Λυπηθείτε με, είμαι γυναίκα

ΚΙ εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα, έρχεται το προεκλογικό βιντεοκλίπ της Ρένας της Δούρου και σ’ αφήνει κάγκελο. Σαν τον Μωυσή ενώπιον της φλεγόμενης βάτου. Τύφλα να ‘χει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, στην Υπολοχαγό Νατάσα του Νίκου Φώσκολου. Η Ζαν ντ’ Αρκ της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η Ιωάννα της Λωρραίνης στις φλόγες. Η οποία δε μας ζητάει να την ψηφίσουμε. Αλλά να τη λυπηθούμε. Με κεντρικό σύνθημα, «ο αγώνας για την αλήθεια ξεκίνησε». Οι εκατό νεκροί στο Μάτι δηλαδή είναι ψέμα; Οι νεκροί στη Μάντρα είναι ψέμα; Είναι αυτό ακριβώς που έχει πει ο Αλή Πασάς στην κυρά Φροσύνη: «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». Τι άλλη εξήγηση να δώσεις πλην της απελπισίας; Δεν είναι ότι χάνει την Περιφέρεια. Αυτή είναι χαμένη προ πολλού. Είναι πολύ κοντά στο να χάσει και τη δεύτερη θέση από το Σγουρό.

ΚΑΙ μακριά από την ταπεινότητά μου οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Εμείς, ως κάτοικοι της περιφέρειας Αττικής, ήμεθα περικυκλωμένοι. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Με τίποτα δε γλυτώνουμε. Μετά τη Ρένα, έρχεται ο Πατούλης. Ωστόσο, ο κομψευόμενος ιατρός που ακούει στο όνομα Πατούλης, είναι αυθεντικός. Αυτό που δείχνει, αυτό είναι. Δεν είναι υποκριτής. Δεν έκρυψε ποτέ τίποτα. Ούτε καν τη χρυσοποίκιλτη σύζυγό του. Την Πατούλαινα με τ όνομα. Το στεφάνι του. Την αποθέωση του κιτς. Είναι αυτός που είναι. Βγάζει φωτογραφίες στην Ψαρού. Βγάζει φωτογραφίες με τον Τραμπ. Ποζάρει γραβατωμένος, λες κι έχει καταπιεί μπαστούνι. Στο δημοψήφισμα πήγε στο Φανάρι και ζήτησε από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο να προσευχηθεί. Για να βγει το «ναι», να μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη και να μην καταστραφεί. Είναι ο επόμενος Αβραμόπουλος. Η εξέλιξη του κ. Τίποτα.

Η ΡΕΝΑ Δούρου τι είναι; Η επαναστάτρια που χορεύει υπό τους ήχους του Bella ciao; Από που προκύπτει αυτό; Από τα 38 εκατομμύρια που έδωσε για την Αγιά Σοφιά; Τα 117 εκατομμύρια που έδωσε στην Εκκλησία; Είναι αριστερή πολιτική αυτή, η ψηφοθηρία της κακιάς ώρας; Είναι όλο το πακέτο που ενοχλεί. Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα της, θα πετάξει και μια χοντράδα. Σαν τη «στραβή που έτυχε στη βάρδια της». Κι έχει βρει μία μηχανή, ότι όλοι τα βάζουν με μία ανυπεράσπιστη γυναίκα. Που πάνε να της φορτώσουν όλες τις αμαρτίες του κόσμου.
-Ως γυναίκα και ως πολίτης με εκπλήσσει, πως είναι δυνατόν να τυμβωρυχούν επί πτωμάτων και καμένων περιουσιών.
-Nα βρουν τον αποδιοπομπαίο τράγο, να βρουν μία κατηγορούμενη, μία γυναίκα, δηλαδή εμένα.
-Με είχαν στο στόχαστρο πριν σβήσει η φωτιά.

ΚΙ αυτή η πατέντα ότι είναι γυναίκα και πρέπει να τη λυπηθούμε, δεν είναι καινούργια. Αυτός ο ιδιότυπος σεξισμός από την ανάποδη, είναι τρόπος πολιτικής επιβίωσης. Εκλογές του 2014. Η Δούρου κοντράρει τον Σγουρό για τα 20 εκατομμύρια της Αγίας Σοφιάς. Με σλόγκαν «όχι λεφτά για τα γήπεδα των κοτζαμπάσηδων του ποδοσφαίρου». Ξεσηκώνεται η Ορίτζιναλ με πανό και συνθήματα και τι βρίσκει να πει, για να βγει από τη δύσκολη θέση; «Επειδή τόλμησε να ρωτήσει μία γυναίκα φτιάξανε αυτή την ιστορία». Όποιος γκουγκλάρει μπορεί να βρει αυτή τη δήλωση στις 6 Μαΐου 2014. Εδώ και πέντε χρόνια, το ίδιο κόλπο. Κάθε φορά που στριμώχνεται, επικαλείται τη γυναικεία της ιδιότητα.

ΚΑΠΟΙΟΣ να της πει, ότι οι γυναίκες (και τα παιδιά) τυγχάνουν ιδιαίτερης μεταχείρισης στις φυσικές καταστροφές. Σεισμοί, ναυάγια, φωτιές. Προηγούνται σε ό,τι έχει να κάνει με τη διάσωση. Στην πολιτική, άντρες και γυναίκες είναι ίσοι. Και πολύ περισσότερο μάλιστα, σε ό,τι έχει να κάνει με τις ευθύνες. Και ποια είναι η πλάκα; Σου τη λέει κι από πάνω. Ότι δεν επιτρέπεται να τα βάζεις μαζί της, επειδή είναι γυναίκα. Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό. Η γυναικεία ιδιότητα, σαν τρόπος πολιτικής επιβίωσης.

ΚΙ από μία δήθεν αριστερή μάλιστα. Και να μη λέει να το κόψει. Να επιμένει. Στην τελευταία συνέντευξή της, για να δικαιολογήσει το βιντεοκλίπ με τις φωτιές, το πέταξε. «Βρήκανε μία αυτοδιοικητική να της ρίξουνε τις ευθύνες». Εμμέσως πλην σαφώς, μία γυναίκα. Και ποιος έχει για τη Ρένα την ευθύνη; Αυτοί που κυβέρνησαν τα προηγούμενα σαράντα χρόνια, η κλιματική αλλαγή κι ο Θεός. Το πότε θα ξεσπάσει η επόμενη φωτιά, λέει το Ρενάκι, «εξαρτάται από δυνάμεις ανώτερες από μας». Δηλαδή, μην τα βάζεις μαζί μου. Μην τα βάζεις με μία γυναίκα. Βάλ’ τα με το Θεό.

Στη μουσική επιλογή, Helen Humes and All Stars Band: Blues Ain’t Nothing but a Woman