Ολυμπιακός : Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί

Απομένει μια αγωνιστική για να κλείσει ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος με το δείγμα πλέον του φετινού μαραθωνίου να είναι ισχυρό για όλους. Με τον Ολυμπιακό να υποδέχεται τον ΠΑΣ, την ΑΕΚ τον Απόλλωνα και τον ΠΑΟΚ να ταξιδεύει στον υπό διάλυση Πλατανιά και σε συνδυασμό με την ισορροπία που φαίνεται πως έχουν βρει στις τελευταίες αγωνιστικές και οι τρεις ομάδες που οδηγούν το πρωτάθλημα δύσκολα θα αλλάξει κάτι στην κατάταξη στην τελευταία αγωνιστική του 2017.

Η ΑΕΚ με την σταθερότητα που δείχνει και την ωριμότητα που βγάζει στο χορτάρι θα είναι λογικά αυτή που θα πάρει τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή Χειμώνα με τον Ολυμπιακό από την άλλη να έχει στα συν το γεγονός ότι μπόρεσε να αφήσει πίσω του γρήγορα το -5 που τον βρήκε νωρίς-νωρίς στο πρωτάθλημα μετά τις απανωτές γκέλες, και με τις 5 συνεχόμενες νίκες να παραμένει «βδέλλα» στο -1 από την Ένωση και στο +1 από τον ΠΑΟΚ.

Είναι αλήθεια πως στη συντριπτική πλειοψηφία των 21 χρόνων όπου ο Ολυμπιακός κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει συνηθίσει να κυνηγάει. Είναι σχεδόν πάντα αυτός που ανοίγει την κούρσα, την οδηγεί και την ολοκληρώνει πρώτος με δύο μόνο εξαιρέσεις στον κανόνα.

Όπως και στην εποχή Μαρινάκη που μετράει 7 στα 7 και στοχεύει στο μεγάλο επίτευγμα του 8ου συνεχόμενου πρωταθλήματος σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Σε μια σεζόν με ειδικές συνθήκες και την συσπείρωση όλων εναντίον του Ολυμπιακού στο 100%.

Είναι επίσης αλήθεια πως στη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός φαίνεται πως έχει δύσκολο έργο για να μπορέσει και πάλι να κόψει πρώτος το νήμα του πρωταθλήματος. Πρωτίστως η δυναμική που βγάζει η ΑΕΚ και σε δεύτερο λόγο αυτή του ΠΑΟΚ του βάζουν δύσκολα. Αυτό βεβαίως που έβαλε τον Ολυμπιακό σε θέση κυνηγού δεν ήταν ούτε η ΑΕΚ ούτε ο ΠΑΟΚ. Και οι δύο επίδοξοι πρωταθλητές άλλωστε έχουν χάσει στις πρώτες 14 αγωνιστικές σημαντικούς βαθμούς, η διασπορά βαθμών είναι μεγάλη αλλά το νέο στοιχείο που έχει βάλει νέα δεδομένα στο πρωτάθλημα είναι οι απώλειες του Ολυμπιακού.

Απώλειες που γρήγορα «μαζεύτηκαν», εξ ου και το -5 έγινε -1 με τους πρωταθλητές Ελλάδας να μετρούν πλέον πέντε συνεχόμενες νίκες και 7 νίκες στα τελευταία 8 ματς πρωταθλήματος. Σερί όμως που δεν φάνηκε ικανό να τον φέρει στην κορυφή της βαθμολογίας και να κάνει πράξη αυτό που πίστευαν στον Πειραιά, πως τα Χριστούγεννα θα είναι αυτοί που θα φιγουράρουν στην κορυφή του πρωταθλήματος.

Είναι όμως η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός δείχνει να ζορίζεται για την διατήρηση των κεκτημένων του στην εποχή Μαρινάκη; Η απάντηση είναι πως όχι. Αυτό που δεν γνωρίζουμε και θα μάθουμε στην πορεία του πρωταθλήματος είναι αν θα βρει μέσα στον δεύτερο γύρο τις λύσεις που χρειάζεται ή θα πάει μέχρι τέλους με «μάχη» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Σε αυτά τα 7 χρόνια που έχουν προηγηθεί η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν απόλυτη, έχοντας όμως και σεζόν που βρήκε ζόρια, πάντα όμως στο πρώτο μισό ή και λίγο παραπάνω του πρωταθλήματος.

Την σεζόν 2010-11, στο πρώτο πρωτάθλημα Μαρινάκη ο Ολυμπιακός πήγε «τρένο» παίρνοντας τον τίτλο τελικά με 13 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Την επομένη όμως έβλεπε τους «πράσινους» να προπορεύονται, να βρίσκονται στην ίδια και καλύτερη θέση που βρίσκεται τώρα η ΑΕΚ, βρέθηκε μέσα στον Ιανουάριο πιο μακριά από την κορυφή αλλά με ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ έκλεισε θριαμβευτικά και εύκολα την χρονιά κατακτώντας τον τίτλο (73 Ολυμπιακός, 66 ΠΑΟ).

