Τελικό με οπαδούς και τον Θωμαΐδη κυανόκρανο

Την πλέον πρωτοποριακή πρόταση για να γίνει ο τελικός κυπέλλου με κόσμο αλλά σε φίλαθλα πλαίσια όπως λένε οι μορφωμένοι, την έκανε ο Κυριάκος Θωμαΐδης.

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά «να βρεθούν οι σύζυγοι των ποδοσφαιριστών των δυο φιναλίστ μια μέρα πριν τον τελικό, για έναν καφέ, για να δείξουν ότι όχι μόνο δεν τους χωρίζει τίποτα, αλλά αντιθέτως είναι όλοι φίλοι / φίλες μεταξύ τους!»

Συγκινητικό δε μπορείς να πεις, αν το φιλοσοφήσεις θα σε πάρουν τα ζουμιά.

Ότι πρέπει για τα κανάλια, πως θα τη βγάλει η Τατιάνα τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός από τη δολοφονία της Τοπαλούδη κι ο Ορέστης από την Κύπρο ξέρασε που έχει πετάξει και τις επτά βαλίτσες;

Οι Ευρωεκλογές είναι très banal, δε συγκινούν κανέναν, μια τέτοια συνάντηση θα γινόταν πρώτο θέμα στα κανάλια.

Ακόμα καλύτερα αν το μετέτρεπαν σε reality, κάτι σαν το power of love ας πούμε, με τις γυναίκες των ποδοσφαιριστών στο ίδιο σπίτι και τους συζύγους στο άλλο, ώστε το μήνυμα της συναδέλφωσης να είναι ακόμα πιο ευδιάκριτο…

Το περίεργο είναι πως ουδέποτε εφάρμοσε παρόμοιες μεθόδους στην εκπομπή του, δεν πήγαινε για καφέ δηλαδή με τις κυράδες του Κούγια και του Μπέου, για να λύσουν εκείνες τις διαφορές των αντρών τους, δίνοντας το καλό παράδειγμα!. Κατευθείαν αυτούς έβγαζε στην τηλεόραση για να σκοτωθούν μεταξύ τους, αυτό επέβαλαν άλλωστε οι τηλεοπτικοί «θεσμοί».

Περασμένα-ξεχασμένα θα πεις, η ουσία είναι πως μόνο τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν να έχουν απήχηση, λύνοντας το πρόβλημα της βίας!

Απορίας άξιον είναι πως τόσα χρόνια δε συνέλαβαν την επαναστατική πρόταση Θωμαΐδη οι χαρτογιακάδες του ΟΗΕ, τόσοι πόλεμοι θα είχαν αποφευχθεί, τόσες ψυχές θα είχαν γλυτώσει από το θάνατο.

Κοντά στο ένα εκατομμύριο άνθρωποι χάθηκαν στον εμφύλιο της Ρουάντα, ήθελε πολύ να διοργανώσουν κοκτέιλ πάρτι με εκπροσώπους των φυλών Τούτσι και Χούτου σε κάποιο κοσμικό resort, στέλνοντας το μήνυμα της συναδέλφωσης στους υπόλοιπους ανθρωποφάγους;

Η παγκόσμια ειρήνη θα βασίλευε μονομιάς, αρκούσε η εικόνα του Κούρδου να παίζει τάβλι με τον Τούρκο και του Παλαιστίνιου να ψαρεύει πλάι στον Εβραίο, για να κηρύξουν πτώχευση οι βιομηχανίες όπλων.

Ας είναι καλά ο Θωμαΐδης λοιπόν, που προσέφερε υπηρεσίες εφάμιλλες του John Lennon με το θρυλικό imagine.

Αρκεί να σκεφτείς τον Τζίμυ τον κατσαβίδα από την Πολίχνη Θεσσαλονίκης, που παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ του καφέ των συζύγων έπειτα από τρεις μπάφους κι έξι ρετσίνες για πρωινό, θα σκεφτόταν «πω πω, δες την Κρέσπαινα τι ωραία τα λέει με τη σενιόρα Λόπεζ, ποιος ο λόγος να σφαχτώ με τον άλλον; Αντί για κατσαβίδι ας έχω μαζί για να του προσφέρω ένα τριαντάφυλλο κι αν από λάθος βγάλω το τρίφυλλο, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα το πιούμε αγκαλιά με τον απέναντι… »

Θέλοντας μη, θα θυμηθούν άπαντες την περίφημη ρήση του μέγα φιλοσόφου Γιάννη Αργυρίου, που είχε πει κάποτε το ιστορικό, πως «το ποδόσφαιρο είναι γιορτή».

