Για μια θέση στο πάρκινγκ να τσακωθούν. Για το μπάσκετ;

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το μπάσκετ και για τη άνευ λόγου και αιτίας φασαρία. Για ένα πρωτάθλημα που ουδεμία αξία έχει και που ουδείς πλην της Θύρας 7 και της Θύρας 13 ασχολείται.

ΑΛΛΟΙ τσακώνονται για μία θέση στο πάρκινγκ. Σκοτωμοί, έχουν γίνει. Στη κυριολεξία. Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, γιατί τσακώνονται στο μπάσκετ; Γιατί «σκοτώνονται», Γιαννακόπουλος- Αγγελόπουλοι; Ποιό είναι το αντικείμενο; Η θέση γιά παρκάρισμα, είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Αν προηγείσαι και πάει να σου τη φάει ο άλλος δεν γίνεται να κάνεις πίσω; Στο μπάσκετ ποιο είμαι το διακύβευμα; Το πρωτάθλημα; Εδώ γελάνε. Έχει αξία το πρωτάθλημα; Παράγει κάποιο αποτέλεσμα; Στο ποδόσφαιρο ναι. Σου δίνει τα κλειδιά για ν ανοίξεις το χρηματοκιβώτιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Γήπεδο χτίζει μ αυτά τα 25 εκατομμύρια η ΑΕΚ. Πάνω από το 1/3 του προϋπολογισμού της Αγίας Σοφιάς. Εκεί υπάρχει αντικείμενο για φασαρία. Στο μπάσκετ η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα είναι εγγυημένη. Και 10ος να βγεις στο πρωτάθλημα, θα παίξεις. Ποιός ο λόγος να σφάζονται;  Μεγάλα παιδιά

ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο εδώ στο 10gr δεν θυμάμαι να έχω γράψει για μπάσκετ παραπάνω από δύο-τρεις φορές. Δεν ανήκω στη κατηγορία αυτών που τα ξέρουν όλα. Μία, ήταν πριν δυόμιση μήνες. Στις 13 Φεβρουαρίου. Πριν τρεισήμισι μήνες. Έγραφα λοιπόν γιά το ματς Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού που επρόκειτο να γίνει. Με έναν από τους διαιτητές τον Αναστόπουλο. Το ματς που δεν τελείωσε ποτέ. Με τίτλο «από τη Ζιζέλ στη Κατερίνα Ζαρίφη». Κατέληγε λοιπόν το κείμενο επί λέξη: «Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός σχετικά με την Ευρώπη, που κάποτε σκίζανε χασέδες, η δουλειά πάει στο διηγώντας τα να κλαις. Και βρίσκουν το Κύπελλο για να αναπαράγουν και ανακυκλώνουν τη μιζέρια τους». Με τον Ολυμπιακό να κηρύσσει εκείνο το βράδυ, την επανάσταση κατά της χούντας του Βασιλακόπουλου. Και να μην εμφανίζεται στο παρκέ στο δεύτερο ημιχρόνιο.

ΕΛΕΓΑ λοιπόν, ότι για τη ταπεινότητά μου, πόλεμος Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στο μπάσκετ, πάει να πει Τελ Αβίβ. Πάει να πει Σαραγόσα. Πραγματικός πόλεμος. Με παιχταράδες. Με ομαδάρες. Με διακύβευμα το ευρωπαϊκό κατσαρόλι. Η φασαρία δηλαδή στο μπάσκετ είχε κάποτε αξία. Είχε αντικείμενο. Δύο φορές σε επίπεδο, ημιτελικών φάιναλ-φορ. Τελευταία φορά που βρέθηκαν και οι δύο σε φάιναλ-φορ ήταν το 2012 στη Κωνσταντινούπολη. Τότε που το σήκωσε ο Ολυμπιακός κόντρα στη ΤΣΣΚΑ. Έκτοτε γιά επτά σερί χρόνια ο Παναθηναϊκός, δεν ξαναπήγε. Ο Ολυμπιακός έπαιξε άλλους τρεις τελικούς, έναν πήρε, δύο έχασε για ν αρχίσει τα δύο τελευταία χρόνια η κατηφόρα. Αμφότεροι τον τελικό το φάιναλ φορ της Βιτόρια το βλέπουνε από τη τηλεοραση. Στον Παναθηναϊκό, τον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης, πανηγυρίζανε που μπήκανε στην οκτάδα. Για να μυρίσουν το κρίνο στα τρία παιχνίδια με τη Ρεάλ.

ΘΕΛΩ να πω, ότι το επίπεδο της φασαρίας έχει πέσει χαμηλά. Από πρωταγωνιστές στην Ευρώπη κατάντησαν κομπάρσοι. Εκτός οκτάδας πλέι-οφ, δεν παίζεις ούτε δεύτερο ρόλο. Κομπάρσος είσαι. Στη δεύτερη καρτέλα της βαθμολογίας. Η κρίση, ου γαρ έρχεται μόνη. Μαζί με την Ελλάδα φτώχυνε και το μπάσκετ. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Τα μπάτζετ σε σχέση με πριν δέκα χρόνια πέσανε κατά 50%. Aπό τα 30 εκατομμύρια στα 15. Στον Ολυμπιακό προέκυψε και πρόβλημα ρευστότητας. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Και μπορεί τρεισήμισι μήνες αυτοί να μην κουράζονται, όλοι οι άλλοι, έχουνε κουράσει. Μία το ένα, μία το άλλο. Βαριέσαι. Τις συνεδριάσεις, τις συσκέψεις, τους καβγάδες, τους τσακωμούς. Βαριέσαι τις αρλούμπες του Βασιλειάδη. Επί εκατό μέρες. Κάθε φορά να βρούνε μία αφορμή να αρπαχτούνε. Πότε στο γραφείο του υπουργού, πότε στα γραφεία το ΕΣΑΚΕ.

ΤΗ μία άκυρος ο ορισμός των διαιτητών. Την άλλη άκυρη η συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ. Κούραση. Στη πρώτη γραμμή της μάχης και οι αθλητικογράφοι. Να υπεραμύνονται των κόκκινων και πράσινων ιερών και οσίων. Το πρωί του Σαββάτου, μόνο κάνανε ρεπό και δεν πήγανε στη συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ. Κατεβάσανε τους αναπληρωματικούς. Οι Αγγελόπουλοι τον Σκινδήλια. Κι εδώ είναι που επιστρέφουμε εκεί που ξεκινήσαμε. Γιά ποιό λόγο όλα αυτά; Για τη θέση στο πάρκινγκ όπως είπαμε να τσακωθείς. Αξίζει το κόπο. Γιά το πρωτάθλημα στο μπάσκετ, πλην της Θύρας 7 της Θύρας 13, των αθλητικογράφων και του Βασιλειάδη, ποιος ασχολείται;

Στη μουσική επιλογή, Buddy Guy-When Υου See the Tears From My Eyes

https://youtu.be/5XZ4hfK7AFY

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από