Παναθηναϊκός : Το καλοκαίρι των μεγάλων αποφάσεων

Επτά χρόνια είναι πολλά, Πάρα πολλά για την ακρίβεια. Η ομάδα που από το 1996 μέχρι και το 2012 είχε κατακτήσει 6 τρόπαια και είχε συμμετάσχει σε 11 Final Four, από την ημέρα που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έφυγε δεν έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι το τέρμα της διαδρομής.

Το πόσο μεγάλη ήταν η πορεία του τριφυλλιού μέχρι το 2012 φαίνεται από το γεγονός ότι παρά την απουσία του τα τελευταία χρόνια, παραμένει στην τέταρτη θέση με τις περισσότερες συμμετοχές. Μπροστά του βρίσκονται μόνο η ΤΣΣΚΑ με 18, η Μπαρτσελόνα με 14 και η Μακάμπι με 12. Φέτος, θα τον ισοφαρίσει η Ρεάλ στις 11, ενώ ο Ολυμπιακός θα παραμείνει στις 10.

ΟΙ αιτίες του φαινομένου αυτού έχουν αναλυθεί πολλές φορές και η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις να προσθέσεις κάτι καινούργιο. Σημαντικότερο είναι να δεις πως θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να χτιστεί την επόμενη μέρα, για να επιστρέψει αρχικά στη γιορτή της Euroleague και μετά στο θρόνο.

Με δεδομένο ότι χρήματα για να αυξηθεί το budget και να φτάσει σε επίπεδα προ κρίσης δεν υπάρχουν, αυτό που απομένει είναι να εκπονηθεί ένα πλάνο ικανό να πάει την ομάδα ένα βήμα παραπέρα. Για να μην τα μηδενίζουμε όλα, ο Παναθηναϊκός είναι πάντα παρών στην οκτάδα, εκεί όμως φαίνεται ξεκάθαρα ότι του λείπουν ορισμένα σημαντικά στοιχεία για το παραπάνω βήμα. Ποια είναι αυτά;

Πρώτον, το μεγάλο βάθος πάγκου. Δεν μπορείς να μιλάς για πρόκριση σε Final Four χωρίς το λιγότερο δέκα παίκτες στο rotation. Προσοχή δεν λέω 10 παίκτες πρώτης γραμμής, αλλά ικανούς να μπορούν να γράφουν σημαντικό χρόνο στα play – off. Δεύτερον, η απουσία πολλών προσωπικοτήτων. Οι πράσινοι δυστυχώς δεν διαθέτουν στο ρόστερ τους πολλές προσωπικότητες. Ένας Καλάθης δεν αρκεί για να φέρει την άνοιξη. Τονίζω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι προσωπικά δεν θεωρώ παίκτες σαν τον Τζέιμς ή τον Σίνγκλετον προσωπικότητες, ούτε ηγέτες.

Είναι απλώς καλοπληρωμένοι μισθοφόροι, που νοιάζονται αποκλειστικά και μόνο για τα στατιστικά τους. Τρίτον και τελευταίο, ο παράγοντας τύχη. Το τριφύλλι τις δύο φορές που πήρε πλεονέκτημα, αλλά και φέτος, είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε έναν από τους τρεις που πάντα δίνουν το παρόν στο final four, δηλαδή τη Ρεάλ, τη Φενέρ και την ΤΣΣΚΑ.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Άρα, το τριφύλλι πρέπει από αύριο κιόλας να αποφασίσει να κινηθεί με σχέδιο και στόχευση για τη στελέχωση του ρόστερ της επόμενης σεζόν. Σκεφτείτε μια ομάδα με τον ελληνικό κορμό που είχε και φέτος, συν τον Σλούκα, τρεις ξένους με χιλιόμετρα στην διοργάνωση, για παράδειγμα Ντέιβις της Ζάλγκιρις, Μοερμάν της Εφές και Μίτσοφ της Αρμάνι και τρεις απολύτως συμπληρωματικούς, όπως ο Τόμας που ήδη έχει, ο Λάνγκφορντ και έναν ακόμα άσσο, πόσο πιο δυνατή και γεμάτη θα φάνταζε.