Για να γλυτώσουμε από τα τροχαία, να καταργήσουμε τους δρόμους

Βλέπεις ένα ωραίο μωρό σε μπαράκι, το οποίο και ανταποκρίνεται στο παιγνίδι. Εκεί λοιπόν που ψήνεις κατάσταση και το τραπέζι μοιάζει στρωμένο, αρχίζουν να περνάνε από το μυαλό σου διάφορες σκέψεις:

Λες να μη μου κάνει κούκου και να γίνω ανέκδοτο στις φίλες της;

Λες να έχω πρόωρη εκσπερμάτωση και να γίνω ρεζίλι;

Λες ο πρώην της να ήταν Αμερικάνος της basket league και μόλις με αντικρίσει γυμνό, να μου πει «τι ΄ναι τούτο το γαριδάκι»;

Προκειμένου να απαλλαγείς από τις φοβίες λοιπόν, παρατάς το γκομενάκι και κατευθύνεσαι σπίτι για να απολαύσεις σε βίντεο την υπερπαραγωγή «η πρόστυχη καμαριέρα».

Η χούφτα σου είναι εγγύηση, δε θα σου κάνει ποτέ παράπονα, ούτε θα σε προδώσει ποτέ…

Όποιος βρει τι διαφορά που υπάρχει στα παραπάνω, με τον προσανατολισμό Βασιλειάδη για διεξαγωγή τελικού κεκλεισμένων των θυρών, κερδίζει θέση υπουργού.

Γιατί μην τρέφετε αυταπάτες, αυτό θα γίνει τελικά. Ξεχάστε τα 17χιλ. και κάτι που μοιράστηκαν πέρσι, έναν κανονικό τελικό με έστω και το μισό γήπεδο γεμάτο τέλος πάντων, στην καλύτερη περίπτωση να δοθούν κάτι λίγα σε κάθε ΠΑΕ. Σαν τα κοινωνικά επιδόματα αλληλεγγύης που μοιράζει κατά καιρούς η κυβέρνηση δηλαδή, 375 ευρώ σε κάθε νοικοκυριό, να θυμηθούν οι άνθρωποι τι γεύση έχει το κρέας.

Κι αυτά τα ολίγα εισιτήρια, μόνο σε περίπτωση που τα αυγά μπρικ που έφαγε την προηγούμενη ο υπουργός, ήταν καλομαγειρεμένα και είναι ευδιάθετος. Φοβάται επεισόδια ο λουκουμάς, 15 μέρες πριν τις ευρωεκλογές δεν είναι για να γίνεται θερινό το ΟΑΚΑ και να πηγαίνουν στράφι τέσσερα χρόνια προσπάθειας. Μνημόνια έσκισαν, αυξήσεις έδωσαν, φόρους μείωσαν, ανάπτυξη έφεραν, μετέτρεψαν τη χώρα σε επίγειο παράδεισο, αδικία να καταστραφεί όλη η προσπάθεια, από μερικά πρεζάκια.

Θα μου πεις πως γίνεται να έχεις καταφέρει όλα τα παραπάνω και να μη μπορείς να διοργανώσεις έναν τελικό της προκοπής;

Αντί να σπάζετε το κεφάλι σας προσπαθώντας να λύσετε ουτοπικούς γρίφους, κάντε κάτι πιο ευχάριστο! Σκεφτείτε πως εκείνοι που θα ανέτρεπαν τα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα, θα σκόρπιζαν τρόμο στα financial lobbies του πλανήτη και θα βαρούσαν το νταούλι για να χορεύουν οι αγορές πεντοζάλη, αδυνατούν να εγγυηθούν την ομαλή διεξαγωγή ενός τελικού…

Το σκεπτικό Βασιλειάδη, παραπέμπει σε σεφ εστιατορίου που επειδή φοβάται μήπως οι πελάτες πάθουν δηλητηρίαση ή αηδιάσουν με το φαγητό, σερβίρει άδεια πιάτα, μόνο με τα μαχαιροπήρουνα.

Ποιος επιχειρηματίας στο χώρο της εστίασης θα κρατούσε έναν τέτοιο μάγειρα, θα τον είχε διώξει με τις κλωτσιές!

Κι όμως, στην Ελλάδα όχι μόνο ανεχόμαστε γραφικούς εξουσιαστές αποδεδειγμένης ανικανότητας, αλλά αναλύουμε κιόλας την ανεπάρκεια ενός απίθανου τύπου που παριστάνει τον υπουργό στο πιο προβεβλημένο υπουργείο, ο οποίος ομολογεί την αδυναμία διαχείρισης του αυτονόητου. Και δεν ομολογεί απλά, αλλά με το στόμφο που ανακοινώνει τις αποφάσεις του, είναι σαν να επαίρεται για την ανυπαρξία του.

Αν η λύση στη βία από μια κυβέρνηση τετραετίας και βάλε, είναι η απαγόρευση μετακινήσεων, τα κεκλεισμένων κλπ, βρήκαμε το μπούσουλα για να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα.

Για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων να απαγορεύσουμε τα καύσιμα, αφού έχουμε προβληματικό σύστημα υγείας, να φυτεύουμε μια σφαίρα στους ασθενείς, να μην ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι…

Τρίτη χώρα στα τροχαία η Ελλάδα διάβαζα πρόσφατα, η λύση λοιπόν είναι να καταργήσουμε τα αυτοκίνητα! Ή αν θέλουμε να το παίξουμε ακόμα πιο «προχώ», να βάλουμε λουκέτο τους αυτοκινητόδρομους…

Κάποια στιγμή είχα γράψει πως ο Βασιλειάδης απλά συνεχίζει την παράδοση των προκατόχων του, που ήταν πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον.

Στο ερώτημα «γιατί όλοι οι υπουργοί αθλητισμού να είναι άραγε τόσο γύψοι, λες και βγαίνουν από casting» η απάντηση ήταν πως «και στα υπόλοιπα υπουργεία το ίδιο ισχύει, απλώς με τα ρεπορτάζ του υπ. αθλητισμού ασχολούνται καθημερινά τόσοι δημοσιογράφοι και το χάλι του αθλητισμού αποτυπώνεται στα γήπεδα, οπότε τίποτα δε μένει κρυφό.»

Το ίδιο ανίκανοι είναι όλοι, απλώς οι άλλοι δεν έχουν πολλές ευκαιρίες να το καταστήσουν τόσο σαφές στον έξω κόσμο.

Η μεγαλύτερη πλάκα με τους υπουργούς αθλητισμού, είναι πως κάθε επόμενος μοιάζει να παλεύει με νύχια και με δόντια να αποδείξει, ότι είναι πιο αστείος από τον προκάτοχο του.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Θα έλεγα πως ο λουκουμάς το έχει τερματίσει, λαμβάνοντας υπόψιν πάντως πως τομεάρχης αθλητισμού στην προσεχή κυβέρνηση Κούλη είναι η Άννα Καραμανλή, συνειδητοποιείς πως ακόμα δεν πιάσαμε πάτο…