Θα βαρεθούμε τα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, αναζητώντας retro Κομπότη

Είναι αξίας άπορον όπως έλεγε κάποτε ο Κώστας Μπατής, αν έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να παρακολουθεις τα πεντάλεπτα των κομμάτων στην τηλεόραση ή να διαβάζεις τα ενδεχόμενα για τη μορφή που θα έχει του χρόνου το πρωτάθλημα της s.l.

Ίσως η μεγαλύτερη κατάντια είναι πως οι αποφάσεις επηρεάζονται εν πολλοίς από τα θέλω του Βασιλειάδη, που πληρώνοντας ένα σκασμό λεφτά στις άστεγες ΠΑΕ, παρεμβαίνει σε εσωτερικά του ποδοσφαίρου. Το πόσες ομάδες θα παίζουν στην κατηγορία, αν θα υπάρχουν πλέι οφ ή κάτι παρόμοιο με κάποιον έξτρα γύρο, αποφασίζεται με τηλεοπτικά και όχι ποδοσφαιρικά κριτήρια. Ίσως αν μαζί με τον γύρο, βάζαμε μια πατάτες, μια χωριάτικη και μια μελιτζανοσαλάτα, ο λουκουμάς υπουργός να ήταν ενθουσιασμένος.

Δεν είναι εντελώς παράλογο να συμμετέχει στις αποφάσεις εκείνος που βάζει το λάδι στη μηχανή, αλλά όχι και να καθορίζει τα πάντα, σε όλα υπάρχει μέτρο.

Το να θέλει περισσότερα παιγνίδια η ΕΡΤ είναι μέσα σε κάποια πλαίσια λογικής, μιλάμε όμως για μαγαζί που πέρσι μπήκε μέσα από τις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις. Να πεις δηλαδή πως οι αγώνες έφεραν διαφημίσεις όπως κάποτε στο μπάσκετ που έπαιζαν και μετά το τέλος των τάιμ άουτ, να το πάρει το ποτάμι. Σε μια τέτοια περίπτωση λες πως το τηλεοπτικό κέρδος θα μεταφερθεί κατά ένα ποσοστό και στις ομάδες, που θα φέρουν καλύτερους παίκτες, άρα το προϊόν θα γίνει πιο θεαματικό.

Στα ημίχρονα των αγώνων που μετέδιδε η ΕΡΤ φέτος, η μόνη διαφήμιση που έπαιζε ήταν της Σουρωτής ως χορηγού της διοργάνωσης, άντε και κάτι λίγα από τον διαφημιστικό χρόνο που είχαν ως αντάλλαγμα οι συμβεβλημένες ΠΑΕ,  τίποτα από αυτά δεν έμπαινε στα ταμεία του κρατικού μαγαζιού. Με σποτάκια της Αθλητικής Κυριακής και των υπόλοιπων εκπομπών της ΕΡΤ, γέμιζαν τα κενά.

Τέλος πάντων όμως, αφού μιλάμε με όρους μάρκετινγκ η επανάληψη ή η μεγιστοποίηση της προβολής δε μετατρέπει κανέναν και τίποτα σε καλύτερο, ποιοτικότερο, θεαματικότερο ή ελκυστικότερο.

Τα κείμενα όλων ημών εδώ στο to10.gr ας πούμε, έχουν κάποια απήχηση, μικρή, μεγάλη, μέτρια, περιορισμένη, εξαρτάται από τη δυναμική του καθενός.

Το να μοστράρεις αβέρτα έναν αρθρογράφο δεν προσφέρει ούτε στον ίδιο, ούτε στη σελίδα, ίσα ίσα ελοχεύει ο κίνδυνος να εκνευρίσεις τον αναγνώστη ή να τον κουράσεις και να σταματήσει να βολτάρει στη σελίδα γενικώς.

Αν υπάρχουν κάποιοι που προκαλούν ενδιαφέρον, οι απόψεις τους έχουν περιεχόμενο κοκ, το κοινό θα ψάξει να τους βρει ακόμα κι αν τους καταχονιάσεις.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, αν υποθέσουμε πως με άριστα το 10, το ενδιαφέρον του κοινού κυμαίνεται σε ένα μ.ο που αγγίζει το 5, δε θα πετύχεις κάτι αυξάνοντας τον αριθμό των αναμετρήσεων.

Κι αυτό αφορά και την πρόταση Λυσσάνδρου για τη διεξαγωγή ενός μίνι πρωταθλήματος ανάμεσα στους δυο γύρους, όπου ο πρώτος θα αγωνίζεται με τις ομάδες που βρίσκονται στις «ζυγές» θέσεις του βαθμολογικού πίνακα από την 4η θέση και κάτω, δεύτερος, θα αντιμετωπίζει τις ομάδες στις θέσεις 3, 5, 7, 9, 11, 13 και πάει λέγοντας.

