Οι αλήθειες του Δώνη και το μέλλον

Είπε πολλά, αλλά απ’ όλα αυτά προτιμώ να κρατήσω δύο ως τα βασικότερα όλων: την ενότητα που επιβάλλεται να επανέλθει και τον πρωταθλητισμό ο οποίος αγοράζεται. Δεν ανακάλυψε την Αμερική ο Γιώργος Δώνης, όμως το αυτονόητο πρέπει να λέγεται για να το αντιλαμβάνονται όλοι.

Δέκα χρόνια να χτίζει ομάδα από την ακαδημία ο Παναθηναϊκός και ο κάθε Παναθηναϊκός, πρωτάθλημα δε θα πάρει. Εκτός αν η ακαδημία του κρύβει κάποιον Μέσι, κάποιον Τσάβι, κάποιον Ινέστα. Μέχρι τώρα κανένας απ’ αυτούς δεν έχει εμφανιστεί.

Ο πρωταθλητισμός αγοράζεται. Ο ΠΑΟΚ τον αγόρασε, έχοντας γεμίσει το ρόστερ του με ένα σωρό παιχταράδες. Η ΑΕΚ πέρσι τον αγόρασε, έχοντας παίκτες όπως ο Αραούχο και ο Λιβάγια, που την κρίσιμη ώρα σήκωναν όλη την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός για να γίνει και πάλι διεκδικητής του τίτλου, πρέπει να τον αγοράσει κι εκείνος.

Όπως το έκανε το 2010, με Σισέ, Ζιλμπέρτο, Κατσουράνη, Λέτο, Καραγκούνη. Εχουμε πει ξανά πως είναι γοητευτικό και… αγαπησιάρικο ένα πρότζεκτ με νέα παιδιά, αλλά το ταβάνι θα είναι πάντα η πεντάδα. Τίποτα περισσότερο. Ούτε καν το Κύπελλο. Δώνης και Νταμπίζας εμφάνισαν το… μαγικό ραβδάκι για να κρατήσουν όρθιο έναν σύλλογο που πέρσι τέτοιες μέρες έδειχνε να πηγαίνει προς διάλυση. Αν καταφέρουν και εμφανίσουν ακόμα ένα που θα πείσει τον Γιάννη Αλαφούζο να επενδύσει κάτι παραπάνω, ώστε να κάνει ξανά τον Παναθηναϊκό έστω… κανονικό για αρχή, θα το ξέρουμε σε λίγες μέρες.

Ακόμα κι αν αυτό συμβεί, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει και πάλι την ενότητά του. Ήταν το δεύτερο που κρατάω απ’ τα – πολλά – λόγια του Δώνη στην τελευταία συνέντευξη Τύπου της σεζόν. Οι 4.000 της Τρίπολης, οι 20.000 με τον Πανιώνιο, οι 40.000 με την ΑΕΚ μετατράπηκαν σε… συγγενείς και φίλους στο τελευταίο ματς της σεζόν.

Η αποθέωση και το χειροκρότημα του Σεπτεμβρίου, του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου μετατράπηκε σε γκρίνια, μιζέρια, αποχή τον Μάιο. Χωρίς τον κόσμο του δεν υπάρχει Παναθηναϊκός. Χωρίς ενότητα δεν υπάρχει ομάδα που να κατάφερε επιτυχίες.

Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την πιο δύσκολη σεζόν στην ιστορία του έχοντας κάνει μικρά βηματάκια μπροστά όσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος. Περισσότερους βαθμούς από πέρσι, πιο όμορφο ποδόσφαιρο στο πρώτο μισό της σεζόν, 2-3 πιτσιρικάδες που είναι σημεία – αναφοράς και αξίζει να τους περιμένουμε για να τους δούμε του χρόνου έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία σε μυαλό και σώμα.

Το αν θα εμφανιστεί περισσότερο ανταγωνιστικός την επόμενη σεζόν, είναι κάτι που επίσης θα πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε. Αν υπάρξουν τα χρήματα και έρθουν 3-4 ποιοτικοί παίκτες από το εξωτερικό, θα δούμε μια διαφορετική ομάδα.

Αν πάει ξανά στη λογική «νέοι από την ακαδημία και… βλέπουμε», τότε ας οπλιστούμε με ακόμα μεγαλύτερη υπομονή και με προσμονή για να κάνει ξανά μικρά βηματάκια προς την… επιβίωση, αλλά όχι προς την επιστροφή στην καταξίωση.