Πράσινος αυτόχειρας

Χρυσή ευκαιρία ναι. Κακή η Ρεάλ και ιδανικές οι συνθήκες για να κάνεις το break επίσης. Ε και; Στο χέρι σου είναι να πας την Παρασκευή, να παρουσιαστείς πιο έτοιμος πνευματικά, να φανείς πιο ανταγωνιστικός, με καθαρό μυαλό στα κρίσιμα και να τους κλείσεις το σπίτι παίρνοντας το πλεονέκτημα. Τα πράγματα είναι απλά.

Την Παρασκευή στο δεύτερο παιχνίδι έχεις την μεγάλη σου στιγμή στη σειρά. Κερδίζεις, αλλάζεις το momentum και υποδέχεσαι στην Αθήνα τη Βασίλισσα για να την στείλεις σπίτι της και να περάσεις μετά από χρόνια στο Final- Four.

Αγωνιστικά οι πράσινοι χθες δεν έδειξαν το καλό τους πρόσωπο. Για να είμαστε ακριβείς επιθετικά δεν έκαναν εμφάνιση ανάλογη με αυτές που τελειώσαν την κανονική περίοδο. Αμυντικά σε γενικές γραμμές το πλάνο λειτούργησε. Η Ρεάλ έμεινε χαμηλά, μακριά από τους μέσους όρους της, ο Ταβάρες δεν μπόρεσε να γίνει παράγοντας του παιχνιδιού και οι παίκτες του Πάμπλο Λάσο κατέφυγαν σε πολλά τρίποντα γεγονός που καταδεικνύει και το άγχος τους.

Από την άλλη στην επίθεση με τον Καλάθη να είναι σε πολύ μέτρια βραδιά δημιουργικά αποτελεί είδηση ότι το τριφύλλι έμεινε στην διεκδίκηση της νίκης μέχρι το τελευταίο σουτ. Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός πήγε περισσότερο να κλέψει το ματς παρά να το πάρει. Πήγε, δηλαδή, να κερδίσει με ανορθόδοξο τρόπο κάτι που δεν μπορεί να γίνει εύκολα σε τέτοιο επίπεδο. Ας τα κάνουμε πενηνταράκια.

Ο Πιτίνο είχε χθες την ατυχία ο μαέστρος της ομάδας του να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν είναι λογικό να περιμένεις να κερδίσεις με τρίποντα από τον Νικ. Μπορεί να μπουν ένα – δύο, όπως και έγινε, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτή η συνταγή της επιτυχίας. Τα εκτός επιθετικής ισορροπίας και σχεδίου μακρινά σουτ του γκαρντ της ελληνικής ομάδας την έβαλαν σε θέση οδηγού στο πιο κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού.

Δυστυχώς αντί μετά να επιστρέψει στην κανονικότητα συνέχισε στο ίδιο μοτίβο με αποτέλεσμα να μην βάλει πόντο από το 36′ λεπτό και μετά και να δεχθεί ένα 9-0 που την οδήγησε στην ήττα. Παπαπέτρου και Τόμας ήταν εξαιρετικοί σε αυτό που κλήθηκαν να κάνουν, όπως και ο Βουγιούκας. Ο αρχηγός του τριφυλλιού ήταν συγκινητικός. Παρά την προχωρημένη μπασκετική του ηλικία, παρά το γεγονός ότι είχε να αντιμετωπίσει πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους χάρη στην ευφυΐα του και την τεχνική του, τα έβγαλε πέρα αποτελώντας σημείο αναφοράς στην προσπάθεια της ομάδας του.

Τώρα για τη δεύτερη αναμέτρηση δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Κατά βάση δύο πράγματα πρέπει να γίνουν κατά τη γνώμη μου. Πρώτον να γίνει λίγο πιο σκληρός ο Παναθηναϊκός και δεύτερον λίγο πιο έξυπνος. Όταν λέω σκληρός δεν σημαίνει ούτε να παίξει μόνο ξύλο, ούτε να κάνει ανόητα φάουλ ενθουσιασμού σαν αυτά που κατά κόρον κάνει ο Θανάσης. Σημαίνει να εκνευρίσει με στοχευμένα μαρκαρίσματα συγκεκριμένους παίκτες, όπως ο Ρούντι ή ο Καμπάτσο.

MUST READ

Το κεφάλαιο ΝΒΑ του Φουρνιέ και η μοναδική επίδοση στη Euroleague πριν καν αγωνιστεί (vids)

Όταν λέω πιο έξυπνος εννοώ να γίνει λίγο πιο πολύ… Ρεάλ. Δηλαδή ο Καλάθης για παράδειγμα να γίνει λίγο θεατρίνος, ο Πιτίνο λίγο πιο οξύς προς τους διαιτητές. Η ισπανική ομάδα δεν είναι καλά και αυτό φαίνεται. Πάει να πάρει τη σειρά με παλιές μεθόδους. Όσο θα λείπει ο Γιουλ έτσι θα κινείται. Η ευκαιρία, λοιπόν, των πρασίνων είναι αύριο. Νικάς και πας Βιτόρια. Εδώ μετά η φετινή Ρεάλ δεν γλυτώνει. Χάνεις και απλά περιμένεις το τέλος σου, είτε στην Αθήνα, είτε στη Μαδρίτη μετά το Πάσχα. Έτσι απλά…