Με τα φετινά δεδομένα λοιπόν, ο ΠΑΟΚ θα έπαιζε ένα ακόμα παιγνίδι στη Ριζούπολη, στα Γιάννενα, στην Ξάνθη κλπ, άραγε αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα;

Διέξοδος δεν είναι ούτε τα πλέι οφ, ναι μεν η διεξαγωγή ενός μίνι πρωταθλήματος για την τελική κατάταξη παρουσιάζει ενδιαφέρον, το οποίο όμως θα αφαιρεθεί στην ουσία από την κανονική διάρκεια, η «πελατεία» δεν πρόκειται να αυξηθεί. Μιλάμε επίσης για κυπελλοποίηση του πρωταθλήματος, όπου μια λεπτομέρεια ή στραβοκλωτσιά, μπορεί να καταστρέψει τους κόπους μια χρονιάς. Η ιστορία έδειξε πως ο κόσμος δε συγκινείται ιδιαίτερα, ναι μεν τα προηγούμενα χρόνια απουσίαζε ο πρωταθλητής και η δεύτερη προνομιούχος θέση όμως δεν ήταν αμελητέα.

Τα γήπεδα γέμιζαν σπάνια, ο κόσμος μαζί και οι ποδοσφαιριστές έδειχναν μπουχτισμένοι, αναμενόμενο μετά από μια ολόκληρη σεζόν..

Εκτός αυτού χάνεται και η αύρα των ντέρμπι, τα παιγνίδια ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό πχ, ιντριγκάρουν και γοητεύουν το κοινό που τα περιμένει με προσμονή, επειδή γίνονται δυο τη χρονιά.

Αν γίνουν δυο στην κανονική περίοδο, δυο στα πλέι οφ και κάτσει και κάνα κύπελλο ενδιάμεσα, θα χάσουν τη μαγεία τους. Σε μερικά χρόνια θα γίνουν σούπα όπως λέμε και από ένα σημείο και μετά θ΄ακούς να λένε «πάλι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός ρε π@@στη μου, βαρέθηκα, βάλε στο video retro γιγαντομαχία Κομπότη-Πανουργιά, να θυμηθούμε πως είναι το κανονικό ποδόσφαιρο…».

Δεν είναι τυχαίο πως τα Γιούρο, τα Μουντιάλ όπως και οι Ολυμπιακοί αγώνες γίνονται μια φορά την 4ετία, αν διεξάγονταν κάθε καλοκαίρι ή συχνότερα τέλος πάντων, θα έχαναν τη λάμψη τους.

Οπότε δεν είναι ζήτημα αριθμού, αλλά θέμα ποιότητας. Μικρή σημασία έχει αν οι ομάδες είναι 14, 16, ή 12 και ακόμα μικρότερη πόσες φορές θα παίζουν μεταξύ τους.

Εκείνο που μετράει είναι να παρουσιάζονται όσο πιο ανταγωνιστικές γίνεται, ώστε ακόμα και η αναμέτρηση του πρώτου με τον ουραγό να έχει ενδιαφέρον, όπως συμβαίνει σχεδόν παντού στον κόσμο. Το στοίχημα λοιπόν δεν είναι να αυξήσεις τις ποδοσφαιρικές δόσεις, αλλά να προσφέρεις κίνητρο στον φίλαθλο (τηλεθεατή ή μη). Κι αυτό μπορούν να του το δώσουν, μόνο αυτό που θα παράγουν οι ομάδες στο χόρτο.

Στα ντραφτ του ΝΒΑ το πρώτο δικαίωμα επιλογής του καλύτερου αθλητή από το κολεγιακό πρωτάθλημα προσφέρεται στην τελευταία ομάδα, διότι αυτή έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη να γίνει καλύτερη, ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός. Γι αυτό και το προϊόν συνεχίζει να πουλάει εδώ και δεκαετίες.

Από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι εν πολλοίς κρατικοδίαιτο, το πιο πλουσιοπάροχο συμβόλαιο θα έπρεπε να προσφέρεται στον τελευταίο και να μειώνεται κλιμακωτά όσο φτάνουμε στην κορυφή. Κι αν είναι ανέφικτο επειδή η ΕΡΤ δεν παίζει μπάλα μόνη της, αφού η πολιτεία ρίχνει που ρίχνει χρήμα, να υπήρχε πριμοδότηση στο ίδιο πλαίσιο.

Θεωρητικά τα παραπάνω, διότι στην χώρα που ζούμε, όλοι θα επέλεγαν για φορ τον Νοικοκύρη και προπονητή τον Χελάκη στελέχη της ποδοσφαιρικής ομάδας του to10gr δηλαδή κι αφού τους χρέωναν χρυσάφι, θα γινόμασταν το μοναδικό πρωτάθλημα του κόσμου όπου οι ομάδες  θα διαγωνίζονταν ποια θα τερματίσει χαμηλότερα, για να παντελονιάσει ο πρόεδρος το πριμ.

Όπως και να χει πάντως, αυτός που έχει βούληση και στρώσει τον πισινό του λύσεις θα βρει, από τον λουκουμά υπουργό που με το φόβο επεισοδίων αποφάσισε να γίνει τελικός χωρίς θεατές, δεν υπάρχει ελπίδα.

MUST READ

Η εισήγηση του Μεντιλίμπαρ για Μπακούλα, Παπακανέλλο – Τι θέλει να κάνει ο Βάσκος

Επιθυμία του δεν είναι η βελτίωση του προϊόντος αλλά ο εξουσιασμός του..