ΑΕΚ – ΠΑΟΚ: Η ικανότητα του πρωταθλητή, κόντρα στο χάρτινο φοβικό σύνδρομο

Μια επιδερμική αξιολόγηση των δεδομένων του αυριανού τελικού, ίσως και να έδινε την εντύπωση πως οι όροι του παιγνιδιού είναι ίδιοι με τους περσινούς, αλλά εντελώς αντεστραμμένοι.

Πέρσι το χαρτί ως πρωταθλητής αντιμετώπιζε τον ΠΑΟΚ, φέτος ο ΠΑΟΚ ως πρωταθλητής αντιμετωπίζει το χαρτί, που τερμάτισε περισσότερους από 20 βαθμούς μακριά από την πρώτη θέση. Μια ανάσα, δηλαδή…

Στον περσινό τελικό ο ΠΑΟΚ είχε ένα παραπάνω κίνητρο για να σώσει τη χρονιά, φέτος σε αυτή τη θέση βρίσκεται η Α4.

Τα παραπάνω αποτελούν τα θεωρητικά δεδομένα της αγωνιστικής βιτρίνας του τελικού, μια πιο προσεκτική εξέταση των δεδομένων όμως, τα αχρηστεύει εντελώς.

Φέτος ο ΠΑΟΚ δεν πήρε μόνο πρωτάθλημα, ήταν και πρώτος και καλύτερος, σάρωσε τους πάντες στο πέρασμα του. Πέρσι το χαρτί δεν ήταν καλύτερο, οδήγησε απλά το πρωτάθλημα στις δικαστικές αίθουσες και η απονομή έγινε από δικαστές.

Το γνώριζαν και οι ίδιοι μέσα τους πως δεν το άξιζαν και το πήραν μπαμπέσικα, άσχετα αν στον έξω κόσμο έπρεπε να συμπεριφερθούν ως τροπαιούχοι και να δείχνουν χαρούμενοι.

Αν ήταν πραγματικά καλύτεροι, δε θα την έκαναν από την πίσω πόρτα, αλλά θα διεκδικούσαν ότι τους άξιζε, στο χόρτο. Από πλευράς ΠΑΟΚ, η απαγορευτική χειρονομία του Βιειρίνια στον Σαββίδη, αποτύπωνε το μέταλλο της ομάδας, παρά το ότι μόλις είχε ακυρωθεί καθαρό γκολ και τα λεπτά που απέμεναν ήταν λίγα. Θυμίζω, πως η χειρονομία του Πορτογάλου στον Ιβάν δεν αφορούσε την εισβολή, αλλά την παρότρυνση του να αποχωρήσει η ομάδα. Γι αυτό άλλωστε έκανε τη μπούκα…

Η ανωτερότητα του ΠΑΟΚ επανεπιβεβαίωθηκε λίγο αργότερα στον τελικό, η κατάκτηση του κυπέλλου ήταν το λιγότερο, στο ποδόσφαιρο δεν  κερδίζει πάντα ο καλύτερος, ειδικά όταν μιλάμε για ένα ματς μπαμ και κάτω.

Ήταν η όλη του εικόνα όμως και κυρίως, η φοβική αντιμετώπιση από πλευράς χάρτινης, που έκανε μόλις μια φάση κι αυτή στο τέλος. Μέχρι τότε, η μόνη περίπτωση που ανάγκασε τον κόσμο της ξεσηκωθεί, ήταν όταν ο Μπάρκας απέκρουσε το πέναλτι του Πρίγιο.

Δε γίνεται να δηλώνεις πρωταθλήτρια και να μην υπάρχεις στο χόρτο, να παρακολουθείς τον αντίπαλο να σε διασύρει αγωνιστικά και να σε κάνει γιογιό, μπαίνοντας για πλάκα στην περιοχή σου. Και όχι σε ένα παιγνίδι της σειράς, αλλά σε τελικό και μάλιστα επιβεβαίωσης, έπειτα απ΄όσα είχαν προηγηθεί.

Αυτά τα φοβικά σύνδρομα συντροφεύουν μονίμως τον Μάνο τον ψητά είναι η αλήθεια, το ίδιο είχε συμβεί κι ένα χρόνο νωρίτερα στο Βόλο. Τελική δεν έκαναν, το ένα γκολ που έβαλαν ήταν δώρο του Γλύκου. Απλώς τους έκατσε η φάση του Ενρίκε, που την έκαναν σημαία για να καλύψουν την ανυπαρξία τους.  Όχι ότι ο ΠΑΟΚ ήταν συντριπτικά καλύτερος όπως πέρσι, ήταν καλύτερος όμως, πως να το κάνουμε; Και στο Βόλο και πέρσι αλλά και φέτος, η τακτική φιλοσοφία του χαρτιού θα είναι να το πάει στα πέναλτι, εκεί που οι αγωνιστικές αποστάσεις, σχεδόν μηδενίζονται.

Πέρσι λοιπόν ο ΠΑΟΚ είχε και κίνητρο, ήταν και καλύτερος ως ομάδα. Φέτος, συνεχίζει να τα έχει αμφότερα, οπότε δεν αλλάζει κάτι. Το ίδιο κίνητρο που είχε πέρσι ο ΠΑΟΚ έχει φέτος το χαρτί, αλλά δεν είναι καλύτερη ομάδα, όπως πέρσι ο ΠΑΟΚ. Το κίνητρο από μόνο του δε λέει κάτι και η Λαμία να περνούσε στον τελικό, θα έβρισκε κάποιον λόγο για να προσπαθήσει…

Πιστεύει κάποιος άραγε, πως οι χαρτοπαίκτες του Μάνου του ψητά θα μπουκάρουν στο χόρτο για να κατατροπώσουν τον αντίπαλο, όπως έκανε ο ΠΑΟΚ στον περσινό τελικό;

Όχι βέβαια, το ξέρουν και οι ίδιοι πως μειονεκτούν, όπως το γνώριζαν και πέρσι.

