τη δεδομένη χρονική στιγμή; Πάμε να δούμε τα πράγματα όσο πιο ψύχραιμα γίνεται.
Ένα τόσο μεγάλο έργο δεν είναι θέμα ενός ή δύο παραγόντων. Η υλοποίηση του δεν είναι ζήτημα μιας υπογραφής, μιας μόνο απόφασης ή μόνο χρημάτων. Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων που πρέπει να γίνουν με σωστή σειρά και σε συγκεκριμένο νομικό και χρονικό πλαίσιο. Οι πυλώνες που εμπλέκονται σε ένα τέτοιο project είναι αρκετοί. Ο πρώτος το κράτος. Τόσο σε επίπεδο πρώτου και δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας. Ο δεύτερος είναι ο ίδιος ο Σύλλογος. Ο τρίτος η χρηματοδότηση και πως αυτή μπορεί να τρέξει για να γίνει το έργο και ο τέταρτος το περίφημο timing που όλα τα παραπάνω θα προχωρούν αρμονικά. Ας τους δούμε ξεχωριστά.
Ο πρώτος πυλώνας που αφορά το Δημόσιο έχει πολλές, ίσως τις περισσότερες παραμέτρους από τους υπόλοιπους. Ο Δήμος Αθηναίων θέλει να τελειώνει με το θέμα γιατί, εκτός όλων των άλλων, του κοστίζει χρήματα τα οποία θέλει να γλιτώσει. Η νέα δημοτική αρχή είναι σίγουρα θετική για το Βοτανικό προσδοκώντας, πέρα από τα όποια πολιτικά οφέλη και σε οικονομικό κέρδος για τα ταμεία του Δήμου. Το ίδιο θετικές με δηλώσεις τους έχουν εμφανιστεί να είναι και οι παρατάξεις που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Η Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αλλά και η Αξιωματική Αντιπολίτευση και πιθανή αυριανή κυβέρνηση, έχουν επίσης μέσω υψηλόβαθμων στελεχών τους τοποθετηθεί θετικά. Αυτό που δεν λένε όμως όλοι αυτοί είναι το πως θα υλοποιηθεί το σχέδιο. Ναι η οικοδομική άδεια είναι εύκολα να επικαιροποιηθεί, ναι με το ΣτΕ έχουμε τελειώσει, πάντα για το σχέδιο που ξέρουμε χωρίς τις πιθανές διαφοροποιήσεις, ναι δεν θα υπάρξουν ξανά κορμοράνοι στο προσκήνιο, αλλά υπάρχει και ένα πολύ μεγάλο αλλά. Ποιο; Μα τα λεγόμενα συνοδά έργα που προβλέπονταν στο πλάνο. Τα έργα αυτά είναι απαραίτητα και δεν υπάρχει γήπεδο χωρίς να γίνουν.
Είναι κομβικά για την λειτουργικότητα του, για την βιωσιμότητα του, για να γίνει αποδεκτό από τους όμορους Δήμους. Μπορεί το οικόπεδο να ανήκει στο Δήμο Αθηναίων, όμως, η καθημερινότητα των κατοίκων του Ρέντη, του Ταύρου και του Αιγάλεω θα επηρεαστεί και όχι τόσο της Αθήνας. Τα περίφημα αυτά έργα για να γίνουν απαιτούν χρήματα από το κράτος. Απαιτούν χρήματα από την Περιφέρεια, από το ΕΣΠΑ, από το κρατικό πρόγραμμα επενδύσεων, όχι από τις τράπεζες ή από ιδιωτικά πορτοφόλια. Πείτε μου εσείς στο περιβάλλον που υπάρχει στην Ελλάδα, με τις τεράστιες δημοσιονομικές δυσκολίες, με τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες, με τα ελλείμματα που υπάρχουν πια στα ταμεία της Περιφέρειας πως θα βρεθούν τα χρήματα;
Ο δεύτερος που αφορά τον Σύλλογο είναι σχετικά πιο απλός. Μετά από καιρό φαίνεται να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να κάτσουν στο τραπέζι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και ο Γιάννης Αλαφούζος και να βρουν μια κοινή συνισταμένη για το καλό του Συλλόγου. Να έχετε πάντα στο μυαλό σας πως η προοπτική δημιουργίας ενός νέου γηπέδου και των εσόδων που αυτό μπορεί να φέρει, κάνει μπροστά στο κοινό συμφέρον ανθρώπους που δεν «χωνεύονται» όχι μόνο να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, αλλά και να συμφωνούν σε πολλά.
Ο τρίτος που αφορά την χρηματοδότηση είναι ελαφρώς πιο πολύπλοκος. Οι τράπεζες είναι σίγουρο πως θέλουν να απεμπλακούν. Από την άλλη όμως θα απαιτήσουν και δυνατές εγγυήσεις για την αποπληρωμή των δανείων. Ότι θα βρεθεί τρόπος να τις πάρουν είναι δεδομένο. Τέλος σε ότι έχει να κάνει με το timing θα ήθελα να περιμένω να τελειώσουμε με τα των εκλογών. Προς το παρόν η χρονική συγκυρία ευνοεί…..μόνο τις υποσχέσεις.