Ο Παναθηναϊκός διαπίστωσε πως αν δεν είναι συγκεντρωμένος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ούτε με τον προμηθέα, πόσο μάλλον με τη Ρεάλ
Το παραδέχθηκε μέχρι και ο Ιωάννης Παπαπέτρου δηλώνοντας μετά το ματς: «Φάνηκε να μην είμαστε στο γήπεδο…» και ασφαλώς αυτή ήταν η εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος του αγώνα με τον Προμηθέα.
Σαν να νοιάζονταν να μην τραυματιστούν, σαν να είχαν το μυαλό τους αλλού. Ως ένα σημείο δικαιολογημένα, αφού απομένουν ελάχιστες ημέρες πριν από τις μεγάλες «μάχες» με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Μια στιγμή όμως. Τα ματς του πρωταθλήματος μέχρι τα πλέι οφ είναι ουσιαστικά ασκήσεις προσομοίωσης για τους Ισπανούς. Τι πιο καλύτερη ευκαιρία λοιπόν απέναντι στον προμηθέα μια ομάδα με βαθύ ρόστερ, καλά προπονημένη και με σωστό τρόπο ανάπτυξης να κάνεις την «πρόβα τζενεράλε» πριν από τα κρίσιμα παιχνίδια.
Οι πράσινοι ήταν εμφανές πως δεν ήταν συγκεντρωμένοι, δεν είχαν ένταση στην άμυνά τους και προσήλωση στο πως θα επιδιώξουν να «χαλάσουν» το παιχνίδι του αντιπάλου. Αλλωστε αυτή είναι και η βασική επιδίωξη στο παιχνίδι τους πλέον με τον Πιτίνο στον πάγκο.
Τίποτε από αυτά δεν έγινε διότι απλά ια να γίνουν προϋποθέτουν σιδερένια θέληση και απόλυτη συγκέντρωση.
Το παραδέχθηκε κι ο Πιτίνο λέγοντας μετά το ματς ότι: «αν παίξουμε έτσι, η Ρεάλ θα μας… σκουπίσει». Κι έχει δίκιο, διότι αν δουν οι Μαδριλένιοι εμφάνιση όπως του Δεκεμβρίου, τότε θα κάνει πάρτι!
Ασφαλώς περιμένουμε να δούμε έναν τελείως διαφορετικό Παναθηναϊκό στα πλέι οφ κι όχι αυτό το… νερόβραστο πράγμα που σερβιρίστηκε στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Προμηθέα.
Ασφαλώς επίσης περιμένουμε και τη διαχείριση του Πιτίνο στο πολύ δύσκολο πρόβλημα που λέγεται: Ρεάλ Μαδρίτης. Ναι. Δεν είναι μάγος, αλλά θα έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο θα επιδιώξει να βάλει τους Ισπανούς στο μοτίβο παιχνιδιού που βολεύει την ομάδα του.
ΥΓ Πολλά συγχαρητήρια στον Μάκη Γιατρά για την ομάδα που έχει δημιουργήσει, αλλά κυρίως για τον τρόπο που τη διαχειρίζεται. Ενας προπονητής που ξεκίνησε από τα ανοιχτά γήπεδα της ΕΣΚΑ-Η και που ποτέ του δεν πλασαρίστηκε ούτε για… Ομπράντοβιτς, ούτε για… Πόποβιτς. Δουλειά και μόνο δουλειά ήταν το μότο του και δικαιώθηκε…