Εξι 90λεπτα που συνοψίζονται στη φράση «δεν γίνονται αυτά»! Κι όμως, έγιναν! Για εμάς στην Ελλάδα, μάλιστα, λειτουργούν και ως αντίδοτο στα αίσχη -ποδοσφαιρικά και μπασκετικά- που βιώνουμε (δρα στους «υγιείς αρρώστους», για τους τελειωμένους δεν υπάρχει άλλωστε καμιά σωτηρία)...
Την Τρίτη 5 Μαρτίου στη Μαδρίτη η Ρεάλ υποδεχόταν τον Αγιαξ και ετοιμαζόταν, έπειτα από τη νίκη της με 2-1 στο Αμστερνταμ, να προκριθεί στους «8», στο δρόμο για την υπεράσπιση της κούπας της. Οι Ολλανδοί την σκορπίζουν με 4-1 και δημιουργούν το πρώτο «σοκ»! Κόβουν τα εισιτήρια της «πρεμιέρας» στο έργο «ανατροπές στο Τσάμπιονς Λιγκ», χωρίς κανένας τότε να μπορεί να φανταστεί τα σίκουελ…
Την επομένη, Τετάρτη 6 Μαρτίου, η «καμπόση» Παρί Σ.Ζ., γνωρίζοντας ότι έφυγε από τη μέση ένα από τα φαβορί (η Ρεάλ), ετοιμαζόταν να ξανακάνει πλάκα στη Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, μετά το υπέρ της 2-0 στο Ολντ Τράφορντ. Οι «κόκκινοι διάβολοι» ως το 94 νικούσαν μεν με 2-1 αλλά αποκλείονταν. Το χέρι του Κεμπαπέ και το εύστοχο πέναλτι του Ράσφορντ ζευγάρωσε τα «μπαμ» μέσα σε 24 ώρες…
Την Τρίτη 16 Απριλίου, στο Τορίνο η «γηραιά κυρία» και ο Ρονάλντο ονειρεύονταν τον επερχόμενο ημιτελικό με την Τότεναμ και την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά» την 1η Ιουνίου. (Και) Για αυτό, άλλωστε, είχε αποκτηθεί το περασμένο καλοκαίρι ο CR7, που είχε σκοράρει στο 1-1 του Αμστερνταμ και δίνει κεφάλι στη Γιουβέντους και στη ρεβάνς! Οι απόγονοι του Κρόιφ, όμως, ανατρέπουν και πάλι την κατάσταση και με 2-1 ολοκληρώνουν την 3η κατά σειρά φανταστική ανατροπή στη φετινή διοργάνωση…
Την επομένη, Τετάρτη 17 Απριλίου, το Μάντσεστερ φλέγεται. Η Σίτι θέλει -επιτέλους- να πάει μακριά στο Τσάμπιονς Λιγκ και μπαίνει τρελά στο ματς με την Τότεναμ, από την οποία έχει ηττηθεί με 1-0 στο Λονδίνο (χάνοντας και πέναλτι). Στο 10′ το σκορ είναι 1-2 και στο 21′ 3-2, ενώ το 4-3 διατηρείται ως το 95 οπότε και μέσω Var δεν μετράει το φαινομενικά «χρυσό» γκολ του Στέρλινγκ για το 5-3. Εκείνα τα 60 δευτερόλεπτα, ώσπου να αποφασίσει η τεχνολογία, της διαδρομής κόλαση – παράδεισος για αμφότερες τις ομάδες θα μείνουν στην ιστορία ως το απόλυτο κοντράστ συναισθημάτων σε τόσο λίγο χρόνο…
Και φτάνουμε στο χτες, Τρίτη 7 Μαΐου. Η Λίβερπουλ (με ένα σωρό κομβικές απουσίες) καλείται να κάνει το αδιανόητο. Να προκριθεί παρά την ήττα της με 3-0 στη Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα του Μέσι. Και στο Ανφιλντ, εκεί που τα αδύνατα γίνονται δυνατά, το κατορθώνει! Φτάνει στο 4-0 και βγάζει εισιτήριο για το «Μετροπολιτάνο», αναμένοντας τον αντίπαλό της από το αποψινό Αγιαξ – Τότεναμ…
Τα «μωρά» των Ολλανδών έχουν νικήσει με 1-0 στο Λονδίνο και ήδη προηγούνται με 2-0 στο ημίχρονο! Το Αμστερνταμ γιορτάζει, ο Αγιαξ επιστρέφει στον τελικό έπειτα από 23 χρόνια! Ο Ποκετίνο ρίχνει στο χορτάρι τον Γιορέντε στην ανάπαυλα, αλλάζει διάταξη, κυριαρχεί στη μεσαία γραμμή και ψάχνει το αδύνατο, βάσει των διαμορφωμένων συνθηκών (τρία γκολ σε ένα ημίχρονο). Κι όμως τα βρίσκει! Στο πρόσωπο του Βραζιλιάνου Λούκας Μόουρα. Με το τελευταία στην εκπνοή των καθυστερήσεων. Με δοκάρι, ενδιάμεσα των γηπεδούχων! Η 6η και τελευταία (ως την επόμενη) ανατροπή στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ είναι και η πιο απίστευτη…
Τέτοιο ποδοσφαιρικό σενάριο για την εν εξελίξει διοργάνωση δεν θα έγραφε ούτε ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος του Χόλιγουντ! Εξι 90λεπτα που συνοψίζονται στη φράση «δεν γίνονται αυτά»! Κι όμως, έγιναν. Κι έχουν χαρίσει στον πλανήτη το καλύτερο Τσάμπιονς Λιγκ σ’ αυτό το τέταρτο του αιώνα…
Κι ακόμα περισσότερο, για εμάς στην Ελλάδα, το καλύτερο αντίδοτο στα αίσχη -ποδοσφαιρικά και μπασκετικά- που βιώνουμε. Για κάθε τελικό μας κεκλεισμένων των θυρών και για κάθε μπασκετικό χάος, υπήρξε το προσωρινό φάρμακο (δρα στους «υγιείς αρρώστους», για τους τελειωμένους δεν υπάρχει άλλωστε καμιά σωτηρία)! Ισως γι’ αυτό σε τέτοιες ενισχυμένες δόσεις φέτος…