ΠΑΟΚ-ΑΕΚ: Ο τελικός «εκδικείται»…

Βρισκόμαστε 12 ημέρες πριν από τον τελικό Κυπέλλου, την (θεωρητικά) κορύφωση της σεζόν, αφού τα αντίστοιχα στο πρωτάθλημα συνέβησαν ήδη. Και σαν φάρσα, η οποία ενίοτε εκδικείται την επίπλαστη πραγματικότητα, η «γιορτή» έχει προκαλέσει σύγκορμο τρέμουλο, ρίγη στο «σώμα» του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, Πολιτεία, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ)! Η ομαλή διεξαγωγή του, μπας και πειστεί κανένας ότι έχουν γίνει βήματα προόδου, συγκεντρώνει -δυστυχώς- μηδαμινές πιθανότητες…

Κι όπου «ομαλή διεξαγωγή», για να μην επιχειρηθεί οποιαδήποτε σπέκουλα, εννοείται η αυτονόητη παρουσία οπαδών των δύο ομάδων στα 2/3 του ΟΑΚΑ, το «περιτύλιγμα» πριν από τη σέντρα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό να χαιρετούν τους διαγωνιζόμενους (όπως προχτές στο Σταντ ντε Φρανς με τον Μακρόν στο τελετουργικό του Παρί Σ.Ζ. – Ρεν) και λοιπά χάπενινγκ στο μήκος κύματος της διαφορετικότητας, που τόσο ευαγγελίζονταν τα προηγούμενα χρόνια οι νυν συμμετέχοντες (η «νέα» ΕΠΟ, η «άλλη» κυβέρνηση και οι «διαφορετικές» ομάδες)…

Αντ’ αυτών, που τόσο ωραία θα ήταν να τα βλέπαμε για να είναι ο τελικός «ανθρώπινος», έχει ξεκινήσει ήδη το γαϊτανάκι των αλληλοκατηγοριών, των σχεδίων για «κεκλεισμένων των θυρών» ή έστω «ολιγάριθμων θεατών» και των δικαιολογιών με επίφαση την ασφάλεια. Κι είναι «επίφαση», επειδή και μόνο η επίκλησή της -ώστε η διεξαγωγή να μην είναι «ομαλή»- (θα) αποδεικνύει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σ’ αυτόν τον συφοριασμένο χώρο…

Αν ο Μελισσανίδης και ο Σαββίδης, οι διάπυροι κήρυκες της «αλλαγής», αδυνατούν να πείσουν, έστω τους ίδιους τους οπαδούς τους, για τα αυτονόητα, τότε προφανώς οι διακηρύξεις τους είναι άδειες λέξεις και επικοινωνιακές πομφόλυγες. Αν, επιπρόσθετα, και η Πολιτεία, δια του υφυπουργού Αθλητισμού και της ΕΛ.ΑΣ., αδυνατεί να φέρει εις πέρας το μίνιμουμ των καθηκόντων της, τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για την παραδοχή της αποτυχίας της;

Κοντολογίς, σωθήκανε τα ψέμματα αν ο οποιοσδήποτε σ’ αυτό το τρίγωνο των παραγόντων (ΕΠΟ, Πολιτεία, ομάδες) δεν σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων (και της ευρωπαϊκής επιτήρησης). Σχεδόν τρία χρόνια ζωής μετράει η «εξυγίανση» (ποδοσφαιρικά και πολιτικά).

Κι αν στα δύο πρώτα έπρεπε να περάσει τις «παιδικές ασθένειες», με τους τελικούς της ντροπής σε Βόλο και ΟΑΚΑ, πλέον δεν χωρούν άλλες δικαιολογίες. Ή μπορούν να διοργανώσουν -επιτέλους- έναν τελικό διαφορετικό από τους τόσους προηγούμενους ή ας κοπεί η πλάκα με την παραδοχή (γενναίο θα είναι) ότι «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»…

ΥΓ.1: Τώρα θα αφαιρέσουν βαθμούς από τις ομάδες της Football League για την «επιτήρηση», που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί ως διαδικασία τον Φλεβάρη; Τώρα; Και θα ανατρέψουν την βαθμολογία πριν από την τελευταία αγωνιστική; Έπειτα από 2,5 μήνες ολιγωρίας; Δεν έχουν τον θεό τους…

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

ΥΓ.2: Είδα το fair play του Μπιέλσα, είδα και τις τρομερές (προσκυνώ) δηλώσεις του Λίλαρντ για το τι είναι «πίεση». Και ζήλεψα! Αθλητικά, σ’ αυτό τον τόπο, είμαστε ακόμα στο Μεσαίωνα…