Αφού λοιπόν τα προβλήματα λύνονται με έναν καφέ των γυναικών σύμφωνα με τον Θωμαΐδη, να το κάνουμε κανονικά με κόσμο και τον Κυριάκο σε ρόλο κυανόκρανου!

Να γίνει κάνα σκηνικό σαν αυτό της αερογέφυρας του Πανθεσσαλικού, να είναι από τη μια πλευρά τύποι χωρίς δόντια και τη μισή μούρη καλυμμένη με τατουάζ, στην άλλη να ακονίζουν τα μαχαίρια και ενδιάμεσα τον Θωμαΐδη σε ρόλο ειρηνοποιού, να εξηγεί τον συμβολισμό του καφέ.

Για την ιστορία, τέτοιες πρωτοβουλίες που περνούν υποσυνείδητα -και όχι μόνο- μηνύματα, έχουν καθιερωθεί εδώ και χρόνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Κάποτε η είσοδος των ομάδων γίνονταν από ξεχωριστά σημεία, σήμερα οι αντίπαλοι βγαίνουν μαζί, κρατώντας ένα παιδί με φανέλα της αντίπαλης ομάδας. Πριν το παιγνίδι παρατάσσονται και ανταλλάσσουν χειραψίες, για τους λόγους που προανέφερα.

Η διαφορά είναι πως έχουν λύσει τα βασικά και τα τυπικά της εισόδου, της χειραψίας κλπ, είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας αναμέτρησης που διεξάγεται όπως πρέπει, βάσει κανονισμών.

Εδώ νομίζουμε αφελώς πως βάζοντας ένα κερασάκι για το θεαθήναι, αυτομάτως φτιάχνουμε και την τούρτα…

Κι αυτό έχει τη σημασία του, γιατί σε ρεπορτάζ που αναφερόταν στην επιθυμία του ΠΑΟΚ να γίνει ο τελικός με κόσμο, κάποιος χάρτινος έγραψε πως φταίμε εμείς για τον κίνδυνο να μην υπάρχει κόσμος, διότι πέρσι στην Τούμπα το κάναμε ροντέο.

Είναι και ξυπνητζήδικα τα χάρτινα πουλάκια λοιπόν, ήρθαν, έκλεψαν, έπαιξαν θέατρο και φταίμε εμείς επειδή οφείλαμε να χειροκροτήσουμε την κλοπή, ή να αρχίσουμε να απαγγέλουμε τους

Χαιρετισμούς της Θεοτόκου.

Αυτό τους ενόχλησε βασικά, πως δεν τους αφήσαμε να χαρούν, νόμιζαν πως η κλοπή αρκεί για να γίνουν βασιλιάδες.

Και τώρα δήθεν τους χαλάνε οι συνέπειες των διαμαρτυριών, ενώ οι ίδιοι γκάριζαν όταν ακυρώθηκε το γκολ της Τρίπολης και χωρίς να είναι οπαδοί του Αστέρα μάλιστα.

Ακόμα να ξεπεράσουν πως τους βγάλαμε το χάρτινο από τη μύτη κι έφτυσαν το γάλα που ήπιαν μικροί. Αντί να νιώσουν πρωταθλητές τους αναγκάσαμε να ζήσουν στη μιζέρια και την κατάθλιψη κι από τότε όποτε βρίσκουν αφορμή, βγάζουν όλα τους τα συμπλέγματα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ας πρόσεχαν, είναι αργά για δάκρυα, δύσκολο ζεις με το στίγμα του χάρτινου, βλέποντας ταυτόχρονα πως πανηγυρίζει κάποιος που και είναι στην πραγματικότητα πρωταθλητής και το αισθάνεται…