«Μπούχα», η επιστροφή!

Είναι αυτό που λέμε «παίκτης του προπονητή». Στην αρχή της διαδρομής, γιατί στην πορεία γίνεται και της εξέδρας. Απλά είναι θέμα χρόνου να «εντοπιστεί» ο ρόλος του και να εκτιμηθεί η προσφορά του, αφού δεν έχει να επιδείξει «ντρίμπλες και τακουνάκια».

Όλα χρειάζονται στο ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο σε μία ομάδα. Δεν είναι όμως όλοι οι παίκτες για όλες τις δουλειές- όπως και η καθεμία από αυτές έχει τη δική της σημασία. Κι αυτό που βλέπουν(ή ζητάνε, αν προτιμάτε) οι προπονητές δεν είναι εύκολα ορατό στην κερκίδα, τουλάχιστον με την «πρώτη ματιά».

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει ο Ανδρέας Μπουχαλάκης Είναι ο ποδοσφαιριστής που συνδέει τις γραμμές και κατά σύμπτωση υπήρχε στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού στις δύο καλύτερες σεζόν του Κώστα Φορτούνη. Θέλετε κι άλλη σύμπτωση; Με Πορτογάλους προπονητές.

Ο Μάρκο Σίλβα τον ανακάλυψε πρώτος, όμως δεν τον είχε για πολύ στη διάθεσή του, λόγω ενός τραυματισμού που τον υποχρέωσε να χάσει έδαφος και στη συνέχεια να μπει σε περιπέτεια. Πήγε για «μεταπτυχιακό» στην Νότιγχαμ Φόρεστ και το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε ξανά στο Ρέντη, όταν ο Ολυμπιακός μάζεψε και πάλι τα δικά του παιδιά από το εξωτερικό. Τον «Μπούχα», τον Τσιμίκα, τον Φετφατζίδη.

Στη σεζόν που αφήσαμε πίσω μας ο Ανδρέας έπαιξε στα 30 από τα 49 ματς του Ολυμπιακού. Σημαντικός αριθμός, ενώ ήταν από τα «στηρίγματα» στον άξονα στο (δύσκολο) ξεκίνημα της ομάδας παίζοντας μάλιστα δίπλα στον «άπειρο» Καμαρά. Παρά ταύτα δεν έβγαιναν με τίποτα από την ενδεκάδα, αν και υπήρχε στην αναμονή ένας παίκτης τύπου Γκιγιέρμε.

Τον εκτίμησε ο Μαρτίνς γιατί ήξερε ότι ο Μπουχαλάκης μπορεί να του φέρει πιο κοντά τις γραμμές και να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο, στέλνοντας την μπάλα από τη μία πλευρά στην άλλη. Να μην είναι υποχρεωμένος ο Φορτούνης να γυρίζει πίσω από τη σέντρα και να κρατάει δυνάμεις για όλα τα υπόλοιπα. Και να του δίνει και ύψος στις στημένες φάσεις, κάτι που αποτελεί βασικό στοιχείο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Λέτε όλα αυτά να είναι ψιλά γράμματα; Για τους προπονητές όχι γιατί αυτοί ως άμεσα ενδιαφερόμενοι το… διαβάζουν όλο το συμβόλαιο. Και κάποια στιγμή το καταλαβαίνουμε κι εμείς, όταν με το χρόνο ανακαλύπτουμε την προσφορά ενός παίκτη. Ποιος θα μας ρίξει όμως ευθύνη από τη στιγμή που οι πολιτικοί μας δεν διάβαζαν ούτε καν τα μνημόνια που υπέγραφαν;