Ολυμπιακος – Παναθηναϊκός: Η επόμενη ημέρα για τους δύο «αιωνίους»

Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε ούτε στην Αθήνα απέναντι στην πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί για έβδομη διαδοχική σεζόν να παρακολουθήσει το F4 της Ευρωλίγκας από την τηλεόραση του σπιτιού του. Οι Πράσινοι διεύρυναν έτσι ακόμα περισσότερο το αρνητικό τους σερί στα playoffs, καθώς πλέον μετράνε μόλις δύο νίκες στους 17 παρακαλώ αγώνες της τελευταίας πενταετίας. Αναμφίβολα ένα διόλου κολακευτικό ρεκόρ, για έναν σύλλογο που μια φορά και ένα καιρό σκορπούσε τον τρόμο σε ολόκληρη την μπασκετική Ευρώπη.

Νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε, ότι οι Ισπανοί αποτελούν μια πολύ πιο ταλαντούχο σύνολο και δικαίως, ανακηρύχτηκαν οι νικητές της εν λόγω μονομαχίας. Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με την άποψη που υποστηρίζει ότι το Τριφύλλι ουσιαστικά παρουσιάστηκε κατώτερο των περιστάσεων, πράγμα που οδήγησε ως λογική συνέπεια στον αποκλεισμό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η ελληνική ομάδα λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ πάνω από το αγωνιστικό της ταβάνι – μια κατάσταση που όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν αδύνατο να διαρκέσει επ’ άπειρον. Το είχαμε συζητήσει και μαζί σε προηγούμενα κείμενα.

Εάν επιθυμούμε να είμαστε στοιχειωδώς ρεαλιστές, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η νέα ζοφερή πραγματικότητα της διοργάνωσης, περιγράφει πως η ψαλίδα με τους περίφημους Big3 (Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ) τείνει συνεχώς να αυξάνεται. Η Ευρωλίγκα κινδυνεύει να μετασχηματιστεί οριστικά σε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων και φυσικά, για το γεγονός αυτό δεν ευθύνονται οι Ρώσοι ή οι Τούρκοι που επιμένουν να ξοδεύουν «αλόγιστα». Στην Ελλάδα άλλωστε, έχουμε μακρά παράδοση σε τέτοιους είδους εύκολες δικαιολογίες. Το πρόβλημα εδράζεται στη μεθοδολογία σκέψης των δύο αιωνίων – η οποία παραμένει προσκολλημένη στις χρυσές εποχές – και στον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν.

Το αποτέλεσμα και η διαδικασία (το process) με την οποία καταλήγουμε σε αυτό, αντιπροσωπεύουν δύο ολότελα διαφορετικές έννοιες και κάποια στιγμή θα πρέπει να τις διαχωρίσουμε στο μυαλό μας. Είναι λάθος να κρίνουμε την ποιότητα της διαδικασίας, αποκλειστικά και μόνο εκ του αποτελέσματος. Για παράδειγμα ακόμα και αν ο Παναθηναϊκός κατόρθωνε να αποκλείσει την Βασίλισσα, η σεζόν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη. Δεν μπορείς να βασίζεσαι κάθε χρόνο στον αντίστοιχο Rick Pitino ή στις διορθωτικές κινήσεις του χειμώνα. Σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η αβεβαιότητα – όπως ο δικός μας – η μεθοδολογία δράσης είναι πολύ πιο σημαντική από την εκάστοτε τελική έκβαση μιας κατάστασης.

Οι αιώνιοι οφείλουν να γυρίσουν για τα καλά σελίδα. Η ρίζα του κακού δεν είναι τα λιγοστά κεφάλαιο που επενδύονται συγκριτικά με τον ανταγωνισμό – ο ισχυρισμός αυτός διαθέτει κατά την γνώμη μου, περιορισμένο διανοητικό περιεχόμενο. Το θέμα είναι η ανταποδοτικότητα των κεφαλαίων. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παίρνουν υπερβολικά λίγα ως «επιστροφή», για κάθε ευρώ που επενδύουν. Μοιάζει προφανές ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο, είναι απαραίτητο να εκλείψει.

Ο διαχωρισμός διαδικασίας και αποτελέσματος που εισήχθηκε πριν, θα βοηθήσει τους αιώνιους πρώτα από όλα στη διατύπωση των σωστών ερωτημάτων. Η φράση «γιατί αποκλειστήκαμε από τη Ρεάλ» φαντάζει εντελώς άστοχη, καθώς ρίχνει το περισσότερο βάρος (αν όχι όλο) στη τελική έκβαση. Αντίθετα οι δύο ελληνικοί σύλλογοι θα πρέπει να αναρωτηθούν: ποιος είναι ο υποτιμημένος μπασκετμπολίστας της ευρωπαϊκής αγοράς; Μπορούμε να τον αποκτήσουμε σήμερα, με αρκετά μειωμένο συμβόλαιο;

Με βάση τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες του αθλήματος, πως εκτιμούμε ότι θα διακυμανθεί μακροπρόθεσμα η αξία του κάθε αθλητή που ανήκει στο ρόστερ μας; Ποιανού θα αυξηθεί, αλλά και ποιανού θα υποχωρήσει; Μήπως οφείλουμε να προσαρμόσουμε κατάλληλα την πολιτική των συμβολαίων μας, πουλώντας για παράδειγμα τώρα σε υψηλότερη τιμή έναν παίκτη, για τον οποίο πιστεύουμε ότι η αγωνιστική του «μετοχή» θα ακολουθήσει πτωτική πορεία στο μέλλον; Ποια διεργασία εντός του οργανισμού μας κοστίζει περισσότερα χρήματα ή δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και πρέπει να αναβαθμιστεί ή να καταργηθεί (πχ, το ιατρικό team).

Το τελευταίο σημείο σχετίζεται άμεσα με την οργανωσιακή δομή της επιχείρησης, που σχεδιάζεται πάντοτε για να υπηρετεί την στοχοθεσία. Αν ο σκοπός μου είναι η συμμετοχή στο F4, τότε δεν αναθέτω στον προπονητή μου και την προετοιμασία της ομάδας, και το scouting του αντιπάλου, και την στελέχωση, και την διαχείριση του μπάτζετ. Σε λίγο θα του ζητήσω να καθαρίζει κιόλας. Απαιτείται επιπλέον προσωπικό, ώστε να επιτύχουμε τον καταμερισμό και την εξειδίκευση των διάφορων εργασιών.

Εάν υπάρχει General Manager, τον πλαισιώνω με συμβούλους για να βοηθήσω το έργο του. Να θυμάστε ότι η επένδυση στην οργανωσιακή δομή, είναι αδιαμφισβήτητα πιο σημαντική από τις μεταγραφές αθλητών. Οι μπασκετμπολίστες έρχονται και φεύγουν, όμως οι ευεργετικές αλλαγές στην οργάνωση διαθέτουν έναν πιο μόνιμο χαρακτήρα, διασφαλίζοντας την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.