Παναθηναϊκός: Ένας αρχηγός δίπλα σε κάθε ταλέντο

Τη φετινή σεζόν έγινε σαφές σε όλους εντός Παναθηναϊκού, στον κόσμο του και στους δημοσιογράφους, ότι ομάδα με αρκετά νεαρά παιδιά και δίπλα τους λίγους έμπειρους καλούς παίκτες και κάποιες μετριότητες, δεν μπορεί να έχει διάρκεια στις επιτυχίες.

Θα κάνει μερικές νίκες, ορισμένα καλά παιχνίδια, όπως κι έκανε, αλλά αυτό θα είναι ένα πυροτέχνημα. Το έχουμε αναφέρει ξανά. Ακόμα και πέμπτος να έβγαινε ο Παναθηναϊκός, κάτι που θα μπορούσε να το πετύχει, αν δεν είχε εξαρχής την αφαίρεση βαθμών (πιο πολύ κόστισε στη διάρκεια αγωνιστικά και ψυχολογικά το -6, παρά το -5 με τον Ολυμπιακό που ήταν το τελειωτικό χτύπημα), πάλι δεν σημαίνει ότι ήταν ένα ποιοτικό σύνολο που απλώς θα ήθελε λίγες πινελιές. Αντίθετα, χρειάζεται αρκετές πινελιές.

Η ομάδα έκανε πορεία υποβιβασμού στον δεύτερο γύρο. Σαφώς και δεν είναι αυτές οι δυνατότητες του ρόστερ. Ούτε ήταν για τη τρίτη ή τη τέταρτη θέση, με την εικόνα που έδειξε φέτος ο Ατρόμητος. Μπορούσε, όμως, με τα όσα έδειξε να μπει στην πεντάδα. Το θέμα φυσικά είναι τι θα κάνει στο εξής για να είναι έτοιμος ο Παναθηναϊκός στη νέα σεζόν. Την πιο δύσκολη ενδεχομένως σεζόν του πρότζεκτ τριετίας που έχουν ξεκινήσει οι Νταμπίζας, Δώνης. Δεδομένα χρειάζονται μεταγραφές.

Ο Παναθηναϊκός οφείλει να επιμείνει στο πλάνο με την προώθηση νέων παιδιών. Να ανεβάσει από την Κ19 όσα θεωρεί ότι έχουν προοπτική. Απλά δίπλα σε κάθε παίκτη που προωθεί πρέπει να έχει κι έναν αρχηγό. Μπροστά να βγαίνει ο ηγέτης και πίσω ν’ ακολουθεί ο ταλαντούχος. Ο Παναθηναϊκός αν ψάχνουμε γι’ αρχηγούς, διαθέτει τους Κουρμπέλη, Ινσούα, Μακέντα. Δεν θεωρώ ότι οι υπόλοιποι μπορούν να παίξουν τον ρόλο του ηγέτη. Εντός κι εκτός αποδυτηρίων.

Δίπλα σε κάθε ταλαντούχο παίκτη πρέπει να τοποθετηθεί ένας έμπειρος και ποιοτικός ποδοσφαιριστής. Στην άμυνα ένας Μολέντο, στα χαφ ένας Ζέκα, στην επίθεση ένας Μπεργκ. Δεν είναι και το πιο εύκολο, αλλά τους συγκεκριμένους θυμίζω ότι ο Παναθηναϊκός δεν τους απέκτησε με εκατομμύρια… Υπάρχουν στην αγορά και Βιγιαφάνιες κι Εμποκού, αλλά και πιο έμπειροι τύπου Σίλντενφελντ και Πράνιτς. Ψάξιμο θέλει, γνωριμίες και φυσικά και τύχη για να σου βγει μία μεταγραφή. Είναι, άλλωστε και θέμα χημείας.

Δεν γίνεται, λοιπόν, στο «τριφύλλι» να έχουν απαίτηση να εξελιχθούν τα νεαρά παιδιά, αν δεν έχουν δίπλα τους ή μπροστά τους έναν αρχηγό να τους καθοδηγεί. Στα δύσκολα ματς να παίρνει πρωτοβουλίες. Να μην κρύβεται. Να βάζει τις φωνές, να εμψυχώνει στα αποδυτήρια. Αν ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να εξελιχθεί σε ένα σημαντικό ποσοστό από έναν προπονητή, άλλο τόσο μπορεί να βελτιωθεί κι από έναν πιο έμπειρο παίκτη. Από το πώς κινείται στον αγωνιστικό χώρο και πως συμπεριφέρεται.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Οι «πράσινοι», λοιπόν, δεν πρέπει, να εγκαταλείψουν το πλάνο με τα νέα παιδιά. Είναι υποχρεωμένοι, όμως, να τα στηρίξουν. Να βρουν την ισορροπία και να φτιάξουν ένα γκρουπ με όλα τα χαρακτηριστικά. Ποιότητα, εμπειρία, νεανικό ενθουσιασμό, φιλοδοξίες. Τρέξιμο στο γήπεδο, αλλά και μπαλαδόρους κι ας μην είναι αθλητές στίβου. Για όποιον καταλαβαίνει. Χρειάζονται κι αυτοί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν δίπλα στα ταλαντούχα παιδιά, προστεθούν μετριότητες, προκοπή ο Παναθηναϊκός δεν θα δει. Πίσω βήματα θα κάνουν οι νέοι, αντί για πρόσω ολοταχώς.