Άρης: Τα επόμενα βήματα προς την ωρίμανση του πρότζεκτ

Οργάνωση στα μεταγραφικά σημαίνει να ξέρεις να βρίσκεις τις ευκαιρίες: Έναν Ματέο Γκαρσία που “έκαψε” η ομάδα που τον αγόρασε και τον αξιοποιείς αγωνιστικά, τον αναδεικνύεις και είσαι ο λόγος για τον οποίο στην πραγματικότητα θα κινηθούν χρήματα γύρω του.

Να αναγνωρίζεις την ποιότητα όταν αυτή είναι στο χαμηλότερο της επίπεδο χρηματιστηριακά. Έναν Ματίγια, τη στιγμή που μπορεί να ανταποκριθεί σε πιεστικό πρόγραμμα αγώνων μετά την αποθεραπεία του.

Ένα Βέλεθ κι έναν Κουέστα από τα γήπεδα της Πολωνίας και όχι από θητεία σε ισπανικό κλαμπ που από μόνο του προσθέτει υπεραξία.

Ένα Λάρσον, έναν Μπάσα κι έναν Γκάμα, τη στιγμή που η καριέρα τους χρειάζεται αλλαγή.

Ελεύθερους παίκτες σαν το Ντιγκινί και το Σιώπη για τους οποίους είσαι βέβαιος ότι θα μπουν και θα παίξουν άμεσα.

Οργάνωση στα μεταγραφικά σημαίνει να μπορείς να πάρεις ότι περισσότερο γίνεται με αυτά που έχεις.

Θα αστοχήσεις κιόλας φυσικά: Μπορεί να ποντάρεις στον αρχηγό μιας εθνικής ομάδας όπως ο Μάβραϊ π.χ. αλλά να μην εισπράξεις τις προσδοκώμενες αγωνιστικές υπηρεσίες.

Το σημαντικό είναι να διατηρείς θετικό ισοζύγιο αγωνιστικά και οι αστοχίες σου να μην κοστίζουν, να μη “βάζουν μέσα” την εταιρία.

Ο Ντάνιελ Σούντγκρεν είναι ακόμη ένα τέτοιο παράδειγμα: Έρχεται σαν πρωταθλητής, στην τελευταία ευκαιρία να κάνει πράξη έναν στόχο του, να παίξει ποδόσφαιρο εκτός της χώρας του. Τα κίνητρά του είναι υπαρκτά. Είναι μια ολοκληρωμένη αθλητική προσωπικότητα, αλλά μοιάζει και σφυρηλατημένος σαν άνθρωπος, έχοντας περάσει και μια σκληρή προσωπική δοκιμασία, όχι πολύ παλιά.

Ο Άρης θα συνεχίσει στην ίδια λογική, όπως φαίνεται. Γράφω “όπως φαίνεται” γιατί παρά το ότι εργάζεται και ενεργεί όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά σαν “Άρης από κούνια”, ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος δεν είναι ακόμη και επίσημα ο αθλητικός διευθυντής των κιτρινόμαυρων για τη νέα σεζόν. Θεωρώ ότι θα συμβεί και κατά το τυπικό πολύ σύντομα, για να προχωρήσει το πρότζεκτ στη δεύτερη χρονιά του και να κάνει άλλο ένα βήμα προς την ωρίμανση.

Οι συνθήκες είναι καλές. Όχι άριστες αλλά δεν μπορώ να αμφισβητήσω τη διάθεση, την προσπάθεια και την οικονομική συνδρομή του Θόδωρου Καρυπίδη.

Το κλαμπ έχει πολύ δουλειά και στα εκτός χλοοτάπητα. Στα γήπεδα, στις υπηρεσίες προς την ομάδα, στις υποδομές. Δε γίνονται όλα σε δώδεκα μήνες, όμως, ήδη άρχισαν εργασίες στο Χαριλάου. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τα λεφτά του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη ή του Σαββίδη.

Θα έχετε διαβάσει ξανά τα περί “συνέχειας” που θεωρώ μέγιστης σημασίας στη δημιουργία μιας ομάδας. Ο Άρης ξεκίνησε τη δουλειά για τη σεζόν 2019-20 στην οποία θα έχει ένα “νέο καρπούζι στη μασχάλη”, τα ευρωπαϊκά προκριματικά.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Θα συνεχίσει να προσπαθεί να αναπτύσσεται. Και ομάδες όπως ο Άρης, που το πετυχαίνουν και πίσω τους συσπειρώνεται μια μεγάλη λαϊκή βάση, αργά ή γρήγορα προσελκύουν και το τελευταίο που τους λείπει. Μ’ αρέσει μεταξύ σοβαρού και αστείου να λέω το εξής: Οργανώνεσαι, δουλεύεις, πετυχαίνεις στόχους; Αυτά είναι τα δύσκολα. Όταν το κάνεις, σου λείπει το πιο εύκολο: Τα πολλά λεφτά.