Τι ντέρμπι στην Τούμπα θα δουν οι οπαδοί και τι οι ιδιοκτήτες;

Ένα παλιό ανέκδοτο αναρωτιέται: «Τι κοινό έχουν ένας μπάρμαν μ’ ένα γυναικολόγο»; Και απαντά: «Και οι δύο δουλεύουν εκεί που άλλοι διασκεδάζουν».
Είναι ένα καλό ανέκδοτο. Διότι εκφράζει με απρόβλεπτο τρόπο μια μεγάλη αλήθεια: η «ομορφιά» είναι στο μάτι του παρατηρητή…

Το ίδιο πράγμα μπορεί να το δει κάποιος τελείως διαφορετικά, όταν το κοιτάξει με τα μάτια ενός άλλου.

Στο ποδόσφαιρο, ο οπαδός μιας ομάδας βλέπει σ’ αυτήν την καψούρα του. Τις παιδικές του μνήμες, την αφίσα του τάδε παιχταρά στον παλιό τοίχο, το κιτρινισμένο πρωτοσέλιδο «εκείνης της ημέρας», το αγαπημένο κασκόλ, το «ειδικό», ξεφτισμένο πια, μπουφάν για το κρύο, την παρέα του γηπέδου, τη διαδικασία ολόκληρη που λέγεται «γήπεδο», τις εκδρομές, τα ταξίδια, τις στιγμές της χαράς, τις στιγμές της λύπης.

Ακόμη και οι «χαρτζιλικωμένοι» οπαδοί, όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ευτελίζουν την αγάπη τους και εξαργυρώνουν την παρουσία τους στο γήπεδο (ή και αλλού), επαγγελματίες με την αυστηρή έννοια του όρου δε γίνονται.

Αν τους κόψει το χαρτζιλίκι ο πρόεδρός τους, βεβαίως και μπορεί να γίνουν εχθροί του και εις βάρος της ομάδας τους, μάλιστα . Αλλά και να τους δώσει καλύτερο χαρτζιλίκι ο πρόεδρος της αντίπαλης ομάδας, δεν μπορούν να πάνε να γίνουν φανατικοί εκείνης της κερκίδας. Απλώς δε γίνεται.

Απόψε στην Τούμπα παίζει ο ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό.
Και, ξέρω, ναι, ότι τα ντέρμπι είναι ντέρμπι και δε χωρούν σ’ αυτά ασφαλή προγνωστικά.
Ξέρω και ότι σ’ ένα κλαμπ που όλοι οι καλοί του παίκτες θέλουν να φύγουν, τέτοιου είδους ματς είναι μεγάλη ευκαιρία να αναδειχθούν ατομικά και συνεπώς δεν αποκλείεται να τα δώσουν όλα και να κάνουν την έκπληξη.
Κι αυτά και όλα τα υπόλοιπα τα ξέρω.
Όμως, παρότι το ποδόσφαιρο δεν τα πάει καλά με τη λογική, δεν την καταργεί κιόλας.
Όχι κάθε φορά, τουλάχιστον. Και μάλλον όχι όπως είναι αυτή τη στιγμή τα πράγματα.

Ο ΠΑΟΚ παίζει για πρώτη φορά εφέτος σε γεμάτη –φίσκα- Τούμπα μ’ έναν παραδοσιακό ανταγωνιστή και τα όποια (όχι σοβαρά κι αυτά) προβλήματά του είναι κατά βάση αγωνιστικά. Άντε να έχει και κάποιο άγχος λόγω της ιδιότυπης αυτής «πρεμιέρας» μπροστά στον κόσμο του. Κατά τα λοιπά, όμως, όλοι οι άσοι είναι στα χέρια του.

Έχει «αέρα» από την έδρα, από την κερκίδα, από τη θέση του στη βαθμολογία, από την πρώτη νίκη του μακριά από τη Θεσσαλονίκη, από την οικονομική ευρωστία του ιδιοκτήτη του, από τα αλλαγμένα κόζα μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα…

Με μια έστω και στοιχειωδώς ρεαλιστική διαχείριση του αγώνα, η λογική λέει ότι αυτό που θα δουν οι οπαδοί του θα είναι η αγωνιστική υπογράμμιση του χαρακτηρισμού «φαβορί για τον τίτλο». Από τις καλές βραδιές, τις αξιομνημόνευτες που λέγαμε…

Απ’ την άλλη, η κάποτε ακμαία δρυς που λέγεται Παναθηναϊκός είναι πλέον πεσμένη στο χώμα, για να την κάνει κούτσουρα για το τζάκι του όποιος θέλει, με λίγο κόπο. Μια ακέφαλη και παρατημένη ομάδα είναι, που, το χειρότερο, ούτε με τηλεσκόπιο δε μπορεί να διακρίνει φως στο βάθος του τούνελ. (Κι άμα δει κανένα, μάλλον το… τρένο θα είναι, που έρχεται για να τον ισοπεδώσει).

Με άλλα λόγια, αυτό που η λογική λέει ότι περιμένει να δει απόψε στην Τούμπα ο οπαδός του Παναθηναϊκού είναι η αγωνιστική σφραγίδα της πτώχευσης –σε όλα τα επίπεδα. Στενοχώρια και των γονέων, δηλαδή…

Και για τον ΠΑΟΚ, δεν τίθεται θέμα: όση χαρά θα πάρει η κερκίδα του, άλλη τόση θα πάρει και η ιδιοκτησία του.
Στον Παναθηναϊκό, όμως, τι λέτε; Η στενοχώρια όσων «δούλευαν εκεί που οι οπαδοί διασκέδαζαν» (κάποτε), θα είναι ανάλογη; Εγώ, μπορεί να είμαι κακιασμένος και παράξενος, αλλά λέω όχι.

Εγώ, ο κακιασμένος και παράξενος, λέω ότι για τον άλφα ή βήτα λόγο, πολλοί, αν όχι και οι περισσότεροι απ’ όσους πέρασαν σε ρόλο «Σαββίδη» από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, είτε θα παρακολουθήσουν τελείως αδιάφοροι το ρέκβιεμ είτε θα χαρούν κιόλας από πάνω, αν είναι και δραματικό.
Κι αυτό, σε μένα τον κακιασμένο και παράξενο, λέει πολλά για το πώς έφτασαν οι «πράσινοι» στη σημερινή μέρα.
Και για το γιατί θα φτάσουν και στην αυριανή και τη μεθαυριανή, που θα είναι, μάλλον, πολύ χειρότερες ακόμη…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ: Δεν είμαι αφελής. Ξέρω ότι ο συνδυασμός «πλούσιος επιχειρηματίας με γνήσια αγάπη για την ομάδα» είναι πιο σπάνιος κι από το «πλούσιος επιχειρηματίας με γνήσια αγάπη για την ισότιμη φορολόγηση».
Για την ακρίβεια, ζωηρώς αμφιβάλω αν υφίσταται καν τέτοιος συνδυασμός.
Εάν όμως κάποιος είναι σωστός και καλός και στη μπίζνα «ομάδα» όσο και στις υπόλοιπες, ε, του δικαιολογείται και καμιά κυβίστηση τύπου «χθες (ποδοσφαιρικοί) εχθροί, σήμερα (επιχειρηματικά) τακίμια».
Στον Παναθηναϊκό, όμως, προς το παρόν, η κυβίστηση πάει σύννεφο, αλλά η μπίζνα «ομάδα» πάει τάρταρα, εδώ και πολλάαα χρόνια. Κι αυτό φωτίζει τελείως διαφορετικά την υπόθεση, δε νομίζετε κι εσείς;