Γιατί o ΠΑΟΚ είναι οικογένεια και μετά όλα τ΄ άλλα

Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις, για να γίνει αντιληπτό το βασικό συστατικό της φετινής ξέφρενης πορείας του ΠΑΟΚ προς την κατάκτηση του νταμπλ. Είναι και περιττό ίσως, να έχεις παρακολουθήσει επισταμένα τους αγώνες της ομάδας, για να κρίνεις αποδόσεις, επιδόσεις και συμπεριφορές.

Αρκούν τα βασικά του ρεπορτάζ, ίσως και οι τίτλοι αυτών.

Μέχρι πριν από ένα 24ωρο, στον ΠΑΟΚ μετρούσαν δυο απώλειες, σε σχέση με πέρσι.

Του Σακχόφ και του Βαρέλα.

Ας παραθέσουμε κάποιες επισημάνσεις, ορισμένες ίσως τις βρεις και αλλού, όχι όμως στο σύνολο τους.

Παρατήρηση πρώτη

Δεδομένου πως η απόδοση του τίτλου «εκ των κορυφαίων» σε κάποια πρόσωπα είναι μάλλον υποτιμητική για τους υπόλοιπους, οι δυο τους δεν ξέφυγαν από τον κανόνα και ήταν μέσα σε εκείνους που συνετέλεσαν στην κατάκτηση του αήττητου νταμπλ. Ο Ουκρανός μάλιστα χρειάστηκε περισσότερο προς στο τέλος, όταν οι τραυματισμοί μαζί με την κούραση είχαν αρχίσει να εξουθενώνουν τους πάντες.

Δεν ήταν απλά εκεί, αλλά βοήθησε τα μέγιστα ώστε να παραμείνει η ομάδα σε υψηλό επίπεδο.

Παρατήρηση δεύτερη

Αμφότεροι είχαν στα υπόψιν πως το πιθανότερο είναι να μη συνεχίσουν, αφού τα συμβόλαιά τους έληγαν. Ναι μεν η διαπραγμάτευση ήταν ανοιχτή και στην ΠΑΕ ήλπιζαν πως θα βρεθεί η χρυσή τομή, στο μυαλό των παικτών όμως κυριαρχούσε το ενδεχόμενο της αποχώρησης. Αυτό μετράει.

Παρ΄όλα αυτά σκύλιασαν, κατέθεσαν σώμα και ψυχή, με αποκορύφωμα τον τραυματισμό του Βαρέλα στον τελικό, σε μια κίνηση αυτοθυσίας, με αποτέλεσμα να τον αγώνα με κρεμασμένο χέρι.

Κίνηση αυτοθυσίας αλλά και αντιεπαγγελματισμού υπό μια έννοια, είναι δεδομένο πως αν εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα ο ατζέντης του, θα έλεγε «μα είσαι μ@λάκας; Μπορεί να πάθεις κάτι πιο σοβαρό και να χάσουμε το επόμενο συμβόλαιο, βγες έξω, αρκετά έδωσες στην ομάδα, κανένας δε θα σου ζητήσει το λόγο που δε ρίσκαρες».

Το ότι συνέχισε αν και τραυματίας, αποτυπώνει το πάθος και τη θέληση που κουβαλούσε αυτός κι οι συμπαίκτες του, όλοι στη θέση του το ίδιο θα έκαναν.

Διότι απλά χαίρονταν το παιγνίδι, το απολάμβαναν, αυτό που έκαναν δεν το έκαναν επειδή έτσι έπρεπε ως υποχρέωση που προβλεπόταν στο συμβόλαιο. Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν, έκαναν και άλλα παραπανίσια, που δεν ήταν ορατά δια γυμνού οφθαλμού.

Παρατήρηση τρίτη

Ο Βαρέλα δεν τα βρίσκει με τον ΠΑΟΚ και αποχωρεί. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν κάποιων σιτιζόμενων παπαγάλων (και σοφέρ του Τζάμπα, εσχάτως) που τόλμησαν να συγκρίνουν την περίπτωση του με την αντίστοιχη Χριστοδουλόπουλου, επισημαίνω πως ο πρώτος αγωνιζόταν στη Ρουμανία για 200χιλ, στον ΠΑΟΚ υπερδιπλασίασε τις αποδοχές του υπογράφοντας για 500 κι η πρόταση ανανέωσης προέβλεπε νέο υπερδιπλασιασμό, με 1.1εκ ετησίως και κλειστό τριετές.

Η προσφορά που είχε από τους Εμίρηδες ήταν αστρονομική, σχεδόν διπλάσια, με αυτούς δε μπορεί να συναγωνιστεί ούτε η Ρεάλ και η Μπατσελόνα, τα ποσά που προσφέρουν είναι ιλιγγιώδη και τα κριτήρια μη αντικειμενικά. Άρα δεν υπάρχει λόγος να μπεις σε λογική πλειστηριασμού, περισσότερα θα χάσεις παρά θα κερδίσεις.

Ίδια περίπτωση με τον Πρίγιο που αρχικά υπέγραψε για 700, του έγινε αναπροσαρμογή πριν τη λήξη του συμβολαίου στα 1.2 κι οι Άραβες του πρότειναν 25εκ καθαρά για 4,5 χρόνια, ζαλίζεσαι μόνο που το γράφεις.

Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με τις μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τις οποίες χάθηκε ο οικοδόμος, που έπαιζε με χαμηλό συμβόλαιο και διαπραγματευόταν ως mvp πρωταθλήτριας, έστω και στα χαρτιά;

Μόνο φερέφωνο του Τζάμπα, θα είχε το θράσος να συγκρίνει τ΄ασύγκριτα..

