Το επόμενο βήμα στην «εξελικτική πρακτική» από τον Άρη.
Σε ανύποπτο χρόνο, οι άνθρωποι του Άρη έχουν δώσει ένα περίγραμμα της φιλοσοφίας τους για το επόμενο βήμα του κιτρινόμαυρου πρότζεκτ και θα σταθώ σε μια παράμετρο αυτού, στο σημερινό σημείωμα.
Εκτός από τον βασικό κορμό και όλα τα προφανή που πρέπει να γίνουν για να ολοκληρωθεί ένα ρόστερ, που θα είναι πλήρες για να αντιμετωπίσει μια σεζόν η οποία ξεκινά με προοπτική και τρίτης διοργάνωσης για ένα (μικρό ή μεγάλο είναι πολύ νωρίς να πούμε) μέρος της, υπάρχει το σημείο «νέοι παίκτες».
Ένα γκρουπ λίγων ποδοσφαιριστών, μικρών σε ηλικία. Που είναι τόσο καλοί ώστε να έχουν θέση στην 24άδα του ρόστερ. Που είναι ικανοί σε ένα σημείο που θα παραστεί ανάγκη, να δώσουν μια λύση στο τεχνικό τιμ και την ομάδα. Που έχουν τα πρώιμα χαρακτηριστικά εκείνα, που πείθουν ότι με δουλειά μιας σεζόν τουλάχιστον, θα έρθουν σε θέση να διεκδικήσουν θέση στις επιλογές του κλαμπ, μέχρι τη στιγμή της ομαλής καθιέρωσής τους.
Που είναι αξιολογημένοι αντίστοιχα, ότι μπορούν να εξελιχθούν και να αποκτήσουν και χρηματιστηριακή αξία, με μια προσδοκία κέρδους για την εταιρία.
Το παράδειγμα, είναι προφανές και επιτυχημένο στο βάθος του χρόνου. Και στον Άρη εφαρμόστηκε «μισό», πρώτιστα από ανάγκη και όχι από επιλογή. Πρόχειρα θυμάμαι Μαυρογενίδη, Χαριστέα και Αβραάμ σαν παραδείγματα.
Αναφέρομαι σε Έλληνες ποδοσφαιριστές, γιατί και αυτό είναι σημαντικό. Δεν μπορεί ένα ρόστερ να λειτουργήσει με 90% κοινοτικούς και ξένους. Και επίσης ο μη Έλληνας παίκτης, δεν έχει το στοιχείο της υπομονής και της δουλειάς ως κίνητρο καθιέρωσης σε επόμενο χρόνο, όταν δεν αγωνίζεται.
Ο Άρης θα επιχειρήσει να πάρει έναν – δυο παίκτες από την εσωτερική αγορά, ενώ θα πρέπει να περιμένουμε και την πιθανή αξιολόγηση κάποιου από τα παιδιά που έρχονται από τις υποδομές.
Η ομάδα της Θεσσαλονίκης έδειξε με την περίπτωση του Ματέο ότι έχει την ικανότητα να αναδείξει το ταλέντο ενός παίκτη. Τώρα θέλει να πάει ένα βήμα βαθύτερα: Να το βρει, να το αποκτήσει «κυριαρχικά» και να το αναδείξει αποκλειστικά για λογαριασμό της.
Σχέδιο υπάρχει, ελπίζω ότι θα επιβεβαιωθεί ότι υπάρχουν οι συνθήκες και οι δυνατότητες για να το δούμε και αυτό να προστίθεται στο παζλ σιγά – σιγά.
Για το ματς στο Αγρίνιο, δεν έχω να πω κάτι από αυτό: Στα «αδιάφορα» ματς, με κίνητρο μόνο την καλή τελική εντύπωση, μπορείς να δεις το χαρακτήρα μονάδων. Εκεί θα στρέψω προσωπικά την προσοχή. Όλοι κρίνονται.