Ο Αλισον και το Var (προσεχώς)…

Η ερώτηση είναι ρητορική: Αντί του Λόρις Κάριους, αν πέρσι η Λίβερπουλ είχε τον Βραζιλιάνο Αλισον Μπέκερ, ως «φύλακα άγγελό της», θα είχε χάσει το Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ρεάλ; Επειδή με «αν», βέβαια, δεν φτιάχνεις πραγματικότητες, έδωσε κάτι παραπάνω από 60 εκατ. στη Ρόμα, απέκτησε τον 27χρονο τερματοφύλακα και απόσβεσε όλη τη σεζόν με κατάληξη τη θρυλική νύχτα χτες στη Μαδρίτη…

Μπορεί η κούπα με τα μεγάλα αυτιά να άργησε ένα χρόνο, ωστόσο, έφτασε δικαίως στο ραντεβού της στο αγγλικό λιμάνι, τόσο γενικώς, για την προσπάθεια όλη τη σεζόν, όσο και ειδικώς, με όσα οι «κόκκινοι» κατέθεσαν επί 97′ στο χορτάρι του Μετροπολιτάνο. Κι αν κάτι χρώσταγαν οι μοίρες από πέρσι στον Σαλάχ (με τον τραυματισμό του από τον Ράμος) του το ξεπλήρωσαν απλόχερα με το πέναλτι στα πρώτα δευτερόλεπτα…

Κι εδώ αφήνω τον τελικό -δυστυχώς- και επιστρέφω στην τοξική, όπως ακόμα και οι επιτετραμμένοι της UEFA λένε πλέον (πολλά χρόνια αργότερα απ’ όταν πρωτοχρησιμοποίησα τη λέξη, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ), πραγματικότητα: Η υπόδειξη του Σκόμινα και η συμφωνία των συναδέλφων του στο Var, στο οποίο ΔΕΝ ήταν επικεφαλής ο Σβάιερ (ο Γερμανός του Κυπέλλου ΑΕΚ – ΠΑΟΚ), έδωσε την ευκαιρία για ένα σωρό πανελλαδικά μαθήματα, εν όψει της εφαρμογής του Var στα μέρη μας από τη νέα σεζόν…

Εγινε (ελπίζω) κατανοητό ότι ΚΑΘΕ προτεταμένο χέρι, που επεκτείνει την άμυνα του σώματος, είναι πέναλτι. Δεν υπάρχουν «ακούσια», «πρόθεση», «εξωστρακισμός», «από κοντά», «η μπάλα πήγε» κ.λπ. Οταν το χέρι σου δεν είναι σε φυσική θέση κι έτσι αποκτάς (αμυντικό ή επιθετικό) πλεονέκτημα, ήταν και είναι παράβαση, πάει και τελείωσε! Αχρείαστο, πάντως (στη μισή Ελλάδα), αφού ο κανονισμός αυτός εφαρμόστηκε ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά χτες σε συλλόγους (έχουμε και τις εθνικές σε λίγες ημέρες)…

Από τη νέα σεζόν ΚΑΘΕ επαφή της μπάλας με το χέρι, ακόμα κι αν αυτό θα είναι κολλημένο στα πλευρά (το νυν ακούσιο), θα σφυρίζεται ως παράβαση. Κι έτσι θα ησυχάσουμε οριστικά από την αμφισβήτηση, αν και θα μπλέξουμε σε πιο ροκ καταστάσεις. Οι επιθετικοί θα επιζητούν πια, θα σημαδεύουν όσο γίνεται, την επαφή της μπάλας με το χέρι του αμυντικού για να κερδίσουν φάουλ ή πέναλτι…

Εγινε (ελπίζω) κατανοητό -στη μισή Ελλάδα- ότι ο διαιτητής πηγαίνει στο Var μόνο εάν μεταξύ αυτού και του «δωματίου» υπάρχει διαφορετική άποψη. Απαξ και σφύριξε και με το σφύριγμα συμφωνούν οι Varίστες, ΔΕΝ θα πάει να το δει να «σιγουρευτεί» (τι ακούσαμε χτες και τι διαβάσαμε, δεν περιγράφεται)! Θα πάει, αν δεν έχει σφυρίξει και του πουν ότι έχασε τη φάση ή αν σφυρίξει λανθασμένα! Το ‘χουμε;

Τέλος, έγινε (ελπίζω) κατανοητό -και με Var- πως ο διαιτητής σφυρίζει όταν αυτός νομίζει! Ήτοι, όταν είναι βέβαιος. Αν δεν είναι, αφήνει τις φάσεις να εξελιχθούν μέχρι η μπάλα να βγει εκτός πεδιάς και ΜΟΝΟ τότε από το Var τον ενημερώνουν για το δίκιο ή την παράλειψή του! Ομοίως και οι βοηθοί, ΔΕΝ σηκώνουν σημαία για οφσάιντ, αν δεν είναι 101% σίγουροι. Εξελίσσεται η φάση κι αν καταλήξει σε γκολ ή σε παράβαση, τότε εξετάζεται αν εξελίχθηκε ορθά…

Ο Θεός να μας βοηθήσει…