Ταβάνι η οκτάδα για τις ελληνικές ομάδες

Τώρα μη μου πείτε ότι πέσαμε από τα σύννεφα, ότι εκπλαγήκαμε ή σας φάνηκε περίεργο που τελικά ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να πάρει ούτε ένα ματς στη σειρά με τη Ρεάλ. Όποιος ξέρει τι ακριβώς ισχύει στην Euroleague με την δυναμικότητα των ομάδων την περίμενε πάνω κάτω αυτή την κατάληξη. Η Euroleague είναι μια διοργάνωση που διεκδικούν τρεις, Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και απλώς συμμετέχουν όλοι οι υπόλοιποι.

Θα πρόκειται για τεράστια έκπληξη όταν κάποια στιγμή μία από αυτές δεν θα δώσει το παρόν στο Final Four. Ακόμα και τώρα που Τούρκοι και Ρώσοι έχασαν από ένα ματς στην έδρα τους κανείς δεν ποντάρει εύκολα σε πιθανό αποκλεισμό τους. Η ομάδα του Ζοτς ήδη πήρε πίσω το πλεονέκτημα και σειρά σήμερα παίρνει αυτή του Ιτούδη στη Βιτόρια κόντρα στην τοπική Μπασκόνια. Αρκετά με τους άλλους όμως. Πάμε να δούμε τα δικά μας.

Πρώτα το τριφύλλι. Μια σεζόν που φαινόταν χαμένη, ομόρφυνε προς το φινάλε και άφησε εν τέλει μια γλυκόπικρη γεύση. Οι πράσινοι έκαναν ένα εκπληκτικό ντεμαράζ στο τελευταίο δίμηνο της κανονικής περιόδου, πέτυχαν σπουδαίες νίκες μακριά από το Ο.Α.Κ.Α, όπως αυτές στη Μόσχα και στο Μιλάνο, πέρασαν στην οκτάδα, αλλά μέχρι εκεί. Τα play- off όπως αποδείχθηκε είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η Ρεάλ φάνηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον Πιτίνο και τους παίκτες του. Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν στα περισσότερα σημεία εμφανής.

Όταν ο ένας έχει έξι το πολύ επτά επιλογές στο rotation και ο άλλος δέκα και εκτός δωδεκάδας τον φυσικό ηγέτη του και έναν ψηλό, που θα έπαιζε με κλειστά μάτια στον αντίπαλο, καταλαβαίνεις γιατί έγινε ότι έγινε. Όταν ο ένας έχει δύο, maximum τρεις παίκτες που μπορούν να γίνουν διψήφιοι σε κάθε ματς και ο άλλος έξι ή επτά με την αντίστοιχη ικανότητα τότε δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Εν ολίγοις ο Παναθηναϊκός απλά δεν μπορούσε να δει στα μάτια την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι τυχαίο ότι μετά την περυσινή πρώτη νίκη στα play- off οι Ισπανοί έχουν γράψει ένα σερί οκτώ συνεχόμενων επιτυχιών απέναντι στο τριφύλλι;

Πάμε και στους ερυθρόλευκους. Εκεί τα πράγματα φέτος πήγαν ακόμα χειρότερα. Ούτε την οκτάδα δεν μπόρεσε να φθάσει η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ. Τραγική χρονιά σε όλα τα επίπεδα. Η ανανέωση έμεινε στα χαρτιά, αφού η εξάρτηση του παιχνιδιού από τους Σπανούλη και Πρίντεζη δεν μετριάστηκε στο ελάχιστο. Το αντίθετο θα έλεγα. Οι ξένοι που ήρθαν απογοήτευσαν σχεδόν στο σύνολο τους με αποτέλεσμα να θεωρείται απίθανο να παραμείνουν οι περισσότεροι και τη νέα χρονιά. Τουπάν, Τίμα και η προσθήκη του χειμώνα, Γουέμπερ, είναι ήδη παρελθόν.

Στρέλνιεκς και Μιλουτίνοφ από τους παλιούς είναι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ήδη με το ένα πόδι εκτός ρόστερ για την επόμενη σεζόν. Ο μόνος που φαίνεται να έχει πιθανότητες να μείνει είναι ο Γκος. Σε όλα τα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και η λάθος απόφαση της αποχώρησης από τον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον αιώνιο αντίπαλο, κίνηση που ουσιαστικά διέλυσε την ομάδα εσωτερικά και την άφησε πια και χωρίς στόχους αν η διοίκηση του Ολυμπιακού επιμείνει να παίξει με τους πράσινους μόνο με ξένους διαιτητές σε πιθανό συναπάντημα τους στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Συμπέρασμα; Για να αλλάξουν τη μοίρα τους οι ελληνικές ομάδες θα πρέπει να αποκτήσουν σοβαρό πλάνο ή να βάλουν αρκετά παραπάνω χρήματα. Επειδή το δεύτερο μοιάζει αδύνατο ας κοιτάξουν πως θα πετύχουν το πρώτο. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα αρκετά καλό ελληνικό κορμό παικτών και χρειάζεται να προσθέσει έναν με δύο ξένους πρώτης γραμμής αν θέλει να πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη. Από τους υπάρχοντες ξένους το πολύ να κρατήσεις Λάνγκφορντ και Τόμας ως συμπληρωματικές λύσεις των Ελλήνων παικτών.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Αθλητικό πεντάρι, παίκτης πίσω από τον Καλάθη με καλύτερο σουτ από τον Νικ και τριάρι με καλό τρίποντο και η ομάδα είναι έτοιμη. Βασική προϋπόθεση να τελειώσει άμεσα το θέμα του κόουτς. Μένει ο Πιτίνο ή έρχεται άλλος, ο οποίος όμως επιβάλλεται να είναι γνώστης της ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Στον Ολυμπιακό το σταυρόλεξο είναι για πιο ικανούς λύτες. Θέλει ίσως και έξι ξένους καθώς και σημαντική ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου. Ρίσκο, που μάλλον θα παρθεί, η παραμονή του Μπλατ. Το μόνο σίγουρο είναι πως μας περιμένει ένα μακρύ και έντονο σε συγκινήσεις υπόλοιπο σεζόν και καλοκαίρι…..