Και διηγώντας τα να κλαις…

ΚΑΙ του χρόνου να είμαστε καλά. Σε ότι έχει να κάνει με το μπάσκετ-μπολ. Ο Παναθηναϊκός τον μύρισε για τρίτη συνεχόμενη φορά τον κρίνο και σε ότι έχει να κάνει με το φάιναλ-φορ χαιρετίσματα στις φασκομηλιές. Και κατά πως έδειξαν τα αποτελέσματα ήταν η χειρότερη ομάδα από τις οκτώ των πλέι-οφ. Κανένα πρόβλημα για τη Ρεάλ, παρά την απουσία του καλύτερου παίκτη της του Γιούλ να κάνει τρεις σερί  νίκες και να σχόλασε ο γάμος. Όλοι οι άλλοι συνεχίζουνε να παίζουνε. Ο Παναθηναϊκός ήτανε που έφυγε πρώτος. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι είναι η έβδομη κατά σειρά σεζόν που ο Παναθηναϊκός μένει εκτός φάιναλ-φορ. Κι ο Ολυμπιακός να καταφέρνει αυτή τη φορά να μένει εκτός πλέι-οφ.

ΚΑΙ του χρόνου λοιπόν και σε ότι έχει να κάνει με το εσωτερικό μέτωπο, ησυχία τάξη και ασφάλεια. Οι δύο γίγαντες του ελληνικού μπάσκετ χωρίζουν τα τσανάκια τους. Ο Παναθηναϊκός θα παίζει με τον Ήφαιστο Λήμνου και τον Χολαργό στην Α1 κι ο Ολυμπιακός στην Αδριατική Λίγκα με τη Τσιμπόνα και τη Ζαντάρ. Τέλος οι τσακωμοί και οι φασαρίες, σε ότι έχει να κάνει με τις εσωτερικές διοργανώσεις ( κύπελλο και πρωτάθλημα). Στην Ευρωλίγκα που θ’ ανταμώσουν , δεν τους παίρνει για μαγκιές. Σούζα θα κάτσουνε αμφότεροι. Σαν τον πελαργό στο ένα πόδι. Οι κοκορομαχίες, που έχουν μείνει σαν μοναδικό σημείο αναφοράς στο ελληνικό μπάσκετ, λαμβάνουν τέλος. Όσο για τις ευρωπαϊκές διακρίσεις και διηγώντας τις να κλαις.

ΟΙ μοναδικοί που επιμένουν να ζουν στο δικό τους κόσμο είναι αθλητικογράφοι. Έριξα λοιπόν ένα βλέφαρο στους τίτλους, μετά το 82-89 της Τρίτης.
-«Πέρασε η καλύτερη ομάδα». Το ότι η Ρεάλ ήταν καλύτερη δεν το ξέρανε; Προέκυψε στο τρίτο παιχνίδι;
-«Έπεσε μαχόμενος». Θα μπορούσε δηλαδή να πέσει αμαχητί;
-«Παναθηναϊκός: Δύο νίκες σε 17 play offs την τελευταία πενταετία». Μία απόλυτα ρεαλιστική προσέγγιση.

ΝΑ γυρίσουμε όμως είκοσι μέρες πίσω. Ο Παναθηναϊκός έχει συντρίψει την υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Μπούντουτσνοστ, έχει περάσει στην οκτάδα και τα πρωτοσέλιδα είναι αρκούντως θριαμβευτικά.
-ΒΑΣΙΛΙΑΣ
-ΜΥΘΟΣ
-ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ

ΣΤΟ ίδιο μοτίβο και οι τίτλοι στις αθλητικές ιστοσελίδες. «Έπος Νικ Καλάθη». «Ο βασιλιάς είναι εδώ». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι πρόκειται γιά την ομάδα που έχει σηκώσει έξι ευρωπαϊκά κύπελλα. Μία από τις κορυφαίες της Ευρώπης. Και πανηγύριζαν οι αθλητικογράφοι τι; Την είσοδο στα πλει-οφ; Ότι ο εξάστερος κατάφερε να κάνει 16 νίκες σε 30 παιχνίδια και να προκριθεί; Ντροπή. Κατανοητή η δημοσιογραφική υπερβολή. Το να χαρακτηρίζεται μύθος ότι κατάφερε να χωθεί στους οκτώ, δεν εξυψώνει τον Παναθηναϊκό. Τον ταπεινώνει. Πριν έρθει η Ρεάλ και τον φέρει στα ίσα του.

ΓΙΑ να καταλήγουμε. Η κρίση είναι σαν το γήρας. Δεν έρχεται μόνη. Τον επαγγελματικό αθλητισμό και ειδικότερα το μπάσκετ το έχει βαρέσει κατακούτελα. Που είναι ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς; Που είναι ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς και του Μπαρτζώκα; Το μπάσκετ υποχωρεί. Κάθε χρόνο κάνει και βήματα πίσω. Πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις, τους Ισπανούς με Ρεάλ- Μπαρτσελόνα και τη ΤΣΣΚΑ, έχουνε βγει καινούργιοι μουστερίδες στην πιάτσα. Σηκώσανε κεφάλι οι Τούρκοι με τη Φενέρ. Το ελληνικό μπάσκετ δεν χωράει στη τετράδα. Την ιστορία στον επαγγελματικό αθλητισμό την γράφουν αυτοί που βαζουν τα λεφτά. Και τα λεφτά στην Ελλάδα, έχουν λιγοστέψει. Και δεν περιμέναμε να γίνει τη Τρίτη το βράδυ το 3-0 για να το μάθουμε. Ήταν γνωστό. Το ξέραμε.

Στη μουσική επιλογή, John Lee Hooker- I Feel Good.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)