Στο τρίτο σερί πρωτάθλημα (2012-13) ο Ολυμπιακός έκανε «σπριντ» από νωρίς και δεν άφησε ούτε στιγμή περιθώρια αντίδρασης με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στην τελική διαφορά που έκλεισε στους 15 βαθμούς (Ολυμπιακός 77, ΠΑΟΚ 62) ενώ και την επόμενη χρονιά (2013-14) ο ανταγωνισμός ήταν ελάχιστος με το πρωτάθλημα να κυλά εύκολα ξανά στον Πειραιά και την τελική διαφορά να σταματά στο +17 (Ολυμπιακός 86, ΠΑΟΚ 69).

Η δεύτερη χρονιά στην εποχή Μαρινάκη όπου η κυριαρχία του Ολυμπιακού αμφισβητήθηκε, πάντα στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν το 2014-15 με τους ερυθρόλευκους να βρίσκονται ακόμη και στο -5 από τον ΠΑΟΚ μετά από την ήττα τους στο Καραισκάκη με 1-2 από την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Μια κατάσταση που σήμανε συναγερμό στον Πειραιά, έφερε αλλαγή προπονητή και τελικά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έφερε και την επιθυμητή ανατροπή με τον ΠΑΟΚ να μην καταφέρνει να πάρει ούτε το… Απερτούρα (πρωτάθλημα Χειμώνα) και την τελική διαφορά στη βαθμολογία να κλείνει στο +12 με δεύτερο τον ΠΑΟ (78 – 66).

Την προπέρσινη σεζόν (2015-16) ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα έσπασε όλα τα ρεκόρ και κατέκτησε ένα από τα πιο εύκολα πρωταθλήματα της ιστορίας του με το +30 από τον δεύτερο ΠΑΟ (85 Ολυμπιακός, 55 ΠΑΟ) να δείχνει εμπράκτως και την διαφορά του από τους υπόλοιπους.

Πέρσι στην εποχή της εξομάλυνσης-εξυγίανσης ο Ολυμπιακός ήταν και πάλι αυτός που από το πρώτο μισό της σεζόν είχε «καθαρίσει την μπουγάδα». Μια διαφορά που βρέθηκε σε διψήφιο αριθμό αλλά τελικά έκλεισε στο +6 από τον ΠΑΟΚ (67 Ολυμπιακός, 61 ΠΑΟΚ) που έδωσε μάχη στα δικαστήρια για να του το κλέψει.

Στο φετινό πρωτάθλημα λοιπόν ο Ολυμπιακός βρίσκεται για τρίτη φορά σε αυτή την 8ετία σε θέση «μάχης», σε καλύτερη μάλιστα βαθμολογική κατάσταση από ότι τις δύο προηγούμενες φορές. Έχοντας βέβαια δύο βασικούς αντιπάλους έως τώρα, τρεις για την ακρίβεια για να μην αδικούμε και τον Ατρόμητο, με την διαφορά όμως πως και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ δείχνουν πολύ πιο ώριμοι και δυνατοί από ότι έδειχναν τόσο ο ΠΑΟ την σεζόν 2011-12 όσο και ο ΠΑΟΚ την σεζόν 2014-15.

Μπορεί λοιπόν η προπαγάνδα της… εξυγίανσης να διαφημίζει πως το φετινό πρωτάθλημα δεν είναι κλασσικός περίπατος για τον Ολυμπιακό επειδή άλλαξαν τα «κόζια» και ήρθε η… κάθαρση (το περίφημο 50%-50%) όμως η πραγματικότητα είναι πως αυτό που τώρα διαφημίζουν έχει συμβεί, και μάλιστα πιο εμφατικά και στο πρόσφατο παρελθόν. Και σε αυτές τις τρεις περιπτώσεις το κοινό στοιχείο για να βλέπουμε ουσιαστικό ανταγωνισμό ήταν ο Ολυμπιακός, η δική του δηλαδή πτώση και όχι η ουσιαστική άνοδος των αντιπάλων του.

Τι θα συμβεί φέτος, κατά πόσον ο Ολυμπιακός θα κάνει ότι έκανε και τις δύο προηγούμενες χρονιές, ποια θα είναι η παρουσία ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος είναι κάτι που θα ανακαλύψουμε στην πορεία.

Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι πως μπόρεσε, έστω και με δυσκολίες, έστω και με προβλήματα και αναταράξεις στο εσωτερικό του, να βρει γρήγορα τις πρώτες απαντήσεις και να είναι παρών στη «μάχη» που ο ίδιος ξέρει καλύτερα από τον καθένα να κερδίζει στο τέλος.