Ντάνιελ Σούντγκρεν: Μοιάζει με… λεφτά στην τράπεζα

Ο πανηγυρισμός του Σούντγκρεν στο πολύ ωραίο γκολ που πέτυχε χθες βράδυ χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του, ήταν ένας ξεκάθαρος… αποχαιρετισμός στα μάτια μου. Το γήπεδο τον χειροκροτούσε με εκείνο τον τρόπο που οι φίλαθλοι, χωρίς να τραγουδούν ή να φωνάζουν, έχουν για να αναγνωρίζουν περισσότερα πράγματα από όσα τους δίνει η στιγμή ως αφορμή.

Ο ίδιος… είχε σε κάθε επόμενη στιγμή μέχρι να ξαναρχίσει το παιχνίδι την αντίστοιχη επικοινωνία: Πρώτα έβαλε τα δυο του χέρια πίσω από τ’ αυτιά καλώντας το κοινό να φωνάξει δυνατά και αμέσως μόλις σηκώθηκε από μια… τσουλήθρα στο χόρτο, δεν είδε πουθενά αλλού παρά μόνο στο πέταλο των οπαδών της ΑΙΚ. Χτύπησε το δεξί του χέρι στο μέρος της καρδιάς και -μου φάνηκε ότι- συγκράτησε με το ζόρι τα δάκρυά του. Τους αποχαιρέτησε με τον τρόπο του, εγώ αυτό κατάλαβα.

Αυτό είναι και το μήνυμα που παίρνω από τις δηλώσεις του αμέσως μετά. Μεταφράστηκε ότι «είναι κουραστικό να με ρωτάτε συνέχεια αν πηγαίνω στην Ελλάδα», αλλά αμέσως μετά συμπλήρωσε ότι «είμαι εδώ και τα δίνω όλα για την ομάδα». Κατάλαβα από τη γλώσσα του σώματος ότι δεν πρόσθεσε το «όσο» πριν από τη δεύτερη πρόταση από επιλογή.

Θα σας πω τί μου άρεσε αγωνιστικά: Πρώτον, έδιωξε το άγχος μου για το πώς θα παίξει σε άμυνα με τέσσερις, γιατί τον είχα δει μόνο ως φούλμπακ. Ήταν συνεπής αμυντικά, με πολλές δυνάμεις και κούρσες σε όλη την πλευρά, μοιρασμένη διάθεση να παίξει στην επίθεση αλλά και στην άμυνα.

Η κίτρινη κάρτα που πήρε, ήταν «κάρτα οικονομίας», ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που διαμαρτυρήθηκε στο διαιτητή, μίλησε σε συμπαίκτες, τα έβαλε -μέσα στα όρια- ακόμη και με αντιπάλους.

Είναι ένας έτοιμος παίκτης, όπως λέμε… «λεφτά στην τράπεζα». Αν το δείγμα το χθεσινό είναι αντιπροσωπευτικό, οφείλω να πω ότι κατά την κρίση μου θα λύσει πολύ αποτελεσματικά το θέμα του Άρη στο δεξί άκρο της άμυνας, για το οποίο φέτος επιστρατεύτηκαν όχι δύο αλλά τέσσερις ποδοσφαιριστές.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)