Αθλητισμός μόνο για Μαμελούκους

Ελλάδα ώρα μηδέν για τον αθλητισμό. Τελικός Κυπέλλου στο λαοφιλέστερο άθλημα χωρίς φιλάθλους, αλλά με λίγους εκλεκτούς των διοικήσεων των ομάδων και της Ομοσπονδίας. Λες και το λαϊκό αυτό σπορ, το ποδόσφαιρο, είναι για κλειστά club. Κακομαθημένα παιδιά που η ζωή τους τα έφερε όλα δεξιά και που στηριζόμενα στις επιχειρήσεις των πατεράδων τους, βρέθηκαν στο τιμόνι ιστορικών Συλλόγων της χώρας και τους μεταχειρίζονται ως παιχνίδια τους. Εκλεγμένοι πολιτικοί, που μοιάζουν με νάνους όταν πρόκειται να σπάσουν αυγά και να αναλάβουν ευθύνες. Οπαδοί, που έχουν αναγάγει την ομάδα τους στο σημαντικότερο λόγο της ύπαρξης τους και νομίζουν ότι η μίζερη ζωή τους αρχίζει και τελειώνει κάθε Κυριακή ή όποτε υπάρχει αγωνιστική υποχρέωση. Παράγοντες που γουστάρουν να πριμοδοτούν με όλους τους τρόπους ιδιωτικούς στρατούς, αντί να βλέπουν τις κερκίδες των γηπέδων γεμάτες από υγιείς φιλάθλους. Δημοσιογράφοι – χούλιγκαν που η χρήση της ελληνικής γλώσσας αναζητείται στα κείμενα τους και που είναι ικανοί να κάνουν το μαύρο άσπρο προκειμένου να ικανοποιήσουν τα κατώτερα ένστικτα του τυφλωμένου και φανατικού κοινού τους. Να συνεχίσω;

Απέναντι σε όλους αυτούς εμείς. Ποιοι εμείς; Αυτοί που γουστάρουμε να πάμε γήπεδο να χαρούμε στη νίκη και να στεναχωρηθούμε στην ήττα. Συναίσθημα όμως, που θα αρχίσει και θα τελειώσει στο ματς άντε λίγο αργότερα. Δεν θα το κουβαλήσουμε στην κοινωνική μας ζωή, δεν θα επηρεάσει τις σχέσεις μας και την οικογένεια μας, δεν μας προσδιορίσει σαν άτομα στο φινάλε. Εμείς, που δεν γουστάρουμε να ανάψουμε τα καπνογόνα, που δεν γουστάρουμε να μπινελικώσουμε τον απέναντι, που δεν γουστάρουμε να σπάσουμε το κάθισμα, που δεν γουστάρουμε να πλακωθούμε με τους αστυνομικούς. Εμείς, δηλαδή, που δεν μας θέλουν οι ομάδες, οι διοικήσεις, οι διοργανωτές και οι θεσμοί των σπορ, που μας αποκλείουν με την ανοχή τους στη βία και την ανομία. Εμείς, όμως, που έχουμε και την μεγαλύτερη ευθύνη για ότι συμβαίνει. Εμείς που παρασυρόμαστε σε δρόμους που δεν μας αρμόζουν. Εμείς που ανεχόμαστε να μας χαλάνε την διασκέδαση μας εκατό με διακόσιους αλήτες από κάθε ομάδα. Εμείς, που με τη στάση μας όλα αυτά τα χρόνια πείσαμε τους πολιτικούς ότι η κάθαρση σημαίνει και κόστος. Εμείς, εμείς και μόνο εμείς…..

Τελειώνοντας θέλω να μιλήσω και για το σινάφι μας. Γεμάτο παθογένειες και λάθη. Έχει γίνει εκτροφείο της βίας και του μίσους. Αντί να αποτελεί φάρο στην προσπάθεια αλλαγών και εξεύρεσης λύσεων, γίνεται το άρμα, ο πολιορκητικός Κριός, για να διώξει ακόμα περισσότερους υγιείς φιλάθλους από τα γήπεδα και τον αθλητισμό. Θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά δεν θέλω να σας ζαλίσω περαιτέρω. Θέλω μόνο να ζητήσω από τη μεριά μου ένα μεγάλο συγγνώμη αν κατά καιρούς φάνηκε, από ορισμένα γραπτά ή λεγόμενα μου, ότι προάγω τον φανατισμό και τη βία. Δεν ήταν, ούτε θα γίνει και ποτέ, επιδίωξη μου κάτι τέτοιο. Ακόμα και τα πιο δεικτικά κείμενα μου έχουν ως βάση το χιούμορ και την στοχευμένη ειρωνεία σαν και αυτή που κάνουμε σε μια φιλική παρέα. Καληνύχτα σε όλους μας…

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

ΥΓ: Για να μην μένουν απορίες στους μη γνώστες της ιστορίας, οι Μαμελούκοι ήταν στρατιωτικές δυνάμεις- σώματα δούλων που έφθασαν κάποια στιγμή να εξουσιάζουν μέχρι και κράτη. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τους στρατούς των οργανωμένων οπαδών που φθάνουν στο σημείο να επιβάλλουν το δικό τους βιλαέτι στις κερκίδες…