Η Παναθηναϊκή Συμμαχία ποτέ δεν ήταν λύση – Τα «πολλά» από λίγους όμως είναι!

Ένα από τα σημαντικότερα λάθη στο γενικότερο concept της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα τεράστια προβλήματα που έχει δημιουργήσει στα περισσότερα κράτη-μέλη της, είναι αυτό της ιεράρχησης των αναγκών. Ουδεμία νομισματική και οικονομική σταθερότητα θα μπορούσε να εξασφαλιστεί, την στιγμή που η αναγκαιότητα, πρώτα απ’ όλα, για πολιτική ένωση, δεν αξιολογήθηκε σωστά κι έμεινε στο… συρτάρι των διαπραγματεύσεων.

Στην περίπτωση της ενωτικής, οικονομικής προσπάθειας-εξπρές του Σπύρου Θεοδωρόπουλου για τον Παναθηναϊκό, απουσίαζε κι εδώ η σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Η έκκληση για βοήθεια στον κόσμο θα είχε νόημα, μόνο αν υπήρχε ένα αρχικό πλάνο με την συμμετοχή επιφανών Παναθηναϊκών με «χοντρό» πορτοφόλι, που θα εξασφάλιζαν σ’ ένα μεγάλο ποσοστό την χρηματοδότηση της ΠΑΕ, και το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «κράχτης» για όσους απλούς φιλάθλους θα είχαν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στο εγχείρημα. Το να βάζεις 500.000 ευρώ, που καλά κάνεις και τα βάζεις εδώ και καιρό μάλιστα και δεν το διαφημίζεις κιόλας, και να προσδοκάς σε άλλα… 15 εκατομμύρια ευρώ από τον κόσμο, παίρνοντας λίγα από πολλούς, είναι τόσο ουτοπικό, όσο η προσπάθεια του Σωκράτη Κόκκαλη και μάλιστα σε μία εποχή οικονομικής ευμάρειας της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του Θωμά Μαύρου.

Τα αποτελέσματα; Από το «θα γίνουμε Μπαρτσελόνα και ο Ολυμπιακός θα μετατραπεί σε εταιρεία λαϊκής βάσης» του 2003 και τον στόχο των 100.000 μελών στην ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς μάλιστα στην επικράτεια, φτάσαμε τελικά στα μόλις 18.500 μέλη έχοντας καταβάλει έκαστο το ποσό των 60 ευρώ!

Εννέα χρόνια αργότερα, στις δύσκολες στιγμές της ΑΕΚ, ο Θωμάς Μαύρος κι αυτός με αγνές προθέσεις, κάλεσε τον κόσμο της ΑΕΚ να τον στηρίξει συνεισφέροντας στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα που κατατέθηκαν από τον κόσμο έφτασαν μόλις τις 75.000 ευρώ…

Δεν πάει καιρός από τότε που η Παναθηναϊκή Συμμαχία του Γιάννη Αλαφούζου ιδρύθηκε με τους ίδιους πάνω κάτω στόχους και την ίδια τραγική κατάληξη… Μια δεύτερη Παναθηναϊκή Συμμαχία, αυτή του ιδιοκτήτη της Chipita, έστω και σε βελτιωμένη έκδοση, δεν βλέπω σε τι θα εξυπηρετούσε και πως θα μπορούσε να λειτουργήσει σε περίοδο μάλιστα βαθιάς οικονομικής κρίσης. Ο Έλληνας δεν έχει την κουλτούρα του Ισπανού ή του Γερμανού κι ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ σίγουρα δεν διαθέτουν το μέγεθος μιας Μπαρσελόνα, ακόμα και μιας Ντόρτμουντ, με 80.000 θεατές, ανεξαρτήτως αντιπάλου, σε κάθε ματς στο «Βεστφάλεν» για να μπορέσουν να λειτουργήσουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες και προϋποθέσεις. Κι έχει αποδειχθεί στο παρελθόν.

Το γεγονός μάλιστα, πως ο κύριος Θεοδωρόπουλος εμφανίστηκε ως συνομιλητής του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ γα τη νέα προσπάθεια, και προς τον οποίον η εμπιστοσύνη του κόσμου του Παναθηναϊκού έχει προ πολλού χαθεί, με αποκορύφωμα την απόφαση του να εγκαταλείψει την ομάδα μεσούσης της σεζόν, αποτελούσε στα σίγουρα «ταφόπλακα» στις όποιες ελπίδες επιτυχίας υπήρχαν από κάποιους! Τι ζητούσαν με λίγα λόγια από τον κόσμο; Να βάλει το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τα χρέη που ΚΑΙ αυτή η διοίκηση δημιούργησε, χωρίς κανένα αντίκρισμα και βλέπουμε… Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το «σε ποιον άλλον χρωστάμε και πόσα» είναι κάτι για το οποίο ακόμα και τώρα ξεκάθαρη εικόνα δεν υπάρχει.

Σ΄όλα αυτά προσθέστε και την προχειρότητα με την οποία κινήθηκαν οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές στην πρόσκληση του κ. Θεοδωρόπουλου, ίσως εξοντωμένοι και κενοί πλέον συναισθηματικά απ΄ όσα περνάει η αγαπημένη τους ομάδα κι έχετε όλο το σκηνικό στημένο μπροστά σας.

Τα χρέη του Παναθηναϊκού είναι υπερβολικά για να μπορέσει να τα αναλάβει ένας επιχειρηματίας ή ακόμα και πολλοί οπαδοί. Μπορεί, σε απόλυτα νούμερα, να είναι, όχι και πολύ πάντως είναι η αλήθεια, λιγότερα από τα 150 εκατομμύρια που έφτασε να χρωστάει η Ντόρτμουντ το 2004 (σ.σ. και τώρα έχει έσοδα πάνω από 400 εκατομμύρια), αλλά μιλάμε για τελείως διαφορετικές αγορές και άλλη δυναμική!

Το νέο σχέδιο σωτηρίας του Παναθηναϊκού, που κράτησε μόνο μερικές ώρες, ήταν έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον με τον τρόπο που παρουσιάστηκε, καταδικασμένο σε αποτυχία, αλλά ο τρόπος διαχείρισης του, θα δημιουργήσει σίγουρα ακόμα μεγαλύτερη εσωστρέφεια και αναταραχή σ’ έναν ιστορικό σύλλογο, ο οποίος πηγαίνει χωρίς τιμόνι κατά ευθείαν για τα βράχια. Εκτός κι αν η λογική αλλάξει και δούμε μία λύση σύμπραξης 10-15 επιφανών Παναθηναϊκών, με γεμάτο πορτοφόλι και διάθεση προσφοράς, που θα συνεργαστούν και θα βάλουν από 1 εκατομμύριο ευρώ προκειμένου να μαζευτούν τα 15! Πιο λογικό δεν ακούγεται;