Θεωρητικά ο Μαρτίνς δεν έχει λόγο να πάει σε άλλο αγωνιστικό πλάνο, από τη στιγμή που οι «2+3» παίκτες της μεσαίας γραμμής υποστηρίζουν όλη τη διαδικασία!
Πόσο διαφορετικό μπορεί να μας παρουσιάσει τον Ολυμπιακό ο Μαρτίνς στην επόμενη κούρσα; Όχι τόσο στα πρόσωπα, αφού όσοι θα προστεθούν στο Ρέντη θα είναι για καλύτερα πράγματα, όσο κυρίως σε ότι έχει να κάνει με την τακτική…
Υπό κανονικές συνθήκες ο Πορτογάλος τεχνικός δεν έχει σοβαρό λόγο για να αλλάξει το αγωνιστικό σχέδιο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός από την εποχή του Βαλβέρδε. Το 4-2-3-1 έχει αποδειχθεί και αξιόπιστο και θεαματικό και οι προκάτοχοί του έχουν παρουσιάσει μόνον κάποιες παραλλαγές, σε συγκεκριμένες όμως συνθήκες.
Άπαντες, πήγαιναν στο 4-4-2 όταν η ομάδα εξακολουθούσε να αναζητά το γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, προσθέτοντας έναν παραπάνω επιθετικό, αλλά αφαιρώντας ένα εργαλείο από τη μεσαία γραμμή. Η πεντάδα του κέντρου είναι το «μυστικό» στην όλη διαδικασία, καθώς από αυτήν εξαρτώνται τα πάντα. Η κατοχή και η κυκλοφορία της μπάλας, η δημιουργία των φάσεων, αλλά και η συνεισφορά στην ανασταλτική λειτουργία.
Μόνον ο Μάρκο Σίλβα είχε πραγματοποιήσει τη «μετατροπή» σε κάποια ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου και την Άρσεναλ, προσθέτοντας τρίτο χαφ στον άξονα για να περιορίσει τους διαδρόμους και με αυτήν την τακτική ο Ολυμπιακός πέτυχε την πρώτη του νίκη επί αγγλικού εδάφους, όταν είχε επικρατήσει των «κανονιέρηδων» με 3-2 στο «Εμιρέιτς».
Από κει και πέρα δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι το πλάνο σου το καταστρώνεις με σκοπό να αξιοποιήσεις όλα τα δυνατά σου «όπλα», συνεπώς αυτό το 3-5-2 που δοκίμασε ο Μαρτίνς στην αυλαία του πρωταθλήματος με την Λάρισα δύσκολα θα το δούμε να μονιμοποιείται από τη στιγμή που υπάρχει στον Ολυμπιακό ο Ποντένσε και αναζητείται κι ένας ακόμη εξτρέμ ανάλογης εμβέλειας.
Υπάρχουν οι πλάγιοι μπακ (Ομάρ, Κούτρης, Τοσορίδης, Τσιμίκας) για να ασπαστείς κάτι τέτοιο, όμως πως θα χάσεις τέτοιους ακραίους επιθετικούς; Δεν παίζεις πια με Σεμπά και Πάρντο, έτσι δεν είναι; Σε κάθε περίπτωση όταν θέλεις να αλλάξεις κάτι, τότε τις πιο πολλές πρόβες τις επιχειρείς στην περίοδο της προετοιμασίας, ώστε να το μάθουν και οι παίκτες σου, οπότε σε αυτό το διάστημα θα καταλάβουμε και τις προθέσεις του προπονητή.
Τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα σε τρεις φάσεις είναι βέβαια μία διαφορετική διαδικασία και σε τέτοια περίπτωση δημιουργείται το ερώτημα αν θα φτιάξεις μία ομάδα για 4-6 ματς ή για παραπάνω από… 40, όσο πάει ολόκληρη η σεζόν και με την… αναδιάρθρωση. Την απάντηση μάλλον μας την έχει δώσει η ίδια ιστορία, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δύο προπονητές που έβαλαν τον Ολυμπιακό στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης ήταν ο Κετσπάγια και ο Χάσι, οι οποίοι όμως όπως όλοι ξέρουμε μας τελείωσαν από νωρίς…