Μια φορά κοιμήθηκε ο Θεός…

ΕΓΡΑΨΑ εδώ στο 10.gr πριν τον τελικό ότι ο ΠΑΟΚ έρχεται με φόρα ενώ η ΑΕΚ πάει με την όπισθεν. Λάθος. Έξω έπεσα. Πανηγυρικά. Ποια φόρα ο ΠΑΟΚ; Πουθενά δεν την είδαμε. Στο ρελαντί τη πήγανε τη δουλειά. Σφικτά, προσεκτικά πίσω, δεν αμολιόμαστε, ένα γκολ μπροστά θα το βρούμε. Και το βρήκανε. Ας είναι καλά ο Χουλτ. Με ποια σωματικά και άλλα προσόντα να μαρκάρει η έστω να κοντράρει αντίπαλο; Όσο αριστερός είναι ο Τσίπρας, άλλο τόσο είναι μπακ ο Χουλτ. Πολύ περισσότερο, έπεσα έξω στην ΑΕΚ. Ποια όπισθεν. Με την όπισθεν σαράντα πενήντα χιλιόμετρα τα πιάνεις. Είδατε κάτι τέτοιο από την ΑΕΚ; Με νεκρά πηγαίνανε επί 90 λεπτά. Λίγο ακόμα και θα βγαίνανε έξω να σπρώξουνε.

ΚΑΙ να σας πω και το άλλο; Τηρουμένων των αναλογιών, μία χαρά τα πήγε η ΑΕΚ. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Ούτε από τις συνήθεις ειρωνείες του Καίσαρη. Η διαφορά ποιότητας, η τεράστια διαφορά στο μπάτζετ, η σαφής ανωτερότητα του ΠΑΟΚ, δεν φάνηκαν στο γήπεδο. Από την άλλη, αυτή την εικόνα που είχε η ΑΕΚ στα έξι ντέρμπι που έπαιξε στη σεζόν, αυτή έβγαλε και Σάββατο. Θα άλλαζε κάτι, επειδή επρόκειτο γιά τελικό; Δεν άλλαξε και προέκυψε το μία από τα ίδια. Και με δεδομένο ότι επρόκειτο για τέλος της σεζόν με τις ομάδες, ελληνικές ομάδες να μην ξεχνιόμαστε, ξεζουμισμένες και ξεθυμασμένες προέκυψε η σούπα που είδαμε. Ένα ματς που, αν εξαιρέσεις το γκολ του Ακπόμ, δεν απείχε και πολύ από το σούπερ ντέρμπι των Κυκλάδων. Άνω Μερά-Πανναξιακός, την Κυριακή στη Σύρο.

ΔΕΝ θα συμφωνήσω λοιπόν με τα κιτρινόμαυρα ΜΜΕ που έφεραν τη καταστροφή. «Φτηνή ήττα». «Θλιβεροί και λίγοι». «Γενναίες επενδύσεις και αποφάσεις για την επόμενη σεζόν». «Χρειάζεται ξεσκαρτάρισμα και σοβαρή ενίσχυση». «Κακή διαχείριση Χιμένεθ. Κράτησε μέχρι το 80´ τον Σιμόες, άργησε να βάλει τον Μπογέ». Μέχρι που φτάσαμε να διαβάσουμε, ότι «δεν πήρανε εξτρέμ, αλλά χαφ (σ.σ. Κρίστισιτς) ταλαιπωρημένο από το Τσάμπιονς Λιγκ». Όσοι παίξανε δηλαδή, στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ταλαιπωρηθήκανε, σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούνε να πάρουνε τα πόδια τους. Το είδαμε αυτό άλλωστε στα πρόσφατα παιχνίδια Λίβερπουλ-Μπαρτσελόνα και Άγιαξ-Τότεναμ. Απαξάπαντες σερνόντουσαν.

ΘΑ επαναλάβω λοιπόν για πολλοστή φορά, αυτό που έχει πει ο Δαλάι Λάμα. «Της κοντής της τσαπού τα μαλλιά της φταίνε». Κάτι που είπε με τον τρόπο του ο Μανόλο. «Παίξαμε με τη καλύτερη σύνθεση». Κι όταν ρωτήθηκε για τα εξτρέμ, αναρωτήθηκε. «Πού βρίσκονται αυτά τα εξτρέμ». Που πάει να πει, «πάρε εσύ αυτό το έμψυχο υλικό, ανακάτεψέ το και παρουσίασε κάτι καλύτερο». Γίνεται; Δεν γίνεται. Και γι’ αυτό δεν έγινε ποτέ κατά τη διάρκεια της σεζόν. Επτά ντέρμπι και το άλογο που ακούει στο όνομα ΑΕΚ είναι ακόμα στην κατηγορία μέδεν. Έχει η ΑΕΚ έναν Μπίσεσβαρ, έναν Πέλκα, να κάνουν με μία ενέργεια τη διαφορά; Ψάξε βρες τους. Θεωρητικά υπάρχει ο Λιβάγια. Με τον Κροάτη, για εννιά μήνες από την αρχή της σεζόν, άφαντο. Δεν τον είδαμε πουθενά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Τίποτα και κανένας δεν φταίνε στην ΑΕΚ. Θέμα επιλογής και πολιτικής είναι. Να τη βγάλουμε στη φτήνια. Από τη στιγμή που αυτό δεν αλλάζει, δεν πρόκειται ν αλλάξει τίποτα άλλο. Μάταιος κόπος, να ψάχνονται. Τι φταίει και τι πρέπει να γίνει. Γίνεται ένα Φίατ να κερδίσει μία Φεράρι; Δεν γίνεται. Κέρδισε ποτέ ο Αστραχάν την Κλάρα; Ποτέ. Ο Σουγκλάκος τον Τάισον; Στην μπάλα καμιά φορά γίνεται. Έγινε πέρυσι. Μία φορά. Μία φορά κοιμήθηκε ο θεός. Όλες τις άλλες τα έχει τα μάτια του ορθάνοιχτα. Δεύτερη φορά να τον πιάσεις κορόιδο, δεν γίνεται. Αυτά

Στη μουσική επιλογή Janis Joplin-Me & Bobby McGee.

https://www.youtube.com/watch?v=WXV_QjenbDw