Γράμμα σε έναν φίλο ΑΕΚτζή…

Φίλε,

Η φετινή αγωνιστική χρονιά σε γέμισε απογοήτευση. Η ομάδα σου έπαιξε κακό ποδόσφαιρο και έμεινε από τους πρώτους μήνες εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος. Εφτασε στον τελικό του κυπέλλου. Εκεί που περίμενες να πάρεις έναν τίτλο και να ρεφάρεις την χρονιά.

Νέα απογοήτευση όχι τόσο από την απώλεια του τίτλου αλλά κυρίως από την κακή εμφάνιση της ομάδας απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που εμφανίστηκε κι εκείνος κάτω του αναμενομένου και κάτω από τις πραγματικές δυνατότητές του.

Αυτό ‘ήταν που σε πίκρανε περισσότερο γιατί διαπίστωσες ότι η ομάδα σου έκανε ότι μπορούσε απέναντι σε έναν αντίπαλο που έκανε όσα χρειαζόντουσαν για να νικήσει και να κάνει το νταμπλ. Πικραίνει και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ σε συναντά τρία χρόνια σε τελικούς και με τρεις διαφορετικούς τρόπους σου παίρνει το κύπελλο. Την πρώτη φορά με την βοήθεια του διαιτητή και του επόπτη, τη δεύτερη κάνοντας επίδειξη ανωτερότητας και την Τρίτη απλά με την ποιότητά του.

Φυσικά δεν είχες ανάγκη τα δικά μας κείμενα για να καταλάβεις ότι το καλοκαίρι αντί να ενισχυθεί η ΑΕΚ έκανε βήματα πίσω με μεταγραφές καθυστερημένες και παίκτες περιορισμένης αξίας  σε σύγκριση με αυτούς που έφυγαν γιατί ζήτησαν κάτι περισσότερο και δεν τους δόθηκε. Μπορεί ο διοικητικός ηγέτης να διαβεβαίωνε ότι η ομάδα σου είναι η καλύτερη και θα ξαναπάρει πρωτάθλημα αλλά εσύ ήξερες. Οσα θαυμαστά έγιναν πέρσι ήταν από δύσκολο ως αδύνατο να επαναληφθούν.

Εκεί που οι ανταγωνιστές έδιναν εκατομμύρια για να ενισχυθούν η ΑΕΚ προσπαθούσε με δανεικούς να βολέψει την κατάσταση. Ο Χιμένεθ που ήξερε την ομάδα είχε οδηγηθεί στην έξοδο κι ο Ουζουνίδης από υπέρμετρη φιλοδοξία προσπαθούσε να παρουσιάσει μια ‘άλλη ομάδα στη θέση εκείνη που πήρε το πρωτάθλημα. Το ξέρω, το γήπεδο δεν είναι τίτλος και δεν γίνεται να το επικαλείσαι κάθε φορά που η αγαπημένη σου ομάδα έχει άσχημα αποτελέσματα. Ωστόσο, είναι μεγάλος στόχος που ξεπερνά κατά πολύ την εφήμερα χαρά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος.

Νομίζω, ότι μετά τα φετινά έχεις πλήρως κατανοήσει ότι για την διοίκηση της ΑΕΚ και τον Δημήτρη Μελισανίδη, το στοίχημα είναι να αποπερατωθεί το γήπεδο μέσα στις γνωστές προθεσμίες. Δηλαδή να γίνουν τα εγκαίνια και να παίξει η ΑΕΚ το φθινόπωρο του 2020. Στόχος που για να επιτευχτεί θα πρέπει να δουλέψουν όλα ρολόι και να μην παρουσιαστεί κανένα πρόβλημα στη ροή χρηματοδότησης των έργων. Αυτή η χρηματοδότηση είναι που υποχρεώνει την ομάδα σε χαμηλές αγωνιστικές πτήσεις και αυτή την χρονιά.

Ηρθαν έτσι τα πράγματα, χάρη στις μαεστρικές (πολιτικές και άλλες) κινήσεις του Δημήτρη Μελισανίδη που η δημόσια χρηματοδότηση και οι όποιοι χορηγοί είναι δυνατό να καλύψουν την χρηματοδότηση χωρίς να ξηλωθεί καμία ιδιωτική τσέπη. Αυτή που θα ματώσει είναι η τσέπη της ΠΑΕ. Τα κέρδη της φετινής χρονιάς θα πάνε στο γήπεδο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Μπορείς και με το δίκιο σου, να παραπονιέσαι ότι δεν σου το είπαν όλα αυτά καθαρά και ξάστερα.

Να νιώθεις παραμυθιασμένος επειδή σε διαβεβαίωναν πως η ομάδα σου θα είναι πρωταγωνίστρια. Οk, αλλά δεν είσαι ανόητος. Ορισμένα πράγματα δεν λέγονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το γήπεδο είναι ιστορικό επίτευγμα. Ματιάσεβιτς, Μιλαβόνοβιτς, Λυμπερόπουλος, Χιμένεθ, Ουζουνίδης και πάλι Χιμένεθ είναι τα μικρά άλλοθι για να μην ειπωθούν ξεκάθαρες αλήθειες. Κάτι που να μην μπορούσες να το καταλάβεις, δεν υπήρξε…