Δεν μπορούν τα παλικάρια, δεν το… έχουν!

MUST READ

Όλα τα δεδομένα για το νέο συμβόλαιο του Νίκολα Μιλουτίνοφ (pic)

Αν υπάρχει μια παθογένεια στον λαό μας είναι ότι αντιδρά αφού πρώτα έχει γίνει το κακό. Η «πρόληψη» μοιάζει με άγνωστη λέξη, ου μην με στοιχείο το οποίο προκαλεί (προφανώς από έλλειψη κάποιου ενζύμου)… αλλεργία. Αν θέλετε αυτό να το μετατρέψετε σε εικόνα, δεν έχετε παρά να φέρετε στον νου σας τα μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ.
 
Πρόσφατα παίχτηκαν τα τελευταία 31 δευτερόλεπτα ενός επεισοδιακού αγώνα, που μπορεί να ανατρέψει δεδομένα στο παιχνίδι της παραμονής. Ο Κολοσσός νίκησε το Λαύριο, αλλά αυτό μας αφήνει αδιάφορους. Το ματς ξεκίνησε στα μέσα Νοεμβρίου κι ολοκληρώθηκε στις 24 Απριλίου! Θαύμα θαυμάτων, μέρες που είναι.
 
Στην αρχική εκδοχή του αγώνα, ήτοι στα 39.29’’, οι τρεις διαιτητές (Τζαφλέρης – Μαγκλογιάννης – Λόρτος) δεν είχαν ορθές αποφάσεις, εξ ου κι η ανάγκη επανάληψης των τελευταίων 31 δευτερολέπτων. Μάλιστα, υπήρξε και σχετική τιμωρία, για πλημμελή παρουσία. Κι όμως, η ΚΕΔ/ΕΟΚ τους όρισε να… τελειώσουν αυτό που ξεκίνησαν.
 
Εντάξει, ο νόμος λέει ότι αν μια αναμέτρηση είτε διακοπεί, είτε αναβληθεί, πρέπει να ξαναγίνει με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Αυτό είναι το γράμμα του νόμου. Υπάρχει (κι έπρεπε κανονικά να είναι κυρίαρχο) και το πνεύμα του νόμου. Γιατί είναι άλλο να γίνει ένα ματς που αναβλήθηκε λόγω κακών καιρικών συνθηκών (όπως αυτό του Ολυμπιακού με τον Κολοσσό) με τους ίδιους διαιτητές, κι εντελώς διαφορετική περίπτωση να κληθούν οι διαιτητές που τα… θαλάσσωσαν να ολοκληρώσουν το έργο τους!
 
Δηλαδή, αν (παράδειγμα) ο Μαγκλογιάννης (τυχαία τον αναφέρω) είχε έρθει σε προστριβή με τον Σερέλη (τυχαία τον αναφέρω), θα τον έβαζαν να τελειώσει τον αγώνα και να θυμηθούν αμφότεροι οι πρωταγωνιστές την κόντρα που είχαν; Είναι λογικό να ζητούν από τρεις ανθρώπους, οι οποίοι τιμωρήθηκαν για το συγκεκριμένο ματς, οι οποίοι αποδεδειγμένα δεν τα κατάφεραν, να το… τελειώσουν; Και καλά, σε 31 δευτερόλεπτα δεν προλαβαίνεις να ιδρώσεις, αν ήταν 10-15 λεπτά που θα έπρεπε να παιχτούν, θα υπήρχε ίδια στάση;
 
Είναι ένα (και μόνο) μικρό παράδειγμα του πώς λειτουργεί η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας. Δίχως αρχή και τέλος, δίχως αποφάσεις που να στηρίζονται σε αλληλουχία λογικών συνειρμών. Το χειρότερο απ’ όλα; Δεν δίνουν λόγο σε κανέναν!
 
Ακόμα κι ο Πάπας βάζει νερό στο κρασί του για το περιβόητο «αλάθητο», ακόμα κι εκείνος ο περίεργος Σεΐχης, που υποστήριζε ότι η γη δεν κινείται, προσπάθησε (με αλχημείες) να αποδείξει έμπρακτα τη θεωρία του. Οι μόνοι που δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν τι σκέφτηκαν, είναι οι τέσσερις της ΚΕΔ. Κάνουν ό,τι τους αρέσει και δεν δίνουν λογαριασμό.
 
Έχουν ως μότο το «σε λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται», αποφεύγουν να εξηγήσουν τον τρόπο σκέψης τους, να απαντήσουν γιατί ένας διαιτητής έπαιξε 3/6 αγώνες μιας ομάδας που πάλευε για τη σωτηρία, γιατί επιλέχθηκαν οι τρεις να «τελειώσουν» την αναμέτρηση, γιατί ο Αναστόπουλος δεν έχανε ντέρμπι «αιωνίων» και τώρα δεν παίζει αγώνα του Ολυμπιακού (όπως κι οι Μάνος – Παναγιώτου), γιατί διαιτητής «σφυρίζει» δύο απανωτά ματς – φωτιά της ίδιας ομάδας και πολλές άλλες αλχημείες.
 
Τελικά αν δεν έχουν το αλάθητο του Πάπα, πρέπει να τον κρατούν από πολύ ευαίσθητο σημείο…