Στις 29 Μαΐου, μακριά ακόμη από μέρες μισθοδοσίας και χωρίς μεταγραφές, ουρές από το πρωί για τα διαρκείας του Άρη.
Οκτώ το πρωί και στην Αλεξάνδρου Παπαναστασίου μια «ουρά» από ανθρώπους περιμένουν καρτερικά μπροστά από κατεβασμένα στόρια. Αν περνάς με το αυτοκίνητό σου και δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται, μπορεί και να σου φανεί ότι κάτι θα μοιράζουν δωρεάν εκεί και έσπευσε κόσμος για να προλάβει.
Είναι όμως η πρώτη μέρα της ελεύθερης διάθεσης εισιτηρίων διαρκείας για τον Άρη, μετά από μια περίοδο προτίμησης των παλαιών κατόχων και η -ανανεούμενη διαρκώς- ανθρώπινη αλυσίδα στήθηκε για μια θέση στο Χαριλάου της επόμενης μέρας.
Στις 29 Μαΐου, μάλιστα, δηλαδή σε μια ημερομηνία που δεν τη λες και την καλύτερη για να βγάλεις από την τσέπη σου ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό, αφού η πλειοψηφία των ανθρώπων πληρώνεται τις πρώτες μέρες του μήνα.
Είναι προφανές ότι «υπάρχει ρεύμα». Η ομάδα, πέρσι, χρειάστηκε να δώσει δείγμα γραφής. Το κύμα διάθεσης θέσεων ήρθε μετά το πρώτο ματς στη Λαμία. Φέτος είναι αλλιώς: Το κλαμπ έχει αγωνιστικό κορμό, οργανώνεται εδώ και μήνες για να αναζητήσει τους καλύτερους παίκτες με τα λεφτά που έχει και να ενισχυθεί, γίνονται όσα πρέπει στο γήπεδο για τα ευρωπαϊκά ματς.
Υπάρχει διάθεση να στηριχθεί η προσπάθεια και εκτός από το να εξασφαλίσει κανείς μια θέση στο γήπεδο και μια συμφέρουσα αναλογία τιμής προς αγώνα, με την αγορά των διαρκείας γίνεται ευκολότερα πράξη ο προγραμματισμός, στην νεκρή από έσοδα περίοδο που διανύουμε.
Ο Θόδωρος Καρυπίδης, είναι αποδεδειγμένα παρορμητικός σε ποδοσφαιρικές συμπεριφορές. Πέρσι στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, θέλησε να ανταποδώσει την κινητικότητα στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου και το Σεπτέμβρη μετά το… «έτσι εσείς;», έδωσε το ΟΚ να αποκτηθεί ο Μέργκιμ Μάβραϊ.
Φέτος μοιάζει ότι το κύμα μπορεί να φουσκώσει από νωρίς. Και προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν η διάθεση θα είναι μέσα στα νούμερα που τέθηκαν ως στόχος, θα προκύψει ξανά κάτι που θα είναι η ανταπόδοση, προσωποποιημένη σε ποδοσφαιριστή.