Ο Βαρέλα τελικά έμεινε, με σημαντικό ρόλο να παίζουν τα παιδιά του, που είχαν δεθεί απίστευτα με τη Θεσσαλονίκη και το περιβάλλον του ΠΑΟΚ, δυο εξ αυτών μάλιστα αγωνίζονται στις ακαδημίες της ομάδας.

Αναφέρομαι φυσικά στα παιδιά που έχει αποκτήσει με τη σύζυγο του, όχι στα αμέτρητα που έχει σπείρει αριστερά και δεξιά, όπως λέει και ο στίχος του καλοκαιρινού hit «το 3ο στη σειρά και με φωνάζουν μπαμπά».

Αν έπρεπε ν΄ αναγνωρίσουμε κι αυτά μαζί με τα αντίστοιχα των συμπαικτών του, πρώτο θέμα δε θα ήταν η κατασκευή της νέας Τούμπας, αλλά βρεφονηπιακού σταθμού εντός αυτής, για να τα χωρέσουμε.

Ο Βαρέλα λοιπόν έμεινε αδυνατώντας μεταξύ άλλων ν΄αντισταθεί στην επιθυμία των παιδιών του και δεν αποτελεί εφεύρεση της τελευταίας στιγμής. Το είχε επικαλεστεί και σε παλιότερη συνέντευξη του, πως σε περίπτωση που κάποτε έφευγε, το δυσκολότερο θα ήταν να πείσει τα παιδιά του. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά, του είχαν πει «εσύ φύγε, εμάς άσε μας εδώ…»

Όλο αυτό εντάσσεται στην ευρύτερη έννοια και τις διαστάσεις της οικογένειας ΠΑΟΚ και Θεσσαλονίκης, στο ίδιο περιβάλλον άλλωστε ζούσε και ανέπνεε όλη η οικογένεια.

Αν για κάποιο λόγο ο μπαμπάς έχει νεύρα με αφετηρία τα επαγγελματικά του, μοιραία τα μεταφέρει παντού, όταν περνάει καλά και απολαμβάνει αυτό που κάνει, αυτό αντανακλάται και στο σπίτι του.

Παρατήρηση τέταρτη

Καταλυτικό ρόλο στην παραμονή Βαρέλα έπαιξε ο Βιειρίνια, ο τελευταίος δεν είχε υποχρέωση να ασχοληθεί με το θέμα του συμπαίκτη του. Βασιλιάς είναι στον ΠΑΟΚ, προσεχώς θα του ανανεωθεί το συμβόλαιο, δεν είχε λόγο να μεσολαβήσει και να ενδιαφερθεί τους υπόλοιπους χάνοντας το χρόνο του.

Το έκανε όμως για την ομάδα, επειδή ο Βαρέλα αποτελεί μέλος της δεύτερης οικογένειας του και όπως συμβαίνει με την πρώτη, θέλει να τη βλέπει ευτυχισμένη και να νιώθει κι αυτός το ίδιο εντός αυτής.

Είναι η συνέχεια της επίσκεψης που είχε δεχτεί ο εγχειρισμένος Μαουρίσιο από Βαρέλα και Ζαμπά τον Μάρτιο, όταν εκμεταλλευόμενοι μερικές ημέρες ρεπό που τους είχε δώσει ο Λουτσέσκου, προτίμησαν να το «σπαταλήσουν» πηγαίνοντας στην Πορτογαλία για να συμπαρασταθούν τον συμπαίκτη τους.

Όλα αυτά μαζεμένα δε θα τα βρείτε πουθενά, παντού υπάρχουν επαγγελματίες που τιμούν τα συμβόλαια τους, ακόμα καλύτερα αν γουστάρουν το περιβάλλον που ζουν, τον κόσμο, την πόλη, η τελική απόφαση κάθε σοβαρής παραμέτρου όμως, ορίζεται από το συμφέρον της τσέπης και μόνο.

Το ίδιο θα ίσχυε ακόμα κι αν ο παίκτης αποχωρούσε τελικά, αρκεί και μόνο που δε θα μετρούσε μόνο τα μηδενικά στις προσφορές που είχε, αλλά θα συνυπολόγιζε και τα υπόλοιπα, η αδιαφορία για τον τραυματισμό του στον τελικό, έδεσε ιδανικά με τα υπόλοιπα.

Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα από τα κλασικά κλισέ περί «μυστικών» της φετινής πορείας, μυστικά δεν υπάρχουν αφενός, δεν είναι κάτι που αν μαθευτεί θα στο κλέψουν αφετέρου.

Το οικογενειακό κλίμα δεν πωλείται στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ούτε αγοράζεται, ούτε στο φέρνει ντελιβεράς, αν ήταν τόσο απλό θα το είχαμε αποκτήσει από το 2012, αμά τη εμφανίσει του Ιβάν Σαββίδη.

Ο τελευταίος παρέχει το βασικό, σε μια ομάδα με οικονομικά προβλήματα ή που έστω μετράνε τα σεντ όπως στο χαρτί, η ατμόσφαιρα δεν είναι ποτέ ιδανική.

Από μόνο του χρήμα δεν αρκεί όμως, χρειάζονται κι άλλα, που δεν υπάρχουν σε όλους τους συλλόγους με οικονομική ευχέρεια.

Εδώ υπάρχουν με το παραπάνω γι αυτό και όπως προκύπτει, δε μιλάμε απλά για συμπαίκτες και συναδέλφους, αλλά για αδέρφια.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Μην απορείτε μετά, πως ήρθε το νταμπλ…