Παναθηναϊκός: Η ενότητα έρχεται με νίκες και τα όνειρα με χρήμα

Ο Νίκος Νταμπίζας στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ανέπτυξε τη φιλοσοφία του. Ειδήσεις δεν έβγαλε, αφού δεν αναφέρθηκε σε πρόσωπα.

Ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού ως συνδετικός κρίκος του ποδοσφαιρικού τμήματος με τον Γιάννη Αλαφούζο, αναφέρθηκε στην επιτακτική ανάγκη να υπάρξει ενότητα. Το ίδιο έπραξε και ο Γιώργος Δώνης με τη λήξη του πρωταθλήματος, το ίδιο ανέφερε και ο Νταμπίζας. Σαφώς κι έχει δίκιο. Αλλά δυστυχώς το αντικείμενο είναι η ελληνική ποδοσφαιρική κουλτούρα. Έκανε συγκρίσεις με τη σεζόν 2013-14, όπου ο Παναθηναϊκός ειδικά στο δεύτερο μισό έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο και πήρε το Κύπελλο. Τόνισε ότι και τότε το μπάτζετ ήταν πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο. Στάθηκε στη συμπαράσταση του κόσμου, έπειτα από αρνητικά αποτελέσματα.

Θυμάμαι αρκετά καλά εκείνη την περίοδο κι όντως η συμπαράσταση ήταν συγκλονιστική. Η ομάδα έφερε ισοπαλία με τη Βέροια στη Λεωφόρο, δεν άκουγες μουρμούρα. Έχανε από τον Πανθρακικό εντός κι όλοι χειροκροτούσαν στο τέλος. Ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με γκολ στο 90’ από τον Μήτρογλου. Πάλι χειροκρότημα και ποδοσφαιρική παιδεία. Αυτό έδωσε την απαραίτητη ηρεμία, η ομάδα πείσμωσε, έστρωσε απελευθερώθηκε ψυχολογικά και ολοκληρώθηκε εντυπωσιακά η σεζόν με το 4-1 στον τελικό κυπέλλου επί του ΠΑΟΚ και την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, που οδήγησε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Εκείνη, όμως, την περίοδο ο Νταμπίζας (ο οποίος ήταν ανεπιθύμητος σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, αλλά κατάφερε στη πορεία ν’ αλλάξει τη γνώμη πάρα πολλών) ξεχνάει κάτι σημαντικό. Δεν ήταν, άλλωστε, στον Παναθηναϊκό νωρίτερα για να γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες. Ο Παναθηναϊκός πάλι δεν είχε πάρει την άδεια για να παίξει στην Ευρώπη κι επιχειρήθηκε ένα restart. Η διοίκηση το επικοινώνησε αυτό. Μίλησε ξεκάθαρα για ένα νέο αγωνιστικό πλάνο και φυσικά για την οικονομική εξυγίανση.

Ο Αλαφούζος ήταν… φρέσκος, είχε έναν χρόνο που ανέλαβε και ήταν λογικό να υπάρχει περίοδος χάριτος. Επιπλέον, ο Παναθηναϊκός είχε τρεις σεζόν χωρίς πρωτάθλημα. Αρκετές για το μέγεθος του συλλόγου. Φανταστείτε τώρα, που αυτές οι σεζόν έχουν γίνει εννέα. Ο τεχνικός διευθυντής μπορεί να παρακολουθούσε εξ αποστάσεως, ωστόσο, υπάρχουν πολλά που έχουν δημιουργήσει αυτό το κλίμα. Τα λάθη του Αλαφούζου στο αγωνιστικό και οικονομικό πλάνο και φυσικά (κάποιοι το παραβλέπουν και δεν ξέρω αν το κάνουν σκόπιμα ή από αφέλεια) η αλλαγή τακτικής στα θέματα του παρασκηνίου, ήταν η αιτία που έχασε ο μεγαλομέτοχος την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ο σύλλογος βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού απαξιώθηκε και προφανώς με τον συγκεκριμένο άνθρωπο δύσκολα μπορεί να γυρίσει η κατάσταση.

Ο Νταμπίζας, βέβαια, έχει δικαίωμα ως στέλεχος της ομάδας να θέλει στήριξη. Το αυτονόητο ζητάει. Πολλές φορές ένιωσα στη συνέντευξη Τύπου σαν να έχω έναν τεχνοκράτη απέναντί μου. Ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού, έχει παίξει στο εξωτερικό, έχει μελετήσει το επάγγελμα που ακολουθεί, έχει παραστάσεις και γενικά έχει μία πολύ διαφορετική κουλτούρα από πολλούς παλαίμαχους και νυν ποδοσφαιριστές. Επειδή, όμως, γνωρίζει τι σημαίνει πρωταθλητισμός στην Ελλάδα, ξέρει ότι η ενότητα θα έρθει μέσα από νίκες.

Ο κόσμος πλέον δεν μπορεί να κάνει υπομονή. Από τη σεζόν 2013-14 14 κι έπειτα ο κόσμος γεύεται κυρίως αποτυχίες. Άλλη διάθεση για υπομονή δεν έχει. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Αν κάποτε γίνουμε Ολλανδία, Σουηδία, Ελβετία και περνάει αναίμακτα το γεγονός να έχει να κατακτήσει 10-20-30 χρόνια το πρωτάθλημα, μία ομάδα αυτού του μεγέθους, θα συζητούσαμε διαφορετικά.

Αυτό που δεν μπόρεσε ν’ απαντήσει ο Νταμπίζας και τον καταλαβαίνω απόλυτα, ωστόσο, είναι σε συνάρτηση με την απαίτηση για ενότητα, είναι πότε θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός να βροντοφωνάξει ότι πηγαίνει για πρωτάθλημα. Τώρα δεν μπορεί να το πει κανείς. Όλοι λένε ότι στόχος είναι το κύπελλο και όπου βγει στο πρωτάθλημα. Σαφώς ρεαλιστική προσέγγιση. Το θέμα είναι ότι στο ποδόσφαιρο πλέον τα όνειρα γίνονται και τελικά υλοποιούνται μόνο όταν υπάρχει χρήμα. Φυσικά και προέχει η εξυγίανση, όλοι το κατανοούν αυτό.

Ο οπαδός του Παναθηναϊκού, όμως, κουράστηκε ν’ ακούει απλώς για εξέλιξη. Φυσικά και δεν πρέπει κάποιος να του πει ψέματα ή να δίνει ψεύτικες υποσχέσεις. Αλλά όπως ζητάει από τον οπαδό τη στήριξη και να μπει στη θέση παικτών και στελεχών, που νιώθουν πίεση όταν ο κόσμος δυσφορεί με τον μεγαλομέτοχο, έτσι πρέπει να έρθει και στη θέση του και να νιώσει πως είναι να βιώνει τα πέτρινα χρόνια και κανείς να μην του εγγυάται ότι αυτό θα σταματήσει το συντομότερο δυνατό και ότι θα μπορεί να κάνει όνειρα τίτλου…