Ενώ αλλάζω σινεμά, το έργο δεν αλλάζει…

Εγώ καλά σου τα ‘λεγα
και τ’ άκουγες παράλογα
περπάτησε ανάλογα
θυμάσαι που σου τα ‘λεγα
εγώ καλά σου τα ‘λεγά

ΕΓΩ βέβαια πολύ καλά σου τα ‘λεγα. Από τις 9 του μήνα. Ποιος να περπατήσει ανάλογα; Ο Ευαγγέλου; Ο βοηθός Ευθυμιάδης; Ο εύελπις Σκουλάς; Ο κορυφαίος Σιδηρόπουλος; Εγώ λοιπόν το είχα πει. Τελικός ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, κάθε τέσσερα χρόνια. Αφού έτσι η αλλιώς, ότι και να γίνει, αυτοί οι δύο θα αναμετρηθούν στο φινάλε, ποιος ο λόγος, όλης αυτής της ταλαιπωρίας; Να ανεβαίνει στη Τούμπα ο Αστέρας, να κατεβαίνει στη Τριπολιτσά ο ΠΑΟΚ. Να ανεβαίνει ο Πανιώνιος στη Τούμπα, να τραβολογιέται η ΑΕΚ στο Περιστέρι; Αφού θα χάσουνε που θα χάσουνε. Κι εδώ είναι που επιβεβαιώνεται ο ποιητής.

Γιατί δεν συμβιβάζεσαι
που τρέχεις και τι βιάζεσαι
αδίκως θυσιάζεσαι

ΑΔΙΚΩΣ θυσιάζονται όλοι οι άλλοι. Το πως και το γιατί, ουδεμία σημασία έχει. Αν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ τα τρία τελευταία χρόνια, έχουνε τις καλύτερες ομάδες. Αν έχουνε εύνοια από τη κλήρωση. Αν έχουνε αβάντα από τις μαυροφόρες. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Κάθε χρόνο, αυτοί οι δύο παίζουνε τελικό. Εξ ου λοιπόν και η επαναστατική πρόταση που κατέθεσε η ταπεινότητά μου. Ο θεσμός του κυπέλλου Ελλάδος να διεξάγεται ανά τετραετία. Όπως όλες οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Ολυμπιακοί Αγώνες, Μουντιάλ, Γιούρο, Κόπα Άφρικα. Ο κυπελλούχος να είναι τετραετίας.

ΧΩΡΙΣ προκριματικούς, προημιτελικούς και ημιτελικούς. Απευθείας ο τελικός, ΑΕΚ-ΠΑΟΚ και καθαρίσαμε. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Να μην έρχεται σε δύσκολη θέση ένα σωρό κόσμος. Η αστυνομία να κάνει ζάφτι τα παλιόπαιδα στις εξέδρες. Ο Βασιλειάδης να σπάει κεφάλι του, με πόσα εισιτήρια θα κάνει τον τελικό. Με 40 χιλιάδες; Με 30, με 25 για σιγουριά; Τους διαιτητές, τους έχει σκεφτεί κανείς; Ο κορυφαίος Σιδηρόπουλος να γίνεται ρόμπα ξεκούμπωτη. Πέναλτι ο Χουλτ, στο Περιστέρι, τίποτα. Μαρκάρισμα έξω από τη περιοχή στον Αλμπάνη, πέναλτυ υπέρ της ΑΕΚ.

Ο ΦΕΡΕΛΠΙΣ Σκουλάς να σφάζει στο γόνατο τον Πανιώνιο στη Τούμπα. Ο βοηθός Ευθυμιάδης ν αφήνει γκολ οφσάιντ στο ΠΑΟΚ-Αστέρας. Ο Ευαγγέλου στη ρεβάνς, να το παίρνει απάνω του. Δύσκολο μετά τη φιέστα να συγκεντρωθούν στον ΠΑΟΚ και να παίξουν ποδόσφαιρο. Ανέλαβε δράση λοιπόν ο Ευαγγέλου. Διώχνει τη μπάλλα με το χέρι ο Βαρέλα, «παίζεται» αντί για πέναλτι η μαυροφόρα. Κανονικό γκολ ο Αστέρας, επιθετικό φάουλ ο Ευαγγέλου. Κι εδώ είναι που επανερχόμεθα στον μέγιστο Άκη Πάνου

Πες μου μαμά, πες μου μαμά
γιατί όταν πάω σινεμά
ενώ αλλάζω σινεμά
το έργο δεν αλλάζει

ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι. Αλλάζεις σινεμά. Από το Περιστέρι και το Αγγελος Ράμφος, πας ατη Τούμπα. Από τη Τούμπα στη Τρίπολη πας στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το έργο δεν αλλάζει. Γίνεται αυτό που έχει περιγράφει ο ποιητής.

Έρχεται ο άγριος μαμά
για νταηλίκι κι αχταρμά
ψήνει τον ήμερο μαμά
τον τρώει και ησυχάζει

ΒΛΕΠΕΤΕ εσείς να συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Ο άγριος κάνει τον ήμερο μιά μπουκιά τον τρώει και ησυχάζει. Κι έχεις και το Γιωργάκη να το παίζει υπεράνω. «Έχει δήκιο ο Αστέρας. Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους». Αφού τον έχεις φάει δύο φορές τον Αστέρα, κάνεις και επίδειξη ανωτερότητας. Άμα είσαι μάγκας σαν ΠΑΟΚ απαίτησε να βγουν από τους πίνακες, ο Σκουλάς, ο Ευθυμιάδης ο Ευαγγέλου κι Κουτσιαύτης. Όπως απαίτησες πέρυσι να βγούνε, Μάνταλος, Αρετοπουλος, Καλογεροπουλος και Ποντίκης. Όλα τ άλλα είναι τζάμπα μαγκιές. Να τον πηδάς και να του λες έχεις δίκιο. Απευθείας λοιπόν ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στον τελικό κάθε τέσσερα χρόνια να τελειώνουμε.

Στη μουσική επιλογή τιμής ένεκεν Άκης Πάνου και πες μου παππού. Αν και κάργα δεξιός η οπτική 100% μαρξιστική.