Για όσους ονειρεύονται πέτρινα χρόνια…

Είναι πάνω από είκοσι χρόνια εντυπωσιακής κυριαρχίας. Τίτλοι, ευρωπαϊκές πορείες, παικταράδες. Είναι η πίκρα και η γκρίνια γιατί όλα αυτά τα έκανε ο Ολυμπιακός. Είναι το σύνδρομο της στέρησης. Είναι και η εντύπωση πως όλα αυτά τα πετύχαινε ο Oλυμπιακός διότι ήταν ισχυρός σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων.

Εφτασαν λοιπόν δυο χρόνια που οι ερυθρόλευκοι έμειναν μακριά από τις κούπες και άρχισαν οι ψίθυροι ότι να, θα ξαναπέσει η ομάδα στα πέτρινα χρόνια. Νέοι κυρίαρχοι έχουν έρθει στο προσκήνιο και θα τον αφήσουν στην δίαιτα για χρόνια και ζαμάνια. Αναμενόμενοι πόθοι που έχει σημασία να δούμε αν εδράζονται σε πραγματικά στοιχεία και προϋποθέσεις. Οσοι τα λένε ή θέλουν να τα πιστεύουν όλα αυτά θα πρέπει να εξηγήσουν πως γίνεται ο δεύτερος και… καταϊδρωμένος Ολυμπιακός να κόβει τα περισσότερα εισιτήρια.

Πως γίνεται στα τελευταία παιχνίδια που έδωσε στην έδρα του για το πρωτάθλημα να έχει στις εξέδρες κοντά τριάντα χιλιάδες οπαδούς του που χειροκροτούν και επευφημούν την ομάδα του. Γιατί όλους αυτούς δεν τους έχει καταβάλει η πίκρα και η απογοήτευση. Γιατί χειροκροτούν αντί να κράζουν και επευφημούν αντί να αποδοκιμάζουν παίκτες προπονητή και διοίκηση. Πως ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός ο οποίος έχει ψύχωση με τους τίτλους μπορεί να ισορροπεί ν και να σχεδιάζει χωρίς να κλυδωνίζεται και να παραπατάει.

Όταν δοθεί ψύχραιμη απάντηση σε όλα αυτά τότε θα κατανοηθεί γιατί δεν πρόκειται να υπάρξουν πέτρινα χρόνια. Αυτή τη χρονιά ο Ολυμπιακός είχε κάθε περιθώριο να τα ρίξει όλα στους εξωγενείς παράγοντες, στα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου, στην Πολιτεία που αρνείται ακόμα και να συγχαρεί τα τμήματά του όταν φέρνουν ευρωπαϊκές διακρίσεις. Να αναζητήσει αλλού τις αιτίες που τον οδήγησαν στην απώλεια του πρωταθλήματος. Χωρίς να υποστείλει την κριτική του στα θεσμικά όργανα και την κυβέρνηση, ο Ολυμπιακός αναμετρήθηκε και εξακολουθεί να αναμετριέται με τις όποιες αγωνιστικές αδυναμίες του.

Βελτίωσε κατακόρυφα την ποιότητα της ομάδας του, έβγαλε και ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές μέσα στα γήπεδα, εξελίχτηκε σε βασικό αιμοδότη της Εθνικής Ομάδας και κάνει εξαιρετική δουλειά στις Ακαδημίες του. Στην όποια αγωνιστική υστέρηση  (που υποτίθεται ότι)  έχει η απάντηση δίνεται με ποδοσφαιρικούς όρους. Το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει από εδώ και πέρα. Κατά την πάγια συνήθεια του, ξεκίνησε πρώτος από όλους να ενεργεί στο μεταγραφικό παζάρι κλείνοντας παίκτες ώστε να είναι από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας μαζί του.

Από τον διοικητικό ηγέτη του μέχρι το τελευταίο γρανάζι ο Ολυμπιακός λειτουργεί ποδοσφαιρικά. Ολοι το κατανοούν αυτό και πολύ περισσότερο όσοι ονειρεύονται ότι θα τον πλήξουν με ξαναζεσταμένες υποθέσεις που έχουν περάσει στο αρχείο. Ισως και να έχουν δίκιο (μέσα στην σφοδρή και ανεκπλήρωτη επιθυμία τους) να το σκέφτονται κάπως έτσι. Αγωνιστικά πάντως δεν γίνεται..