Η αποσύνθεση στο μπάσκετ του ΠΑΟΚ είναι θέμα που απλώνεται πάνω σε ολόκληρη την ΠΑΟΚτζίδικη οικογένεια. «Λερώνει» και αυτόν που ξόδεψε πολλά για την ΠΑΕ εμφανιζόμενος ως ηγέτης του ΠΑΟΚ αλλά επιτρέπει με την αδράνειά του να σέρνεται το μόνο τμήμα του ΠΑΟΚ που έχει χαρίσει στον σύλλογο ευρωπαϊκό τίτλο.
«Βιώνουμε καταστάσεις εξαθλίωσης». Το είπε ο κόουτς Παπαθεοδώρου μετά την εντός έδρας ήττα του ΠΑΟΚ με τον Κολοσσό. Για να το λέει ο κόουτς αποτυπώνει όχι απλά μια δραματική κατάσταση αλλά την πλήρη αποσύνθεση μιας ιστορικής ΚΑΕ και μιας μεγάλης δύναμης στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ.
Στην ιστορία της Α1, για να μην πάμε πιο πίσω, έχουμε ζήσει την άνοδο και την πτώση ομάδων. Ήρθαν, έλαμψαν, διέγραψαν μια πορεία και έδυσαν επιστρέφοντας στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Γίνονται αυτά στο χώρο του επαγγελματικού μπάσκετ όπου η παρουσία ενός παράγοντα αποφασισμένου ξοδέψει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για δυο-τρία χρόνια, είναι ικανή να φέρει μια ομάδα στην πρώτη κατηγορία και αφού τελειώσουν είτε η διάθεση είτε τα λεφτά αυτή κατρακυλάει απότομα στις παρακάτω κατηγορίες. Όταν όμως πρόκειται για τον ΠΑΟΚ με αυτή την ιστορία, τον κόσμο και το γήπεδο, υπάρχει πρόβλημα.
Το πρόβλημα δεν αφορά τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τους λιγοστούς συνεργάτες του που έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να συγκρατήσουν την κατάσταση. Ο ΠΑΟΚ επί Μπάνε δεν έκανε επιπόλαια ανοίγματα. Χαμηλό μπάτζετ και περιορισμένες φιλοδοξίες για διάκριση, φανερά αναντίστοιχες με τις προσδοκίες του κόσμου και με ότι αντιπροσωπεύει ο Δικέφαλος διαχρονικά στον χώρο του μπάσκετ. Η δε κατάσταση δεν πρόκυψε ως κεραυνός εν αιθρία.
Ο Πρέλεβιτς την είχε γνωστοποιήσει εδώ και καιρό. Είχε απευθύνει έκκληση να βρεθούν υποστηρικτές και να μην οδηγηθούν τα πράγματα στην ντροπιαστική αποσύνθεση. Κανείς δεν ήταν αιφνιδιασμένος από την τροπή που πήραν τα πράγματα. Όλοι ήξεραν και φυσικά ήξεραν όσοι θεωρητικά και πρακτικά μπορούσαν να βοηθήσουν τουλάχιστον να αποφευχθεί ο διασυρμός, ο ευτελισμός του ονόματος του ΠΑΟΚ και αγωνιστικά και διοικητικά.
Καιρό τώρα, κάθε φορά που το πρόβλημα ερχόταν στην επιφάνεια, η συζήτησε άνοιγε και έκλεινε με την ευχή και την προσδοκία να εμπλακεί και να δώσει τη λύση ο Ιβάν Σαββίδης. Η προσδοκία δεν είχε διαμορφωθεί ερήμην του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Ο ίδιος με φιλοφρονήσεις και αόριστες δηλώσεις είχε αφήσει να καλλιεργηθούν οι σχετικές προσδοκίες. Τελικά τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο.
Το επιχειρηματικό μέγεθος του κ. Σαββίδη είναι -όπως λέγεται- τέτοιο που θα μπορούσε να δώσει μια λύση στο πρόβλημα ώστε να βγει η χρονιά χωρίς να λερωθεί το κύρος του συλλόγου. Στο βαθμό βέβαια που ο Πόντιος επιχειρηματίας αντιλαμβανόταν τον ΠΑΟΚ ως ενιαίο και αδιαίρετο. Προφανώς τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Πολύ διαφορετικά από ότι αντιλαμβάνεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον Ολυμπιακό. Διαφορετικά από ότι αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται η οικογένεια Γιαννακόπουλου τον Παναθηναϊκό.
Η αποσύνθεση στο μπάσκετ του ΠΑΟΚ είναι θέμα που απλώνεται πάνω σε ολόκληρη την ΠΑΟΚτζίδικη οικογένεια. «Λερώνει» και αυτόν που ξόδεψε πολλά για την ΠΑΕ εμφανιζόμενος ως ηγέτης του ΠΑΟΚ αλλά επιτρέπει με την αδράνειά του να σέρνεται το μόνο τμήμα του ΠΑΟΚ που έχει χαρίσει στον σύλλογο ευρωπαϊκό τίτλο. Προφανώς είναι θέμα αντίληψης…