Κι αν κάνανε μουστισούρ, γιασάν στους μάγκες

ΑΠΟ που ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις; Από τον Κυριάκο Κυριάκο και τον τελικό των 840 προσκλήσεων; Τη Λίβερπουλ; Τα ντερβισιλίκια έξω από τον σπίτι του Αναστόπουλου; Τη 13η σύνταξη που δίνει ο Αλέξης; Το μουστισούρ στο Πανιώνιος-Χολαργός; Την Πάολα που ορκίστηκε στο Θεό ότι δεν είναι τσιγγάνα; Τον Αλέξη που θέλησε να δει πως περνάνε οι πλούσιοι κι έκανε διακοπές στο κότερο; Την Κατερίνα Παναγοπούλου που του το παραχώρησε και ζητάει και τα ρέστα από πάνω; Ένα είναι γεγονός. Ότι δεν τους προλαβαίνεις.

ΠΑΜΕ λοιπόν. Αυτή η ιστορία με τους ΠΑΟΚτζηδες και τους ΑΕΚτζήδες έχει κουράσει. Κάθε φορά να βρούνε κάτι να πούνε. Χωρίς νόημα, χωρίς ουσία. Μόνο και μόνο για να γίνει ντόρος. Να κάνουνε φασαρία. «Θα σκεφτόμασταν σοβαρά να μην κατέβουμε στον τελικό εάν και εφόσον», απεφάνθη ο Κυριάκος Κυριάκος. Αν δεν ήτανε, δηλαδή, τόσο αυστηρές οι ποινές. Άνθρωπε μου, έχεις να πεις κάτι συγκεκριμένο; Πες το. Αυτό που θα έκανες, δε μας ενδιαφέρει. Αυτές οι αρλούμπες «θα σκεφτόμασταν σοβαρά, αλλά», τι νόημα έχουνε; Κάποιες άλλες φορές δηλαδή σκεφτόσαστε αστεία; Κι όταν σε μια πρόταση μεσολαβεί κόμμα και στη συνέχεια «αν» ότι υπάρχει πριν το «αν» το σβήνεις. Δεν ισχύει.
Κάντε λοιπόν λίγο κράτει στη σαχλαμάρα. Κουράσατε.

ΛΕΣ και κάτι μ’ έτρωγε στο προηγούμενο blog post. Κι έβαλα το You’ll Never Walk Alone με τον Φρανκ Σινάτρα. Λες και κάτι μ’ έτρωγε ότι θα την ξανακάνει η Λίβερπουλ. Ότι θα ξαναμυρίσει τον κρίνο η Μπαρτσελόνα. Όπερ και εγένετο. Κι εύκολα μπορείς πεις ότι ήρθανε τα ντόρτια. Με τη μία. Δεν χρειάστηκε παράταση. Να τα σπάσουνε και να τα ξαναρίξουνε. Για να μην πολυλογούμε, μία λέξη, πέντε γράμματα τα λένε όλα. Πίεση. Πολύ πίεση. Μεγάλη πίεση. Οι κόκκινες φανέλες τους βγάλανε τα συκώτια. Σαν λυσσασμένα σκυλιά πέφτανε πάνω σε αντιπάλους και μπάλα. Ανήμερα θεριά. Το φάγανε το γήπεδο. Και κάνανε το αδιανόητο να φαίνεται εύκολο. Τέσσερα-μηδέν για πλάκα. Κι αν χρειαζόντουσαν και πέμπτο θα το βάζανε. Είτε στα 90 λεπτά, είτε στην παράταση.

ΜΙΑ μπουκιά την κάνανε την Μπαρτσελόνα. Χωρίς να διαθέτουν ποιότητα. Χωρίς τους δύο καλύτερους επιθετικούς τους και τον Κεϊτά. Πάθος και θέληση ήταν αρκετά. Η λάβα που ξερνάει το Άνφιλντ. Κι από την άλλη βέβαια, ποια Μπαρτσελόνα; Έχει καμιά σχέση αυτή η ομάδα με την ομάδα του Τσάβι και του Ινιέστα; Νο Μέσι, no party. Αν δεν εμφανιστεί ο κοντός στο γήπεδο, χαίρετε. Είναι άμυνα αυτή, στο τέταρτο γκολ; Κρέμασμα θέλουνε οι αμυντικοί. Ούτε σε παιχνίδι ΑΟ Μυκόνου – Άνω Μεράς δε γίνονται αυτά. Και να σας πω και το άλλο; Ευτυχώς που αυτό το γατί ο Ντεμπελέ δεν έκανε φάτσα με τα δίχτυα το 4-0. Και γλυτώσανε. Πέντε θα τρώγανε και θα γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι.

ΑΦΟΡΜΗΣ δοθείσης λοιπόν, κάποιος να πει του Σωτηρακόπουλου να μην προτρέχει. Και εκτίθεται. Υπάρχει VAR. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Στο ξεκίνημα του ματς γίνεται ένα μαρκάρισμα στην περιοχή της Μπαρτσελόνα. «Πέναλτι». Κι άντε «να ξαναδούμε τη φάση». Κι άντε να επαναλάβουμε αυτή την ανοησία, περί «επαφής». Και δεν υπήρχε βέβαια απολύτως τίποτα. Που πάει να πει, δεν είδε το πέναλτι ο διαιτητής, δεν είδανε το πέναλτι στο VAR και το είδε ο δημοσιογράφος. Που πάει να πει, όταν το VAR εκθέτει τους διαιτητές, θα γλυτώσουν, οι αθλητικογράφοι;

ΚΑΙ κλείνω με το περιβόητο Πανιώνιος-Χολαργός 90-110. Και τις κραυγές οργής και αγανάκτησης περί διασυρμού του αθλήματος. Επειδή το διπλό έφτασε να πέσει στο 1.10. Κι επειδή πέσανε πακέτα στη νίκη του Χολαργού με 20 πόντους διαφορά. Όπερ και εγένετο. Εγώ λέω λοιπόν, ότι ναι έγινε μουστισούρ. Το μοντάρανε το παιχνίδι. Και τι έγινε; Αν το στήσανε δηλαδή, κάνανε κανένα κακό; Κλέψανε καμιά εκκλησία; Την τσάντα της γριάς, καθώς έβγαινε από την τράπεζα, με τη σύνταξη; Αρπάξανε την είσπραξη από τα κάλαντα κανενός πιτσιρικά;

ΤΙΠΟΤΑ απ’ όλα αυτά. Κατά συνέπεια, γιασάν στους μάγκες. Μια χαρά ξηγηθήκανε. Και μαζί μ’ αυτούς βγάλανε κανένα φράγκο και οι γύρω-γύρω. Εκτός αν πρέπει να βάλω τα κλάματα που χάσανε οι εταιρίες στοιχημάτων. Τι χάσανε δηλαδή; Κάτι ψίχουλα. Φραγκοδίφραγκα. Σε σχέση με τα εκατομμύρια των δεδομένων κερδών. Αυτός άλλωστε είναι κι ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσει κάποιος στον οποιονδήποτε τζόγο. Να τους κλέψει. Δεύτερος δεν υπάρχει. Κι αν κάνανε μουστισούρ, ξαναλέω, γιασάν στους μάγκες. Αυτά.

Στη μουσική επιλογή, Beth Hart-Caught out in the rain.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…