Ο Φακούντο Καμπάτσο ήταν ο απόλυτος σταρ της βραδιάς, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην πρόκριση της Ρεάλ
Τα προφανή είναι ότι η Ρεάλ διαθέτει την πιο γεμάτη ομάδα της Ευρωλίγκας, ότι είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και πως στο παρκέ και σε διάρκεια αγώνων πλέι οφ φαίνεται η διαφορά των δύο μπάτζετ. Όπως πρόδηλο είναι ότι ο Παναθηναϊκός, που δεν χτίστηκε με την πιο ορθολογιστική τεχνική, έβγαλε πάθος, αντίδραση και πήγε όσο μπορούσε.
Το τρίτο -και τελευταίο- ματς της σειράς ήταν μια μοναδική παράσταση ενός παίκτη, ο οποίος δεν είναι Ο σταρ, αλλά όποιος προπονητής θέλει να φτιάξει καλή ομάδα, από αυτόν ξεκινά: Ο Καμπάτσο ήταν… ασταμάτητος. Έπαιξε σκυλίσια άμυνα, έμεινε σχεδόν 32 λεπτά πάνω στο παρκέ κι έμοιαζε να μην έχει… ιδρώσει, πέτυχε 16 οικονομικότατους πόντους (3/6 τρίποντα,1/2 δίποντα, 5/6 βολές), πήρε 3 ριμπάουντ και μοίρασε 10 ασίστ!
Αφήστε κατά μέρους τους αριθμούς. Το σόου που έδωσε στην τέταρτη περίοδο, ο τρόπος που αξιοποίησε τον Αγιόν, το «καθαρό μυαλό», το πόσο… άνοιξε το γήπεδο, είναι στοιχεία που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για σεμινάριο μπάσκετ. Και σκεφτείτε ότι μιλάμε (υπό κανονικές συνθήκες) για τον… αναπληρωματικό του Γιουλ!… Έτσι για να αντιληφθούμε τη διαφορά στο βάθος πεδίου.
Ο Λάσο διάλεξε το «hitting on multiple pick & roll», ζήτησε (και πήρε) από τον Καμπάτσο να μην πάει στην εύκολη λύση, στο σουτ τριών πόντων που του έδινε η άμυνα, όταν λιγόστευε ο χρόνος επίθεσης. Η Ρεάλ είχε χθες επιθέσεις, στις οποίες ξεκινούσε στα 7’’ κι αντί να τρέχουν, ακολουθούσαν το σύστημα, βγάζοντας φάσεις για προπονητική ανάλυση και μελέτη.
Ο Πιτίνο δικαιώθηκε για την επιλογή Λοτζέσκι στην αρχική πεντάδα, με τον «αόρατο» τον τελευταίο καιρό παίκτη να έχει 14 πόντους με 100% ευστοχία, αλλά στο δεύτερο μισό μάλλον ήταν υπερβολική η επιμονή στη χρησιμοποίησή του. Όπως και η μονοδιάστατη εναλλαγή των δύο «βαριών πενταριών», δίχως να δοκιμάσει και τη λύση Γκιστ (ας είχε τρία φάουλ, δεν άλλαζε τίποτα στην εξίσωση).
Τα κενά διαστήματα, οι στιγμές που η επίθεση δεν είχε κίνηση, το ότι δεν υπήρχαν «σημάδια» στο μπροστά μέρος του γηπέδου, ήταν τα αρνητικά κι όταν παίζεις κόντρα στη Ρεάλ αυτά είναι αρκετά για να σε… καταδικάσουν. Από την άλλη οι ιδέες με τα σκριν μεταξύ των γκαρντ, τα fler πάνω στον Ταβάρες ήταν στοιχεία που έδωσαν πόντους στον Παναθηναϊκό και τον κράτησαν ανταγωνιστικό ως το τέλος.
Η ιστορία γράφει ότι η Ρεάλ «σκούπισε» το «τριφύλλι», αλλά αυτό δεν μειώνει την προσπάθεια. Πρόδηλα, αν στο πρώτο ματς είχαν αντέξει οι «πράσινοι» θα είχαμε άλλα δεδομένα και διαφορετική ψυχολογία, αλλά τα «αν» δεν βοηθούν στη συγγραφή ιστορίας. Από μόνο του το γεγονός ότι οι Μαδριλένοι έχουν… απορροφήσει τις απουσίες του Γιουλ και του Κούζμιτς, δείχνει τη διαφορά δεδομένων.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού δεν είναι κακή, υπάρχει η βάση για να χτιστεί το επόμενο ρόστερ, όμως υπάρχουν και πολλά κενά, και πολλές αδυναμίες, και πολλές αγωνιστικές παθογένειες, που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ακόμα κι έτσι, αυτός που έχει μπάτζετ 40.000.000 ευρώ θα είναι δικαιωματικά το φαβορί, ειδικά όταν βρίσκει και «λαβράκια» τύπου Καμπάτσο. Σε αυτόν, άλλωστε, ανήκει η βραδιά…