Το κουτί με τα σπίρτα

Κώστας Καίσαρης 09.05.2019-20:41

Ο μουγκός που μίλησε και όλα αυτά τα αδιανόητα που έγιναν εφέτος στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Κώστας Καίσαρης, εγκύπτει στο φαινόμενο.

ΛΟΙΠΟΝ. Να το ξαναπούμε για μία ακόμα φορά. Έχουν αναφερθεί δύο περιπτώσεις, που μίλησε ο μουγκός. Τη μία στο κουμ καν. Είχε δύο τρίτες, επτά οκτώ δέκα σπαθί, τράβηξε σφήνα, το εννιά σπαθί, τα κατέβασε κι είπε «έγινα». Η άλλη φορά στο γήπεδο. Σηκώθηκε και φώναξε «γκολ». Αυτό επιβεβαιώθηκε σε διάστημα 24ων ωρών, δύο φορές, Τριτη και Τετάρτη βράδυ. Κάνει το 4-0, ο Οριγκί με τη Μπαρτσελόνα και μιλάει ο μουγκός στο Άνφιλντ. Κάνει το 3-2 στα χασομέρια ο Λούκας και μιλάει άλλος μουγκός στο Άμστερνταμ Αρίνα. Από μηδέν-δύο στο ημιχρόνιο παρακαλώ.

ΤΗIS is football. Πάμε, εννιά μήνες πίσω. Αποδόσεις για τη κατάκτηση του τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά. Πρώτο φαβορί η Σίτι, στο 5.75. Τη καθαρίζει σαν αβγό η Τότεναμ. Δεύτερο η Μπαρτσελόνα στο 6.50. Πάρτη κάτω από τη Λίβερπουλ. Τρίτο η Γιουβέντους στο 8.00. Μία μπουκιά την κάνανε τα μωρά του Άγιαξ. Την Παρί που ακολουθούσε στο 8.50 τη σφουγγάρισε η Γιουνάιτεντ. Με έναν ακόμα μουγκό να μιλάει στη ρεβάνς στο Παρίσι. Ρεάλ και Μπάγερν με απόδοση 10.00, ούτε που πήρανε χαμπάρι πως μείνανε έξω. Στο τελικό η Λίβερπουλ. Έβδομο φαβορί για κατάκτηση με απόδοση 12.00. Ένατο φαβορί η Τότεναμ στο 25.00. Ο Άγιαξ νούμερο 23 με απόδοση 260.00. Ακόμα πιο πίσω από τη Σαχτάρ και τη Λοκομοτίβ που πληρώνανε 200.

ΝΑ το πάμε άλλη μία. Τhis is football. Είσαι λοιπόν σκηνοθέτης. Κι όχι ο Ανδρέας Κατσιμιτσούλιας . Που γύριζες τους Άγγελους της αμαρτίας, με τη Μέμα Σταθόπουλου και το Θάνο Λειβαδίτη. Είσαι ο Κόπολα. Ο Ταραντίνο. Ο Σπίλμπεργκ. Και πας να κάνεις μια ταινία για το ποδόσφαιρο. Φτιάξε ένα σενάριο με όλα αυτά που γίνανε εφέτος στο Ουέφα Τσάμπιονς Λιγκ. Όλο αυτό το σκηνικό. Τα παιδάκια του Άγιαξ να κάνουν τη μία κηδεία μετά την άλλη σε Μαδρίτη και Τορίνο. Την Παρί να έχει κερδίσει στο Ολντ Τράφορντ και να μένει ξερή στο Παρίσι στο 90′. Τη Μπαρτσελόνα με 3-0 το πρώτο παιχνίδι, να μυρίζει τον κρίνο στη ρεβάνς. Τον Άγιαξ να κερδίζει 2-0 στο πρώτο ημιχρόνιο και να τρώει τρίμπαλο στο δεύτερο. Δεν γίνεται. Είναι αδύνατον. Κι όμως. Όλα αυτά τα αδιανόητα, γίνανε. Κι όχι στο σινεμά. Γίνανε στη πραγματικότητα.

ΚΙ εντάξει. Όλα έχουνε την εξήγησή τους.Η Σίτι την πάτησε στον εγγλέζικο εμφύλιο. Γίνεται. Η Μπαρτσελόνα δεν είναι αυτή που ήτανε. Η Γιουβέντους δεν παίζει ποδόσφαιρο. Σέντρες κάνουνε μπας και βρούνε τον Ρονάλντο. Η Παρί δεν έχει το ειδικό βάρος. Η Ρεάλ ύστερα από τρεις σερί κατακτήσεις έκανε το κύκλο της. Η Μπάγερν με κάτι κουρασμένα παλικάρια , δεν ήτανε για παραπάνω. Κάπως έτσι φτάσανε στον Τελικό ο Κλοπ και ο Ποκετίνο. Δεν είναι αυτό όμως το θέμα. Αυτό που εντυπωσιάζει. Αυτό που άφησε εκατομμύρια κόσμο με το στόμα ανοιχτό είναι ο τρόπος. Το πως γίνανε όλα αυτά. Το ένα αναπάντεχο μετά το άλλο. Και δεν ήταν ένα και δύο. Ήταν πολλά.

ΚΑΙ ψάχνουνε οι αναλυτές, σοβαροί και μη, να βρούνε το κουτί με τα σπίρτα. Το πως και το γιατί. Τι έγινε κι έφαγε τα ντόρτια ο Βαλβέρδε. Πως κατάφερε ο Άγιαξ να φέρει βόλτα Ρεάλ και Γιουβέντους. Πως εξηγείται η ανατροπή της Τότεναμ. Τρίχες κατσαρές. Δεν υπάρχει εξήγηση. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό που έχει πει ο Μέγας Ναπολέων και ξεπατίκωσε η Αντίντας. Nothing is impossible. Αυτές οι τρεις λέξεις τα λένε όλα. Όλα μπορούν να γίνουν μέσα σ αυτές τις τέσσερις γραμμές. Και γίνονται μάλιστα, με τον πλέον παράξενο, με τον πλέον απίθανο, τον πλέον αδιανόητο τρόπο. Αυτά.

Στη μουσική επιλογή, Buddy Guy & Junior Wells- Ten Years Ago