Και δεν είναι ούτε ποτισμένοι με την δική μας τσατίλα, ίσα ίσα κουβαλάνε ανεξίτηλη την κατωτερότητα και τις ενοχές του κλέφτη.

Ένας λόγος παραπάνω όταν φέτος διαπίστωσαν στην πράξη, πως κατακτάται ένα άξιο και αντρίκειο πρωτάθλημα, εκεί που δεν τόλμησαν να το διεκδικήσουν πέρσι. Κι αυτούς που τους έδωσαν το μάθημα, θα τους βρουν απέναντι.

Ο ΠΑΟΚ που βλέπουμε τελευταία είναι κάπως πεσμένος, λίγο η αήττητη πορεία που τον στέγνωσε ψυχικά, λίγο οι τραυματισμοί, έστω κι έτσι όμως, παραμένει η καλύτερη ομάδα.

Το γνωρίζει και η αντίπαλός του, που παρά το ότι έχει  απέναντι έναν πληγωμένο ΠΑΟΚ, αδυνατεί να τον κοιτάξει στα μάτια.

Δε θα είναι το ίδιο εύκολο με πέρσι, η ποδοσφαιρική λογική λέει πως θα ζοριστεί περισσότερο, αλλά όπως έδειξε φέτος, δεν υπάρχει δύναμη να τον ρίξει στο καναβάτσο.

Είναι εμφανές πως το φοβικό σύνδρομο έχει διακτινιστεί σε κάθε χάρτινη έκφανση, από τη σιωπή του κόσμου της, τη νευρικότητα των χαρτορεπόρτερ, μέχρι την ανασφάλεια και τον πανικό που εκπέμπει κάθε κίνηση που εκπορεύεται από τα γραφεία τους.

Ενδεικτικά αναφέρω τον ρεπόρτερ Κεφτετζόγλου, που στις 18 Απριλίου έγραφε «αδέρφια, μην θέλετε να πέσουν τα Γιάννενα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει εδώ και μήνες. Υπάρχουν άλλες ομάδες. ΠΑΣ μπορείς! Να σωθείς», εννοώντας σαφώς πως οι παγουράδες άλλαξαν στρατόπεδο. Δε γνωρίζω αν αυτό είχε να κάνει με το δανεισμό του Μάνου, ο οποίος ανήκει στον Ολυμπιακό βέβαια, μικρή σημασία έχει όμως, ως συνεταιράκια που είναι μοιράζονται τα πάντα. Στις 6 Μαΐου ο ίδιος έγραψε για τα Γιάννενα πως « κατάλαβαν νωρίς ότι η μοίρα τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Ξύπνησαν αργά και έτσι είχαν την τύχη Πλατανιά και Κέρκυρας», επαναφέροντας τα στο μπλοκ του ΠΑΟΚ, που παρεμπιπτόντως αν και χαλίφης, βλέπει τα παραρτήματα του να πέφτουν!

Ο ΠΑΣ λοιπόν είναι μαζί τους και πρέπει να σωθεί, αλλά τελικά δεν είναι μαζί τους, χάσαμε τη μπάλα! Χαλάλι όμως, αρκεί που βρήκαμε το διάδοχο του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού, αυτόν του Κεφτεδεσσαϊκού.

Σε ακόμα χειρότερη φάση παράκρουσης και η διοίκησή τους, έφτασαν στο σημείο να αμφισβητήσουν πως ο τελικός γίνεται σπίτι τους, όπως δήλωσε και η Αρκάδη μάλιστα, έδρα της ομάδας είναι η Νέα Φιλαδέλφεια!!!

Η τελευταία φορά που την επισκέφτηκα ήταν μερικές δεκαετίες πριν, λογικά λοιπόν είναι η πρώτη ομάδα με έδρα φάντασμα, έδρα γιαπί, διαλέγετε και παίρνετε.

Μετά τον τελικό του Μπάκα, ο Τζάμπας δήλωνε πως «ο τελικός δεν πρέπει να ξαναγίνει σε αυτό το στάδιο, όταν το χρησιμοποιεί σαν έδρα αντίπαλο σωματείο. Μη μας βάζετε στο γήπεδο του αντιπάλου».

Ίσως θα έπρεπε πρώτα να τα βρουν μεταξύ τους στο πως ακριβώς αντιλαμβάνονται την έδρα, για να έχουν μια ενιαία γραμμή, ακόμα όμως κι αν θεωρήσουμε ως ισχύουσα την έσχατη εξαγγελία, οι απορίες πολλαπλασιάζονται:

Αφού έδρα τους είναι στη Φιλαδέλφεια, γιατί απέρριψαν ασυζητητί το ενδεχόμενο να γίνει ο τελικός σε άλλο γήπεδο; Γιατί όχι στο Παγκρήτιο πχ, αφού ούτε αυτό, ούτε το ΟΑΚΑ αποτελεί έδρα τους.

Είναι το φοβικό σύνδρομο που προανέφερα όμως, ο ΠΑΟΚ που αισθάνεται και είναι ανώτερος, κατεβαίνει για να τους ταπεινώσει δεύτερη φορά, μέσα στο σπίτι τους!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Έτσι, θα πονάει περισσότερο…