Ένα απέραντο νεκροταφείο ελεφάντων

Διαβάζεις τις δηλώσεις του Χέντο Τούρκογλου, ο οποίος επιχειρεί να αποδείξει την… ηγεμονία του τουρκικού πρωταθλήματος απέναντι στο ισπανικό και σε πιάνει διπλή θλίψη, ή αλλιώς κατάθλιψη. Αφενός γιατί ο πρόεδρος της τουρκικής ομοσπονδίας έχει τα μισά χρόνια από τον πρόεδρο της ελληνικής ομοσπονδίας. Αν δεν είναι κάποιος λάτρης του Jurassic Park, σκοτεινιάζει το βλέμμα του… Αφετέρου γιατί κάποτε ο Θόδωρος Καρατζάς μιλούσε για το «καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης» αναφερόμενος στο ελληνικό και πλέον… δεν μας βλέπουν!

Αυτή, όμως, είναι μόνο η… κορυφή του παγόβουνου. Η Α1 κατηγορία, η επαγγελματική λίγκα, έχει μια ελπίδα, αν κι εφόσον απελευθερωθεί από τους δεινόσαυρους της ΕΟΚ. Ρίξτε μια ματιά πιο χαμηλά, για να διαπιστώσετε το χάλι του ελληνικού μπάσκετ. Η Α2, η κατηγορία που εκκολάπτει τις ομάδες που θα βρεθούν στη «μεγάλη» κατηγορία, αντί για αναπτυξιακή λίγκα έχει μετατραπεί σε απέραντο νεκροταφείο ελεφάντων.

Δεν είναι κακό να παίζουν αθλητές, οι οποίοι είναι συνομήλικοι του Τούρκογλου. Δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Βεβαίως είναι παράλογο να αγωνίζονται παίκτες που φτάνουν και τα 48 έτη ζωής, να διοικείται η ΕΟΚ από τη γενιά των 800 ετών και να κόβουν τους διαιτητές επειδή έφτασαν στο 50ο έτος της ηλικίας τους. Αναλογικά, οι 50άρηδες διαιτητές είναι σαν παιδιά… προσχολικής μπασκετικής ηλικίας, συγκρινόμενοι με τους άλλους, όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το να παίζουν 40άρηδες ενίοτε είναι όμορφο, καθώς -για να αντέχουν- και η περδικούλα τους το λέει, και αγάπη για το σπορ έχουν, καθώς οι αμοιβές στην Α2 είναι αστείες. Το να είναι πρώτοι σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, το να σαρώνουν μαζί με τους ξένους, το να μην βρίσκεις έναν μικρότερο των 30 για… δείγμα, είναι σοκ.

Αλήθεια, από τη στιγμή που οι πιτσιρικάδες δεν βρίσκουν χώρο στις «μεγάλες» ομάδες, από τη στιγμή που οι έξι ξένοι τους φράζουν τον δρόμο, από τη στιγμή που στην Α2 πρωταγωνιστές είναι τα… περήφανα γηρατειά, πού στον διάολο θα αναδειχθεί το ταλέντο τους; Πού θα βρουν χρόνο συμμετοχής για να αποκτήσουν εμπειρίες; Πού θα πάρουν «αποφάσεις» για να κριθεί ένα ματς, ώστε να… σπάσει η χολή τους;

Μην πει κανείς «ο καλύτερος παίζει», γιατί τότε πρέπει να αφήσουμε ελεύθερη την είσοδο ξένων στην Α1, ώστε να γίνουν καλύτεροι οι Έλληνες για να βρίσκουν χώρο. Ο καλύτερος παίζει…
Έχετε κατά νου κάποια θεσμική πρωτοβουλία της ΕΟΚ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τους νεαρούς; Έχετε εικόνα του πρωταθλήματος U21, ώστε -ακόμα κι εκεί- να βρεθεί χώρος και χρόνος;

Έχετε δει να συζητιέται το πρόβλημα σε κάποιο φόρουμ, να γίνεται δουλίτσα; Όχι αν έχετε, πείτε το και σε μένα, για να μην αναρωτιέται ο φίλος μου ο Σταύρος (πραγματικά χάρηκα που γνωριστήκαμε) ότι είμαι… εμπαθής κατά του Βασιλακόπουλου.

MUST READ

Βραδιά… εξάρας

Ρητορικό ερώτημα: Αν η διαιτησία έχει γίνει μπάχαλο, αν στην Α2 δεν έχει ληφθεί η παραμικρή πρωτοβουλία, αν οι Ομοσπονδιακοί προπονητές είναι μια… ανοιχτή πληγή (κάποια στιγμή θα ασχοληθούμε), αν το γυναικείο μπάσκετ είναι παντελώς ανυπόληπτο, αλήθεια τι καλό κάνει αυτή η Ομοσπονδία;