Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το πρωτάθλημα που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από 34 χρόνια. Και για τον ΠΑΟΚ που δεν δείχνει για πρωταθλητής μίας χρήσεως.
ΟΙ στιγμές που ζουν στον ΠΑΟΚ είναι ιστορικές. Οι στιγμές που ζουν στη Θεσσαλονίκη. Στη Βόρεια Ελλάδα. Όταν ένα γεγονός επαναλαμβάνεται ύστερα από 34 χρόνια έχει ιστορικό χαρακτήρα. Πρωτάθλημα μετά το 85. Θυμάμαι είχα πάει απεσταλμένος, του τότε «Ελεύθερου Τύπου» στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στη Βερόνα. Στη πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Κι άιντε να κάνεις λογαριασμό με τις Λιρέτες. Δύσκολο. Έβγαζες ένα μηδενικό και διπλασίαζες αυτό που έμενε. Οι 30.000 δηλαδή Λιρέτες, χοντρικά 4.500 δραχμές.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Ιταλίας τότε, το ασήμαντο μέγεθος της Ελλάς Βερόνα. Με ξένους τον Μπρίγκελ και τον Έλκιερ. Κι ο ΠΑΟΚ με Γιούρισιτς και Πάπριτσα. Ένα χρόνο νωρίτερα το 1984 είχε σταματήσει ο Κούδας. Που συνόδευε την αποστολή. Φερέτης, Πλάτωνας Φορόπουλος, ο γιατρός ο Βαλαρούτσος, ο Ντίνος Καραμητρούσης. Πολλά τα 34 χρόνια. Τα δύό μου παιδιά τότε, πέντε κι οκτώ χρονών. Πολλά τα 34 χρόνια για μία ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ. Να τους κάνουνε πλάκα ότι μέχρι τώρα είχανε ένα πρωτάθλημα παραπάνω από Λάρισα. Και με αυτό που πήρανε, ισοφαρίσανε τα τρία του Άρεως. Όταν 12 έχει μόνος του, ο Τζόρτζεβιτς. Όσα ακριβώς έχει και η ΑΕΚ.
Η μεγάλη στέρηση από τίτλους, δημιουργεί την ανάλογη ψυχολογία. Κι όχι τόσο στο κόσμο, όσο σ αυτούς που είναι κοντά στην ομάδα. Παράγοντες και δημοσιογράφους. Ανάρτηση του Κυριάκου Κυριάκου, «παίρνουμε πρωτάθλημα χωρίς τη παραμικρή σκιά». Κι από κοντά οι γραφιάδες. «Με την αξία μας το πήραμε το πρωτάθλημα. Κανένας δεν μας το χάρισε». Να έχεις να δεις 34 χρόνια χαρά στα σκέλια σου και να νιώθεις την ανάγκη να αιτιολογήσεις και να επιχειρηματολογήσεις. Όταν έχεις 25 νίκες, τέσσερις ισοπαλίες, σε 29 παιχνίδια, να πεις τι; Να απαντήσεις στους Σουπεράδες που στην είπανε για πρωτάθλημα των Πρεσπών; Χεσμένους τους έχεις. Αντί να πανηγυρίζεις να απαντάς. Λάθος.
ΤΙ είναι όμως ένα πρωτάθλημα; Μήπως είναι μία εφήμερη χαρά, όπως έχει αποφανθεί ο Θεμιστοκλής Νικολαίδης; Για τη ταπεινότητά μου, ένα πρωτάθλημα είναι πολλά και τίποτα. Ένα πρωτάθλημα, μπορεί να είναι παρένθεση. Μπορεί να είναι αφετηρία. Εκτόξευση. Ποιος θυμάται το πρωτάθλημα που πήρε πέρυσι η ΑΕΚ; Κι ύστερα από 24 χρόνια μάλιστα. Mία που το πήρανε κι άλλη μία που το ξεχάσαν. Με τη μία ξαναγυρίσανε στα ίδια. Στη τρίτη θέση, ελλείψει τετάρτου. Είκοσι βαθμούς, πίσω από τον ΠΑΟΚ. Επειδή ακριβώς επρόκειτο για ένα πρωτάθλημα που προέκυψε κατά τύχη. Ρεπετισιόν στη ρουλέτα γίνεται. Στη μπάλα ποτέ. Στη μπάλα στην επόμενη χρονιά θα έρθεις στη φυσιολογική σου θέση. Λίγο πιο πάνω από τον Ατρόμητο.
ΜΕ τον ΠΑΟΚ δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι σταθμός αυτό το πρωτάθλημα. Δεν είναι παρένθεση. Για εκτόξευση δεν μπορείς να το πεις ακόμα. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για αφετηρία. Για την αφετηρία μιας νέας εποχής. Στον έβδομο χρόνο του Ιβάν. Με ορατή τη προοπτική των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Με τη Νέα Τούμπα στα σκαριά. Αστακός είναι ο ΠΑΟΚ. Μέσα και έξω από τα γήπεδα. Τα σπρώχνει ο Ιβάν. Δεν τα λυπάται. Πληρώνει. Κι όταν πληρώνεις και με το παραπάνω μάλιστα, θα τη βρεις την άκρη.
ΔΕΝ είναι ένα πυροτέχνημα αυτό το πρωτάθλημα. Σαν τους πυρσούς που ανάψανε το Σάββατο το βράδυ στην παραλιακή και στην Άνω Πόλη. Μεγαλύτερη αξία από το πρωτάθλημα έχει η προοπτική. Ένα πρωτάθλημα, αν ξαναγυρίσεις στα ίδια, δεν λέει τίποτα. Η προοπτική λέει πολλά. Κι ο ΠΑΟΚ δείχνει ότι την έχει αυτή τη προοπτική. Να δέσει. Να καθιερωθεί. Στο 1.80 τον έχουνε οι μπουκ για τη κατάκτηση του επόμενου πρωταθλήματος. Με 2.85 τον Ολυμπιακό και 6.75 την ΑΕΚ. Αυτός ο ΠΑΟΚ δεν δείχνει για πρωταθλητής μίας χρήσεως.
Στη μουσική επιλογή, Blues Wire-Who Do You Love